Ναι, για αυτήν την φούσκα μιλάω, τα λογιστικά μεγέθη είναι δυσανάλογα σε σχέση με την πραγματική οικονομία, με αποτέλεσμα το χρέος να είναι δυνατόν να καπελώσει οποιονδήποτε πέσει σε ατύχημα (μια ενδεχόμενη φυσική καταστροφή σε μια χώρα, λόγο αυτής της φούσκας θα πολλαπλασιαστούν τα χρόνια που θα -της- πάρει να ανακάμψει, αν "την αφήσουν" ποτέ).Δεν διαφωνώ στο προσωπική κατανάλωση και μη παραγωγή, το λέω και πιο πάνω, αυτό πρέπει να αλλάξει στην Ελλάδα, εφόσον κιόλας υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες σε αυτή τη χώρα...Συμφωνώ επίσης, πως είναι μεταξύ άλλων (γραφειοκρατία, σταθερό φορολογικό, διαφάνεια στην λειτουργία του κράτους κ.α.), θέμα εκπαιδευτικού συστήματος.Επιμένω όμως, πως ακόμα και οι χώρες με ευκαιρίες που λες, είναι απλά ένα μικρό -αναλογικά με το σύνολο του πληθυσμού- μέρος του πλανήτη και ακόμα και σε αυτό η πλειοψηφία είτε “πονάει”, είτε καταναλώνει... μαλακίες, είτε δημιουργεί αέρα. Υπάρχουν τομείς με "αγαθά" ή "υπηρεσίες" που κάνουν μεγάλο τζίρο, που αν το σκεφτείς, δεν χρησιμεύουν σε τίποτα, χώρια από τον τζίρο σε εξοπλιστικά και οπλικά συστήματα. Υπάρχουν φυσικά και "υγιείς" κλάδοι, αλλά ακόμα και αυτοί, λόγο της δυσαναλογίας των μεγεθών, υπηρετούν το υπερκέρδος των εταιρειών και την συμβολή τους στο χρηματιστηριακό γίγνεσθαι της φούσκας, αντί της ταχύτερης ανάπτυξης του κλάδου τους με σκοπό την υπηρεσία τους στην κοινωνία.Τα Πανεπιστήμια, έχουν και πολλά καλά που επιλέγουμε να μην αναγνωρίζουμε, το εκπαιδευτικό σύστημα όμως στο σύνολο του θέλει -επιτέλους- ριζικές αλλαγές.οι άνθρωποι που ανέλαβαν τις αλλαγές μου δημιουργούν μια -συγκρατημένη- αισιοδοξία... μένει να δούμε. Υγ: Θα επιμείνω και σε κάτι ακόμα.Αντιπαραγωγικό ναι (3η θέση από το τέλος σε σχετική μέτρηση πάντω από Ρουμανιία/Βουλγαρία), με δανεικά και που δεν παράγει ναι, διεφθαρμένο από πάνω προς τα κάτω επίσης ναι, τεράστιο όμως δημόσιο όχι.