@ ναυτάκι συριανό 7.7.2014 | 03:09Ικανοποιημένος, από όσα περιέγραψες; Αν και σεβαστή η άποψή σου, όχι.Γιατί από την ίδια υπερβολή και απολυτότητα (αν που επιτρέπεται ο όρος), που χαρακτηρίζουν τα παραδείγματα σου ως "ψαγμένους" -όσους δεν ακούνε τόσο mainstream μουσική..., δεν διασκεδάζουν σε μπουζούκια..., δεν ντύνονται λες και πάνε σε club... και έχουν ένα πιο χαλαρό mindset (νοοτροπία;) περί διακοπών π.χ. δεν πάνε κάπου κουβαλώντας όλη την ντουλάπα τους για να την δείξουν στα "γκομενάκια"...- με παρόμοιο τρόπο (που δεν θα τον επιχειρήσω, αν και μπορώ να το κάνω πολύ άνετα, με άποψη, ακριβή στοιχεία και πολλές εικόνες), μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει και να θέσει ακόμη περισσότερα, αρνητικά παραδείγματα για τους... "ψαγμένους"... Το μόνο που θα επαναλάβω είναι ό,τι έγραψα στο αρχικό μου σχόλιο. Πως τις περισσότερες φορές αυτοί οι... "ψαγμένοι"... αποδεικνύονται "καμένοι"... με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αποδεδειγμένο είναι ότι πολλές φορές (με διαφορετική "βιτρίνα", διαφορετικό "περιτύλιγμα" και τάργκετ γκρουπ), ο αυτοσκοπός των περισσότερων... "ψαγμένων"... είναι, επίσης, τα γκομενάκια και οι γκόμενοι... Δικαιολογημένη η επιθυμία αυτή και φυσιολογική ανάγκη, αλλά μη μου το πας μέσω Λαμίας... Στην τελική, να γ@..σεις θέλεις, το κούρασες το θέμα με τον Έλιοτ και τις αμπελοφιλοσοφίες της υπαρξιακής μας διάστασης μέσω της ποίησης και της τέχνης... πέρνα στο νόημα επιτέλους!...Είναι που αναφέρεσαι στο διάβασμα με το Υ.Γ.Αυτά τα βαρύγδουπα βιβλία παραμάσχαλα μες το λιοπύρι ή την φεγγαράδα (επιδεικνύοντας μάλιστα με τρόπο τον τίτλο) χωρίς να καταλαβαίνει ο αναγνώστης τους, πολλές φορές, τι διάβολο διαβάζει, δεν κάνουν την διαφορά... Η αλήθεια είναι πως η εκ φύσεως δύναμη της γενετήσιας ορμής και έλξης τα προσπερνά όλα αυτά σαν να μην υπάρχουν. Ακόμη και αν έχεις πλήρη γνώση του αναγνώσματος, κατά πάσα πιθανότητα θα φέρεις σε δύσκολη θέση τον συνομιλητή σου, ο οποίος ενδέχεται μη γνωρίζει το συγκεκριμένο ανάγνωσμα, τον συγγραφέα ή το θέμα, δεδομένου πως σε περιπτώσεις "μη γνώσης" (λες και ο "ψαγμένος" τα ξέρει όλα), εύκολα σνομπάρει και απορρίπτει νέες γνωριμίες και άτομα. Χαλάρωσε λίγο... Καταλαβαίνω πως θέλεις να κάνεις νέους φίλους ή και να εντυπωσιάσεις το απέναντι γκομενάκι, τον απέναντι γκόμενο. Σίγουρα δεν ψάχνεις για τον Μπαμπινιώτη και την θεωρητική γλωσσολογική ερμηνεία του «Γαλλικού φιλιού», αλλά την άρτια πρακτική εφαρμογή του...Σε αυτές τις περιπτώσεις, πιο εύκολα πιάνεις κουβέντα για τους ήρωες του «Μικρού Νικόλα» και το κατά πόσο ορθό είναι ο Μαθουσαλίξ να έχει μία νεαρή ψηλή ξανθιά για σύζυγο ενώ μόνιμα παραπονιέται για το κατάντημα της νεολαίας, παρά το «Τάδε έφη Ζαρατούστρας» του Νίτσε...Σίγουρα και ο Νίτσε, σε παρόμοιες συνθήκες, θα κουβέντιαζε ευχαρίστως για τον Μαθουσαλίξ (αναδεικνύοντας νέες πτυχές του ζητήματος), πίνοντας ουζάκια και παίζοντας τάβλι ή χαρτάκι (παρά σκάκι...). Ωραίο είναι το σκάκι, δεν αντιλέγω. Καταλαβαίνεις όμως... το γοργόν και χάριν έχει...Είναι καταπληκτικά γοητευτική έως εξαιρετικά αποκαρδιωτική η αντίθεση που μπορεί να συναντήσεις μεταξύ εικόνας και περιεχομένου κάποιων ανθρώπων. Ανθρώπων που δεν σου γεμίζουν το μάτι (το πρόβλημα το έχεις εσύ βέβαια...) γιατί, ας πούμε, ενώ σιγοτραγουδούν επιτυχίες μπουζουκλερι Γ' κατηγορίας, σε ανυποψίαστο χρόνο αντιλαμβάνεσαι την ειλικρινή γνώση και καλλιέργεια τους σε σημαντικά θέματα (απλώς δεν τα επιδεικνύουν με την παραμικρή ευκαιρία ή τα χρησιμοποιούν σε ψυχαναγκαστικό βαθμό ως γνήσια πιστοποίηση της διαφορετικότητας, σπουδαιότητας και... ανωτερότητας τους...). Συμβαίνει και το αντίθετο. Ανθρώπων, τυπικά μορφωμένων, φαινομενικά καλλιεργημένων και να μην έχουν γνώση και δυνατότητα να περιγράψουν και να ερμηνεύσουν τα στοιχειώδη-αυτονόητα στις περιπτώσεις τους. Και όχι μόνο.Η όποια προσποιητή συμπεριφορά από όπου και αν προέρχεται, πάντα γίνεται αντιληπτή και είναι κατακριτέα. Και ο όρος «ψαγμένος» δεν επιβεβαιώνεται με τις καλύτερες των εντυπώσεων, συνυφασμένος τις περισσότερες φορές με αυτή την προσποιητή εικόνα (και συμπεριφορά)...Μη μου αυτοσυστήνεσαι λοιπόν ως "ψαγμένος" (γενικά το αναφέρω, όχι προσωπικά) ή περιγράφεις άλλους έτσι. Χτυπάει άσχημα! Άσε τους άλλους να το κρίνουν αυτό.Θυμήθηκα και αυτό (για να γελάσουμε λιγάκι):https://www.youtube.com/watch?v=VXXa9zywo-8● Υπάρχει και μία άλλη πιο σοβαρή κινηματογραφική σκηνή στην πρόσφατη ταινία (για όσους την έχουν παρακολουθήσει) "To Rome with Love" του Γούντι Άλεν (2012), όπου ο ώριμος και έμπειρος από την ζωή, *Alec Baldwin (John) προσπαθεί να εξηγήσει και να πείσει τον νεαρό Jesse Eisenberg (Jack), να μη ενδώσει στην γοητεία της "ψαγμένης" Ellen Page (Monica) η οποία, ναι μεν εκτός της γοητευτικής της παρουσίας, ουσιαστικά προσποιείται και παρουσιάζεται ως ιδιαιτέρως καλλιεργημένη, διαβασμένη και πολυταξιδεμένη απλώς απαγγέλλοντας ή αναφέροντας συγκεκριμένες βαρύγδουπες φράσεις βιβλίων χωρίς καν να τα έχει διαβάσει ολόκληρα, απλώς τις έχει αποστηθίσει χάριν εντυπωσιασμού και περιγράφοντας εικόνες και τοπία χωρίς να έχει ταξιδέψει στους τόπους τους οποίους περιγράφει.* Alec Baldwin (John). Ουσιαστικά είναι η ίδια η συνείδηση του Jesse Eisenberg (Jack) προσωποποιημένη, (στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτη).Υ.Γ.: Βάσει της κοινωνικής και ψυχολογικής στατιστικής, οι «ψαγμένοι» ή πιο σωστά, συνειδητοποιημένοι άνθρωποι σε ένα κοινωνικό σύνολο είναι αρκετά ελάχιστοι και αυτό αποτελεί ακόμη ένα στοιχείο της διαφορετικότητας τους. Έτσι, λογικά, μοιάζει κάπως περίεργο, μάλιστα ένας σημαντικός αριθμός αυτών, να συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους σε συγκεκριμένα σημεία (βλέπε καλοκαίρια στην Αστυπάλαια...), σαν να είναι σολομοί που όταν έρθει η εποχή που θα γεννήσουν, μεταναστεύουν στις πηγές των ποταμών και μόνο σε ορισμένο μέρος του ποταμού όπου γεννήθηκαν...