@ναυτάκι συριανό 7.7.2014 | 21:11Μη παίρνεις προσωπικά ό,τι έγραψα. Δεν απευθύνομαι αποκλειστικά σε εσένα. Ούτε θέλω να σε μειώσω. Σεβαστή η άποψη σου. Απλώς δράττομαι της ευκαιρίας, του δικού σου σχόλιου να εκφράσω την γενικότερη άποψη μου περί των "ψαγμένων" και αυτής της κομπλεξικής εμμονής αρκετών να θέτουν διαχωριστικά πλαίσια, αυτοχρισμένοι ως "ανώτεροι" έναντι των "κατώτερων"... (Μόνο ανωτερότητα και ευγενή κουλτούρα δεν αποτελεί αυτό).Δεν θα μπω στη διαδικασία «σου είπα εκείνο - μου είπες το άλλο, σου ξαναείπα - μου ξαναείπες»... Αυτό όχι από σνομπισμό, κάθε άλλο. Απλώς, γιατί, όπως ανέφερα, δεν απευθύνομαι σε εσένα προσωπικά. Ό,τι έγραψα το σχόλιο μου σε δεύτερο πρόσωπο, αυτό έχει γενικό χαρακτήρα. Δεν απευθύνομαι σε εσένα. Οπότε μη μου θίγεσαι. Εντάξει; :)Το ρεζουμέ ποιό είναι; Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αυτοχαρακτηρίζεται και να χαρακτηρίζει, να βάζει ταμπέλες και μαρκίζες σε πρόσωπα και καταστάσεις. Είτε ως "ανώτερος" προς "κατώτερους", είτε το αντίστροφο θεωρώντας πως μόνο εκείνος αποτελεί το σωστό "υπόδειγμα" εικόνας, χαρακτήρα, συμπεριφοράς, νοοτροπίας.Το ζητούμενο για όλους μας είναι η αυθεντικότητα της έκφρασης του είναι μας χωρίς απωθημένα και κομπλεξικά σύνδρομα. Το αν αυτό που εκφράζεται, στην ουσία του, είναι σωστό ή λάθος, αυτό αποτελεί άλλο ζητούμενο, ανεξάρτητο από την -κάποιες φορές- παρεξηγήσιμη εικόνα του.Συνηθίζεται να μπλοκάρουμε στο ιδανικό (για τον καθένα μας) περιτύλιγμα, μένοντας σε αυτό, θεωρώντας το και ως την "ουσία" του περιεχομένου του (η οποία μπορεί να είναι εντελώς αντίθετη).Όταν κάποιος είναι αυθεντικός, χωρίς να προσποιείται, κάτι που γίνεται άμεσα αντιληπτό από τους "δέκτες" του, τότε, άμεσα γίνεται αποδεκτός και αξιοσέβαστος. Είναι αυτές οι καταπληκτικές περιπτώσεις σχέσεων και καταστάσεων όπου ο καθένας μπορεί να περάσει ως δέκτης (εφόσον δεν διακατέχεται από σύνδρομα και εμμονές υπεροψίας) και στην "αντίπερα πλευρά" κατανοώντας σκεπτικά και νοοτροπίες ναι μεν διαφορετικές από τις δικές του, όμως, εξ ίσου σωστές και δικαιολογημένες. Μάλιστα, αρκετές φορές εμπνεόμενος από αυτές για κάτι διαφορετικό ή και αναθεωρώντας λανθασμένες νοοτροπίες που μέχρι τότε ο εκάστοτε "δέκτης" εφάρμοζε ως τις μόνες και απολύτως σωστές...Πολλές φορές έχω βρεθεί στη δυσάρεστη θέση, συναναστρεφόμενος (ΚΑΙ) με άτομα (συναναστρέφομαι με όλους, δεν έχω τέτοια κολλήματα) -και καλά- "ψαγμένα", σε χώρους (βλέπε Αστυπάλαια και άλλους..) όπου σε αυτούς συγκεντρώνονται οι "φυλές των ψαγμένων" και έχω ακούσει πράγματα αλλά και βιώσει απίστευτες καταστάσεις απύθμενης ανοησίας. Όλα αυτά, υποτίθεται από ανθρώπους ανοιχτόμυαλους, διαβασμένους, διαφορετικούς, ακομπλεξάριστους... Στην τελική, μόνο αυτό δεν ήταν. Μία από τις κύριες παρατηρήσεις μου (υπάρχουν πολλές), η συναισθηματική τους νοημοσύνη η οποία βρίσκεται ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ!...Καμία ψυχή, κανένας παλμός. (Νομίζουν ότι πάλλονται, χωρίς να καταλαβαίνουν πως πολύ συχνά μοιάζουν με παλλόμενες μέδουσες που τις παρασύρει το ρεύμα... τους πλησιάζεις και πολλές φορές τσιμπάνε...). Έπιναν απλώς για πιούν, ό,τι πίνεται... ..από κρασί μέχρι νερό θαλάσσης..., ορισμένοι σε χαλαρό ρυθμό και άλλοι μανιωδώς, σε μία απέλπιδα, συνεχόμενη προσπάθεια αναζήτησης μίας κάποιας ψυχικής ηδονής και ανάτασης. Άσε που το "πιόμα" υπάγεται και αυτό, όχι τόσο σε μία συνειδητή επιλογή, αλλά κυρίως σε έναν κώδικα διαμόρφωσης πρότυπου - υποχρεωτικής "συμπεριφοράς του είδους"...Μάταια όμως. Ο φόβος τους για την πραγματική καψούρα (προς οτιδήποτε ερωτεύσιμο), έκδηλος και εμφανής. Σε αυτούς τους "ψαγμένους" αναφέρομαι από τους οποίους έχουμε κατακλυστεί και μας ζητάνε και τα ρέστα... Καλό είναι να χαλαρώσουν λιγάκι γιατί αυτή η εμμονή τους για το διαφορετικό τους μετατρέπει σε αυτό που προσπαθούν να αποφύγουν, σε γραφικούς!Φυσικά υπήρχαν και υπάρχουν οι εξαιρέσεις, που όμως είναι εξαιρέσεις!...