Καλό είναι γενικά τα αποφθέγματα τύπου μένεις πάντα πρώην χοντρός να μη λέγονται από ανθρώπους που το τελευταίο πράγμα το οποίο κοιτά κανείς πάνω τους είναι το βάρος γιατί είναι γνωστοί. Αν έβλεπε κανείς τη Μαλβίνα στο δρόμο θα έλεγε "Γουάου!!!η Μαλβίνα!!" δεν θα έλεγε "Παναγιά μου ένας τόφαλος!!" όπως θα έλεγε βλέποντας την κοπελιά της φωτογραφίας, εμένα ή κάποιον άλλο. Τα ψυχολογικά προβλήματα, το αδιέξοδο, το φαύλο κύκλο στον οποίο περιστρέφεται ένας "κοινός" χοντρός δεν είναι ούτε για να τα σχολιάζει ούτε για να προσπαθεί να τα καταλάβει, ούτε για να τα κατακρίνει ένας αδύνατος άνθρωπος! Το ίδιο ακριβώς ισχύει για την ανορεξία! Προσωπικά οι φωτό της κοπέλας μου προκαλούν τρομερή θλίψη και αρνητισμό! Είναι σαν να τερμάτισε το Μαραθώνιο και να ανακάλυψε ότι έλιωσαν τα πόδια της! Μετά από ένα τόσο σοβαρό χειρουργείο, μετά από μια τόσο ριζική και μη αναστρέψιμη αλλαγή στη ζωή της θα έπρεπε να πετάει στα σύννεφα χαμογελώντας στο φακό, όπως κάνουν οι περισσότερες γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε τέτοιες επεμβάσεις. Εγώ ξέρω ότι παρά το γεγονός ότι είμαι στην ίδια περίπου σωματική εμφάνιση και κατάσταση μετά από 45 κιλά μείον και σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία, όταν κοιτάζω τα "χάλια" μου στον καθρέφτη, λάμπω! Που είμαι ζωντανή, που δεν έχω πια πίεση και ζάχαρο, ταχυκαρδίες και πόνους στις αρθρώσεις. Που παίρνω αγκαλιά τα παιδιά μου, κουβαλάω τα ψώνια του σούπερ μάρκετ, βάζω ηλεκτρική χωρίς να λαχανιάζω και περπατάω και κολυμπάω σαν άνθρωπος!Ελπίζω για την κοπέλα το όλο ύφος της φωτογράφισης να είναι επίπλαστο και να μην αντικατοπτρίζει την ψυχολογία της και την αποδοχή "του καινούριου της σώματος" γιατί είναι άδικο και της χρειάζεται γερή βοήθεια και στήριξη!Ζήτω στα πρώην χοντρά χαλαρωμένα όλο ζάρες και ραγάδες σώματα!! Μπράβο σ'αυτούς που τα κατάφεραν και ακόμα περισσότερα μπράβο σ'αυτούς που αγωνίζονται να τα καταφέρουν και σε όσους στέκονται δίπλα τους!! Μπράβο επίσης σ'αυτούς που δεν κοιτάζουν περίεργα, που δε σχολιάζουν που έχουν βάθος και ποιότητα σαν συνάνθρωποι!