Αυτό σκέφτηκα επίσης. Ότι με την ανθρώπινη αντίληψη που έχουμε, σε άπειρο διαθέσιμο χρόνο ζωής δεν θα πρέπει να υπάρχει ελεύθερη βούληση μια και όλες οι πιθανές αποφάσεις αργά ή γρήγορα θα είχαν παρθεί.Αυτό σημαίνει ότι ελεύθερη βούληση, εκλογή υπάρχει στον άνθρωπο μόνο αν υπάρχει η έννοια του θανάτου. Δηλαδή αν δεν υπήρχε θάνατος τότε πραγματικά όπως λέγει ο ντόκτορ ο εγκέφαλος θα έπαιρνε αυτόματα όλες τις ορθολογικές(;) αποφάσεις που θα έκαναν την αιώνια ζωή πραγματικότητα.Το πρόβλημα στην λογική αυτή είναι ότι ο εγκέφαλος δεν είναι Θεός. Δεν είναι ρυθμιστής ζωής. Τα κύτταρα εκτός του εγκεφάλου έχουν προγραμματισμένα μέσα τους την εντολή λήξης. Δεν μπορεί ο εγκέφαλος συνειδητά ή ασυνείδητα να τα διατάξει να σταματήσουν ή να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται ή να αλλάξουν λειτουργίες. Ο άνθρωπος έχει την ελεύθερη βούληση να τερματίσει την ζωή του!!!Ποιος εγκέφαλος, κύριος του σώματος, θα έδινε έμμεση διαταγή για τον θάνατο του;Ο Θεός ή φύση για τους άθεους έχει κάνει τις αυτόνομες και πιο βασικές λειτουργίες του σώματος, αυτόνομες από τον εγκέφαλο. Αυτή η αυτονομία κάνει ολοφάνερη την ανεξαρτησία των λειτουργιών επιβίωσης από τον εγκέφαλο και σαν λογική συνέπεια την σημασία της δράσης της ελεύθερης βούλησης ανεξάρτητα από την δράση του εγκεφάλου.Όταν όμως ξεφεύγουμε από τις ανθρώπινες λειτουργίες και πάμε στην ύπαρξη του Σύμπαντος καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε τα κατάλληλα εργαλεία να καταλάβουμε αν έχει το Σύμπαν ελεύθερη θέληση ή όχι και πως εκφράζεται.Θα έλεγα το γεγονός ότι το Σύμπαν υπάρχει σημαίνει ότι δεν έχει τουλάχιστον την ελεύθερη θέληση αυτοκτονίας που έχει ο άνθρωπος ή αν την έχει ευτυχώς δεν την έχει πάρει ακόμη.Ρίχνω αυτήν την ιδέα χωρίς να είμαι βέβαιος ότι μπορεί να αποδειχθεί. Η Κβαντική φυσική προσφέρει την πιθανότητα πολλών λύσεων μέσα στον χώρο κάτω από τους περιορισμούς ορισμένου χρόνου. Δηλαδή δεν μπορείς να έχεις αυτό το γκρούπ λύσεων σε αόριστο χρόνο. Αυτό που φαίνεται σαν πιθανότητα η ύλη να είναι εδώ και εκεί και κάπου αλλού σε ένα διάστημα χρόνου, σε μεγαλύτερα διαστήματα χρόνου ο παρατηρητής βλέπει μόνο μία λύση, αυτή που διαλέχτηκε από τις πολλές σε ένα μικρότερο κομμάτι χρόνου.Δηλαδή κάτι που έχει άπειρο χρόνο μπορεί πραγματικά να βλέπει ντετερμινιστικά, μία λύση και τελείωσε, ενώ κάτι που έχει περιορισμένο χρόνο να βλέπει διάφορες λύσεις και να εκλέγει με την ελεύθερη του βούληση μία από αυτές.Στην περίπτωση που κάποιο ον έχει και τις δύο φύσεις να συνυπάρχουν, αυτή με τον πεπερασμένο χρόνο και αυτή με τον αιώνιο, τότε μπορεί η πρώτη φύση να επιζητά μέσω της ελεύθερης βούλησης να αποφύγει κάτι που θα είναι επώδυνο εκείνη την χρονική στιγμή αλλά η αιώνια φύση ήδη ξέρει το αποτέλεσμα. Είναι αναπόφευκτο γιατί σε διάστημα αιώνιου χρόνου είναι η επώδυνη η μόνη εφικτή λύση. Εφιστώ την προσοχή σε κάτι πολύ σημαντικό εδώ. Ένα παράδοξο θα σκεφτούν μερικοί. Αποφάσεις που παίρνουμε με την ελεύθερη βούληση μας καθαρά και μόνο χωρίς να υπακούμε τις διεργασίες του εγκεφάλου και της σκέψης είναι πιθανόν νομοτελειακές αποφάσεις. Είναι αποφάσεις που γίνονται σε διαφορετικό επίπεδο από τις καθημερινές σκέψεις και αποφάσεις. Μερικοί άνθρωποι το διαισθάνονται και αν δεν το ξεχάσουν στην τριβή της καθημερινής ζωής το καταλαβαίνουν, άλλοι το προσπερνούν σαν σύμπτωση μέχρι την επόμενη φορά. Θα ακούσεις μερικές φορές έναν άνθρωπο να λέγει. "Δεν είχα άλλη εκλογή, ήταν η μοίρα". Δεν είναι ότι δεν είχε άλλη εκλογή λογικά αλλά στο σημείο που άφησε τον νου και πέρασε σε άλλο επίπεδο λήψης αποφάσεων ήταν η μόνη εκλογή που είδε γιατί ήδη η εκλογή είχε γίνει. Μπορεί να άλλαζαν οι παράμετροι, το περιβάλλον αλλά εκείνη την στιγμή έπρεπε να πάρει εκείνη την συγκεκριμένη απόφαση. Μάλιστα σε εκείνο το χρονικό σημείο της απόφασης καταλαβαίνουν ή θυμούνται αργότερα ότι "βγήκαν από τον εαυτό τους" ότι δεν ήταν αυτοί οι ίδιοι, δηλαδή ότι μας λέγει ο εγκέφαλος ότι είμαστε. Η εικόνα που νομίζουμε ότι δίνουμε στους άλλους.Το Σύμπαν δεν δίνει μόνο μια ευκαιρία για να καταλάβουμε αυτό και τον εαυτό μας. Πιστεύω ότι Θέλει να είναι βέβαιο ότι όλες οι ευκαιρίες για επανεκκίνηση, ξύπνημα της ελεύθερης βούλησης είναι στην διάθεση μας.
