Εκεί που ξεφύλλιζα κάτι "ψυχοχάρτια" του κατηχητικού της γιαγιάς μου, σε ένα περιοδικό "ο Σωτήρ", είχα διαβάσει ένα άρθρο κάτι θεολόγων που ωρύονταν για το μη κατηχητικό χαρακτήρα που θέλουν να δώσουν στο μάθημα των θρησκευτικών, και πως η κοινωνιολογικής φύσεως προσέγγιση των θρησκειών, οδηγεί στον "συγκρητισμό", δηλαδή η αντικειμενική παρουσίαση διάφορων θρησκειών, θα οδηγήσει τα παιδιά να πάρουν λίγο από εδώ, λίγο από εκεί. Φυσικά, η θέση τους είναι το μάθημα των θρησκευτικών να εμφυσήσει την Ορθοδοξία. Απ' όσο θυμάμαι, από το δημοτικό μέχρι το λύκειο, το μάθημα των θρησκευτικών μόνο επιφανειακά είχε "κοινωνιολογικό" χαρακτήρα, στο δημοτικό δε, καθόλου. Ήταν πάντα καθαρά ορθόδοξη κατήχηση. Μόνο στην 3η γυμνασίου, ένας γαμάτος θεολόγος, δεν μας έκανε κατήχηση, και μας είχε εξηγηθεί σταράτα. Αυτό δε σημαίνει πως το βιβλίο δεν ήταν τελείως μεροληπτικό. Στο σχολείο, ήταν και είναι καθιερωμένη η πρωινή προσευχή. Εικόνες παντού, στις αίθουσες, στα γραφεία των καθηγητών... Στις γιορτές εκκλησία, αν και μπορούσες να αρνηθείς, αλλά δεν έχει καμιά σημασία. Το μάθημα πρέπει να γίνει καθαρά κοινωνιολογία/ιστορία της θρησκείας, κι αυτό στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού να αρχίσει να δίνεται μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Παιδεία και κατήχηση στους πρωτόγονους ιουδαϊκούς μύθους, είναι σχήμα οξύμωρο. Αν θέλουμε σαν κοινωνία να πάρουμε μια δυτική κατεύθυνση, Κράτος και Εκκλησία πρέπει φυσικά να διαχωριστούν, και στα σχολεία να πάψει η θρησκευτική κατήχηση και να καλλιεργηθεί η αμφισβήτηση, η κριτική σκέψη, πράγμα που ισοπεδώνουν τα θρησκευτικά Δόγματα. Τι τα στέλνουμε τα παιδιά σχολείο, αφού όλη η αλήθεια βρίσκεται στις Γραφές; Αφού αυτή εδώ η ζωή είναι παροδική, και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι όπως είπε καθαρά ο Ιησούς, να μισήσουμε τις οικογένειές μας, και να αφιερωθούμε σ' αυτόν. Αφού μόνο η μεταθανάτια ζωή έχει νόημα. Άσε που οι σοφοί θα παν στην κόλαση και οι μωροί στον παράδεισο. Από τη μια κατηχείς τα παιδιά σε ένα τέτοιο θρησκευτικό δόγμα, κι από την άλλη θες να βγάλεις πολίτες. Δηλαδή ας υποθέσουμε πως τα παιδιά έπαιρναν τελείως στα σοβαρά την κατήχηση, και μπαίναν στο τρυπάκι της θρησκείας με ζήλο, διαβάζοντας τις Γραφές και επηρεαζόμενα από την κοσμοθεωρία, την ηθική και την εσχατολογία των Γραφών σ'όλο τους το είναι, θα ήταν δυνατών να υπάρξει κοινωνία; Ή θα είχαμε ένα νέο κρούσμα "πρωτοχριστιανών" που θα ήταν με τις βαλίτσες στο χέρι για τον "άλλο κόσμο";