Μία αναλογία με τα καθ' ημάς έκανα· δεν ισχυρίζομαι φυσικά ότι τι «Αγανακτισμένοι» τι «Euromaidan», το ίδιο πράγμα είναι. Θέλω να πω ότι και στην Ελλάδα είχες μαζικές διαδηλώσεις 500.000 και πάνω ανθρώπων επί δύο μήνες το 2011, αλλά η κίνηση απλώς των μαζών «από τα κάτω», την οποία έχουν φετιχοποιήσει διάφορες αριστερίστικες γκρούπες εδώ και αλλού, δεν λέει απολύτως τίποτα αφ' εαυτής. Είναι ΕΝΑ ζήτημα οι μορφές κινητοποίησης των μαζών και ΕΝΑ άλλο το ιδιαίτερο, συγκεκριμένο περιεχόμενο που αυτές λαμβάνουν, τα αιτήματα που αρθρώνουν, οι κοινωνικές συμμαχίες που οικοδομούν, τα πολιτικά χαρακτηριστικά που αναπτύσσουν (υφίσταται, βέβαια, μία διαλεκτική αλληλεπίδραση μορφής και περιεχομένου, αλλά η φύση της δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς νομίζω). Πάντως, συνθήματα όπως το "να καεί το μπουρδέλο η Βουλή" είναι αντιδραστικής, φασιστικής έμπνευσης και όχι κομμουνιστικής, ελευθεριακής κ.λπ. καταγωγής. Και εν πάση περιπτώσει, τι ζητούσε όλος αυτός ο κόσμος τότε; Απλώς να γυρίσει το ρολόϊ πίσω στο 2009, να επανέλθουν τα πράγματα στην πρότερη κατάσταση. Πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ήταν, δεν βγήκαν από τις σπηλιές ωσάν κενά ερμάρια οι άνθρωποι αυτοί, είχαν γαλουχηθεί επί δεκαετίες με ένα συγκεκριμένο αξιακό σύστημα, με μία συγκεκριμένη αντίληψη για την πολιτική κ.ο.κ. Γι' αυτό και η αποθέωση του «αυθόρμητου» είναι εντελώς κάλπικη, διότι το αυθόρμητο είναι απλώς η μορφή εμφάνισης της κυρίαρχης ιδεολογίας. Να απαντήσω και στον από κάτω: θεωρώ πως η εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού είναι ανιστόρητη και αντιεπιστημονική. Πιστεύω ότι οφείλεται σε έναν αγοραίο εμπειρισμό ο οποίος στέκεται μόνο στη διαπίστωση εξωτερικών ομοιοτήτων μεταξύ των δύο καθεστώτων, αδυνατώντας να διακρίνει τις ουσιώδεις διαφορές ανάμεσα στη ναζιστική δικτατορία που είναι μόνο μία τροπικότητα του αστικού κράτους και στο σταλινικό γραφειοκρατικό μοντέλο διοίκησης που το υποβαστάζει ένα διαφορετικό περιεχόμενο ταξικής κυριαρχίας. Στη ναζιστική Γερμανία, η οικονομική εξουσία του βιομηχανικού και χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έμεινε ανέπαφη ή, για να ακριβολογούμε, η εγκαθίδρυση της ναζιστικής δικτατορίας ήταν ο μόνος τρόπος για να διατηρηθεί αυτή η εξουσία (φτάνει να αναλογιστεί κανείς τι προηγήθηκε την περίοδο 1918-1923· επαναστατικές συνθήκες, εργατικά συμβούλια, Σπαρτακιστές, Λούξεμπουργκ κ.λπ.). Μπορεί κανείς να υποστηρίξει το ίδιο για την Σοβιετική Ένωση, ακόμη και επί Στάλιν; Με την πλήρως κρατικοποιημένη βιομηχανική παραγωγή; Με την κολλεκτιβοποίηση των αγροτικών γαιών; Με το κεντρικό κρατικό έλεγχο και σχεδιασμό της παραγωγής (Πεντάχρονα Πλάνα); Τι είδους καπιταλιστική οικονομία λειτουργεί με αυτά τα κριτήρια; Άρα, μακριά από εμένα οι ψευδο-θεωρία (διότι περί αυτού πρόκειται) των δύο άκρων. Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και την Χ.Α. δεν ισχυρίζομαι ότι ταυτίζονται. Επισημαίνω απλώς το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το ψευδοκίνημα των Αγανακτισμένων λειτούργησε ως καταλύτης και μοχλός για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος επί το αντιδραστικότερο. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, αποτέλεσε το «κοινωνικό εργαστήρι» για την εκλογική εκτίναξη του μεν ΣΥΡΙΖΑ από το 4.5 στο 27 %, της δε Χ.Α. από το 0.3 (ή κάπου εκεί) στο 7 %. Εγώ λέω ότι τα εκλογικά αυτά αποτελέσματα και οι "αγανακτισμένες" διαμαρτυρίες σχετίζονται αιτιακά και συνδέονται οργανικά μεταξύ τους. Εσύ τι θεωρείς ότι έγινε (και γίνεται) στην Ελλάδα, Αδιάβαστε Αυτόχειρα, για να μην φλυαρώ άλλο εγώ;