Άρη, συγχαρητήρια για το άρθρο σου. Εξέφρασες με υπέροχο τρόπο, όσα σκέφτομαι και δεν βρίσκω τα λόγια. Είναι ο θυμός μου τέτοιος, που η λογική μου και η ικανότητα μου να συντάσσω προτάσεις, συχνά πάνε περίπατο (μοιάζω λίγο στο Ζερβό κι εγώ!).Διαφωνώ με τις περισσότερες απόψεις της Λιάνας Κανέλλη, με εκνευρίζει πολλές φορές, διότι επιβάλλει το δικό της τρόπο διαλόγου σε εκπομπές, αλλά αυτό το περιστατικό με τον Κασιδιάρη, και η ανοησία με τη Συντέλεια, με κάνουν έξαλλη. Επί μια δεκαετία ζήσαμε την ολιγαρχία της απύθμενης βλακείας της Τατιάνας, του Νίκου, της Αννίτας και του σεμσελέ τους και τώρα είμαστε αναγκασμένοι να γελάμε με τι? Με τα τίποτα! Ασχολούμαστε με τα απόλυτα τίποτα. Δεν έχω καταφέρει να παρακολουθήσω 3' από αυτό το "πρόγραμμα" που φέρει τον τίτλο Συντέλεια, όχι επειδή είμαι κανένα τέρας μορφώσεως ή έχω κανένα φοβερό επίπεδο κουλτούρας, αλλά το βρήκα εντελώς ΗΛΙΘΙΟ. Για να γελάσω ούτε λόγος. Πώς στον ιδιωτικό τομέα, που υπάρχουν τόσο ικανοί και αξιόλογοι άνθρωποι, συγγραφείς, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι κ.τ.λ. επιπλέουν τέτοια άτομα, ας μου πει κάποιος.