Δεν νομίζω ότι σε μία καπιταλιστική κοινωνία, όπως αυτή που ζούμε, το σχέδιο άντρας στην εργασία- γυναίκα στο σπίτι να προσέχει τα παιδιά, μπορεί να εκτιμηθεί από τον περίγυρο ως ισότητα. Συμφωνώ ότι οι περισσότερες είναι γαλουχημένες στο να τους τα φέρνει κάποιος σπίτι έτοιμα, αλλά ούτε αυτό είναι φεμινισμός. Έχω "κρατήσει" σπίτι (χωρίς παιδιά, αλλά δεν έχουν όλοι παιδιά) και ξέρω πως δεν θέλει 40 ώρες το λιγότερο εργασία τη βδομάδα. Θέλω να πω, και μην το πάρεις στραβά, ότι και ο άντρας έχει δικαίωμα να κάθεται και να προσέχει το σπίτι με την ίδια λογική, δεν το βλέπω και πολύ λογικό να πεινάνε επειδή κανείς τους δεν "δέχεται" να βγει στην αγορά εργασίας. Τέλος πάντων, δεν ξέρω αν φάνηκε ότι αντιτάθηκα, αναφερόμενη σε ένα κοινό φαινόμενο, διότι είμαι εντελώς προ της ισότητας. Απλά θεωρώ ότι είναι ζήτημα κοινωνικών ζυμώσεων και όχι κάτι που μπορείς να βάλεις στο μυαλό του άλλου με το ζόρι.
