Πολύς κόπος για το τίποτα. Οι αράδες σου για τα αυτονόητα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά σαν κακή επανάληψη κι ενώ προσπαθείς να κάνεις τον σεναριογράφο και πρωταγωνιστή ταυτόχρονα, αποδεικνύεσαι ανίκανος να κατευθύνεις τη συζήτηση — και τα ακραία σενάρια που δημιουργείς (προφανώς δεν τα επιστρέφεις, τα χρησιμοποιείς σαν σανίδα σωτηρίας μέσα στο παράλογο που υποστηρίζεις) συγκρούονται με τη λογική. Η ψυχραιμία σου χάθηκε από την πρώτη στροφή , αποκαλύπτοντας ότι είσαι επικίνδυνος/η για την οδήγηση ΚΑΙ της συζήτησης. Οποιαδήποτε ειρωνεία προσπαθείς να προσθέσεις εκλαμβάνεται κι αυτό ως σημάδι ότι αδυνατείς να επιχειρηματολογήσεις. Η λογική βλέπεις δεν χρειάζεται φλυαρία, κι ούτε η επανάληψη των σεναρίων, πασπαλισμένη με λεπτομέρειες, πείθει. Δείχνει μόνο έλλειψη επιχειρημάτων.
Τα φανταστικά σου σενάρια λοιπόν συγκρούονται με την πραγματικότητα κι η ευθύνη, όπως είπαμε, παραμένει σε όποιον κρατάει το τιμόνι...
ΥΓ1: τι στο καλό, δεν πιάνουν καθόλου τα περαστικά μου;
ΥΓ2: ας μου πει κάποιος υπεύθυνα για ποιον λόγο χρησιμοποιούσα πληθυντικό, ενώ δεν υπήρχε από την άλλη πλευρά εξ αρχής. Η πίστη μου στους ικανούς συνομιλητές παραμένει συγκινητική...
ΥΓ3: ευχαριστώ που μοιράστηκες το επάγγελμά σου. Είσαι αστυνομικός (τι όχι; Ξέρεις από τα κιτάπια της αστυνομίας...) Ούτε ψυχολόγος (εντάξει, λίγο δύσκολο αν κρίνω από το ύφος), ούτε φιλόλογος (ούτως ή άλλως δεν φαινόσουν για συνάδελφος από τα γραφόμενά σου, κακά τα ψέματα), ούτε γιατρός, ούτε καν πραγματογνώμονας, όπως φαινόταν από τα αρχικά σου σχόλια...