Συμφωνώ απόλυτα σε αυτά που λες, αλλά νομίζω πως αυτά που περιγράφεις δεν είναι χαρακτηριστικά μόνο των Ελλήνων. Θα σου περιγράψω ένα περιστατικό που μου έτυχε πριν απο 1-1.5 χρόνο. Στην πόλη που ζω (εκτός Ελλάδος) είχε σε κάποιο σινεμά ένα φεστιβάλ βαλκανικού κινηματογράφου. Κάποιες από τις ταινίες που προβάλονταν ήταν ελληνικές. Έτσι, όταν είδα πως θα προβάλονταν και "ο κυνόδοντας" έπεισα όλο χαρά μία συνάδελφο μου να πάμε να δούμε την ταινία μαζί. Πήγα στο σινεμά μιση ώρα πριν την προβολή για να αγοράσω τα εισητηρια και μου είπαν πως η ταινία ήταν sold out γιατί τα περισσότερα εισιτήρια ήταν προσκλήσεις. Μου είπαν βέβαια αν θέλω να μπω στη λίστα αναμονής.Όταν όμως είδα οτι ήταν τουλάχιστον 15 άτομα στη λίστα έφυγα απογοητευμένη. Την επομενη μέρα, μιλώντας με μία φίλη μου που πήγε, έμαθα πως έφτασε 5 λεπτά πριν την προβολη, αγόρασε εισιτηριο και είδε την ταινία. Το πιο εκενυριστικό ήταν πως μου είπε πως μέσα στην προβολή ήταν μόλις 7 άτομα!Υ.Γ. Ζω σε μία χώρα που είναι πολύ υπερήφανη για την τάξη της και τη συνέπεια της...