Είμαι εκπαιδευτικός σε Γυμνάσιο. Συχνά ακούω "κυρία όχι άλλο γράψιμο", πολύ συχνά αντιλαμβάνομαι ότι οι μαθητές δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν και να καταλάβουν το νόημα μιας γραπτής σελίδας κειμένου, μην μιλήσω για γραφικούς χαρακτήρες και ορθογραφικά, γραμματικά, συντακτικά λάθη. . Δεν αναρωτιέμαι γιατί: δεν είναι εξοικειωμένα μ'αυτή τη διαδικασία. Και πώς να είναι όταν αυτό που διδάσκεται στο σχολείο δεν επεκτείνεται στην ιδιωτική ζωή των παιδιών; Τα παιδιά δεν διαβάζουν για προσωπική ευχαρίστηση στο σπίτι. Η ανάγνωση τα κουράζει γιατί είναι τόσο συνηθισμένα στην πολύ πιο εύκολη και γρήγορη διαδικασία της πρόσληψης μέσω εικόνας. Είναι εξοικειωμένα με την οθόνη, το πληκτρολόγιο, την εικόνα, την ταχύτητα. Πολλοί γονείς δίνουν τον αγώνα τους για λιγότερο ιντερνετ, λιγότερο facebook κτλ κι ακόμα περισσότεροι εγκαταλείπουν. Όμως η κριτική σκέψη θέλει μόχθο, θέλει ποικιλία αναγνωσμάτων για να πλουτίσει η σκέψη, η έκφραση, το λεξιλόγιο. Περιμένετε όλα αυτά να τα καταφέρει το σχολείο; Και πώς; Όταν για όλα αυτά που διδάσκονται δεν υπάρχει χρόνος αφομείωσης και ουσιαστικής επεξεργασίας γιατί μετά το σχολείο το παιδί έχει να πάει φροντιστήριο, αγγλικά, μπαλέτο, ποδόσφαιρο, μουσική...Πότε το παιδί έχει χρόνο να: μελετήσει ουσιαστικά, να αναπτύξει ενδιαφέροντα, να ασχοληθεί με τον εαυτό του; Ας προσθέσουμε στα παραπάνω και ένα εξετασιοκεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα και ολοκληρώνεται η εικόνα.