Η αξιοπρέπεια είναι πολιτική διεκδίκηση, όταν οι δομές δεν είναι οριζόντιες αλλά χαράσσονται από τους έχοντες (αυτούς που ορίζουν αυτό που θεολογικά ονομάζεται αγορές).Δεν διαφωνώ πως είμαστε νεόπτωχοι, είμαστε όμως, στο πλαίσιο που το αξιακό μας σύστημα, αναγνωρίζει ως πλούτο την ιδιοκτησία και την δυνατότητα υπερκατανάλωσης. Αυτή ακριβώς είναι η προσπάθεια, η άρνηση του ρόλου και ο αυτοπροσδιορισμός. Αν στη βάση βάλουμε τη συνεργασία, το σεβασμό και την διεκδίκηση της ζωής μας με όρους χρόνου, δημιουργίας και αποτελεσματικότητας και όχι χρήματος (το ο χρόνος είναι χρήμα που υπάρχει σε όλο το δυτικό κόσμο τι άλλο εξυπηρετεί πέρα από την απονοηματοδότηση του χρόνου που ξοδεύουμε στη μισθωτή σκλαβιά) παύουμε να είμαστε και να νιώθουμε νεόπτωχοι. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε διαφορετικές δομές και αυτό είναι η ουσία της παραπάνω τοποθέτησης. Η ενδυνάμωση των σχέσεων και της αλληλεπίδρασης, μπορεί να μας ενώσει και να διεκδικήσουμε σε ένα δεύτερο επίπεδο και πολλά άλλα. Χρήσιμες πολύ είναι όλες οι παρατηρήσεις και όλες οι διαφορετικές απόψεις, που μπορεί να φωτίσουν πιθανές δυσλειτουργίες τις οποίες μπορούμε να ξεπεράσουμε, εφόσον τις αντιληφθούμε. Σε ευχαριστώ που συμβάλεις σε αυτή την κατεύθυνση. :)
