Αν παίρνω τον λόγο, δεν είναι για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου σε σχέση με τις πράξεις που μου προσάπτουν, διότι μόνο η κοινωνία, που με την οργάνωσή της βάζει τους ανθρώπους να μάχονται συνεχώς ο ένας ενάντια στον άλλο, είναι υπεύθυνη. Πράγματι, δεν βλέπουμε σήμερα σε όλες τις τάξεις και σε όλους τους τομείς άτομα που επιθυμούν, δεν θα πω τον θάνατο, γιατί ‘χτυπάει’ άσχημα στ’ αυτί, αλλά τη δυστυχία των ομοίων τους, αν από αυτή (τη δυστυχία) μπορούν να αποκομίσουν οφέλη; Παράδειγμα: Ένας διευθυντής δεν εύχεται την εξαφάνιση του αντιπάλου; Όλοι οι έμποροι γενικώς δεν θα ήθελαν (σε βάρος ο ένας του άλλου) να απολαμβάνουν μόνο οι ίδιοι τα οφέλη που επιφέρει αυτός ο τύπος επαγγελμάτων; Ο άνεργος εργάτης δεν εύχεται, προκειμένου να αποκτήσει δουλειά, να απολυθεί για τον οποιοδήποτε λόγο από το εργαστήριο αυτός που (ήδη) εργάζεται εκεί; Λοιπόν, σε μια κοινωνία όπου παράγονται τέτοια γεγονότα, δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε από πράξεις σαν αυτές που μου καταλογίζουν, πράξεις οι οποίες δεν είναι παρά η λογική συνέπεια της μάχης για επιβίωση που δίνουν οι άνθρωποι που, για να ζήσουν, είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουν κάθε είδος μέσου. Λοιπόν, εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, δεν χρειάζεται να διστάσω, όταν πεινάω, να χρησιμοποιήσω τα μέσα που βρίσκονται στη διάθεσή μου, με τον κίνδυνο να προκαλέσω θύματα! Τα αφεντικά/ιδιοκτήτες, όταν απολύουν τους εργάτες, ανησυχούν μήπως οι τελευταίοι πεθάνουν απ’ την πείνα; Όλοι αυτοί που έχουν πλεόνασμα ασχολούνται με το αν υπάρχουν άνθρωποι που τους λείπουν τα χρειώδη; Υπάρχουν φυσικά κάποιοι που προσφέρουν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να ανακουφίσουν όλους εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη και που θα πεθάνουν πρόωρα λόγω στερήσεων όλων των ειδών, ή οικειοθελώς, αυτοκτονώντας παντοιοτρόπως, για να θέσουν τέλος σε μια άθλια ύπαρξη και να μην είναι υποχρεωμένοι να υποστούν τη σκληρότητα της πείνας, τη ντροπή και τις αναρίθμητες ταπεινώσεις, χωρίς την ελπίδα ότι κάποτε θα τελειώσουν. Έτσι, έχουμε την οικογένεια Hayem και τη (γυναίκα) Souhain που σκότωσε τα παιδιά της για να μην τα βλέπει να υποφέρουν πια, και όλες τις γυναίκες που, φοβούμενες ότι δεν θα μπορούν να θρέψουν ένα παιδί, δε διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή τους καταστρέφοντας μέσα στα σπλάχνα τους τον καρπό των ερώτων τους! Και όλα αυτά λαμβάνουν χώρα στην ‘καρδιά’ της αφθονίας προϊόντων κάθε είδους! Θα το καταλάβαινε κανείς αν συνέβαινε σε χώρα όπου υπάρχει ένδεια προϊόντων, όπου υπάρχει πείνα. Αλλά στη Γαλλία, όπου κυριαρχεί η αφθονία, όπου τα κρεοπωλεία είναι γεμάτα κρέας, τα αρτοποιεία γεμάτα ψωμί, όπου τα ρούχα και τα παπούτσια είναι στοιβαγμένα στα καταστήματα, όπου υπάρχουν ακατοίκητα σπίτια! Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα λυπηθούν για αυτά τα θύματα, αλλά που θα σας πουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Ότι ο καθένας τα καταφέρνει/τα βγάζει πέρα όπως μπορεί! (έχει και συνέχεια, και φυσικά είναι πρόχειρη, οπότε διορθώσει δεκτές!)
