Η κατάσταση με τα σπίτια στην Ισπανία είναι όντως τραγική. Την ίδια ώρα που γίνονται εξώσεις, χιλιάδες νεόκτιστα σπίτια παραμένουν απούλητα και κλειστά και πολλές ακόμα χιλιάδες κτίρια παραμένουν ημιτελή σε οικοδομικά τετράγωνα φαντάσματα. Για δυο δεκαετίες η Ισπανία χτιζότανε από άκρη σε άκρη. Οι τιμές αυξάνονταν διαρκώς αλλά το σπίτι δεν έπαυε (και δικαιολογημένα) να είναι το όνειρο του περισσότερου κόσμου.Και είχαν φτάνει σε εξωφρενικά επίπεδα. Τα τυπικό στεγαστικό δάνειο ήταν για 40 χρόνια. Η δόση εντωμεταξύ, συνήθως συνδεδεμένη με το euribor, ανέβαινε και αυτή αρκετά αλλά ήταν τα χρόνια της ευμάρειας ακόμα. Το 2008 ήρθε η κρίση. Το πρώτο κύμα δηλαδή γιατί μετά επέστρεψε για τις χώρες του νότου πολύ πιο καταστρεπτικό. Ξαφνικά, τα εισοδήματα άρχισαν να πέφτουν, οι δουλειές να μειώνονται ραγδαία, ο κόσμος να δυσκολεύεται να πληρώσει. Από τότε λοιπόν συμβαίνει μια κατάσταση πολύ δύσκολη, με τεράστιες κοινωνικές επεκτάσεις.Μετανάστες νοικοκυραίοι που είχαν αγοράσει σπίτια έχασαν τις δουλειές τους. Θέλουν να γυρίσουν στις πατρίδες τους αλλά δεν μπορούν, έχουν τη δόση του δανείου. Ζευγάρια χώρισαν αλλά συγκατοικούν ακόμα λόγω της αγοράς του σπιτιού. Άλλα ζευγάρια χωρίζουν ακριβώς λόγω του άγχους των πληρωμών. Οικογένειες νοικιάζουν το ένα δωμάτιο για να μπορούν να αντεπεξέλθουν. Κάποιες από αυτές τις ιστορίες ξεφεύγουν λίγο παραπάνω και έρχονται κατά καιρούς ως τραγικές ειδήσεις.