(Γιατί τόσο καιρό δεν μπορούσα να συνδεθώ στον λογαριασμό μου;)
Πολύς κόπος για να γράψετε ένα ποίημα πραγματογνωμοσύνης — κι όμως, το αυτονόητο σας ξέφυγε. Τα επιχειρήματά σας τελείωσαν πριν καν εμφανιστεί το πρώτο. Αντί να προβάλλετε συλλογισμούς, συσκευάζετε εικασίες.

Σε κάθε περίπτωση, για να μην κουράζεστε με τόσα παραδείγματα περί «ευθύνης του συνοδηγού», να σας διευκολύνω: όποιος κρατά το τιμόνι, κρατά και κάτι παραπάνω από μέταλλο — φέρει το βάρος των αποφάσεων. Συνεπώς κρατά και τον ενθουσιασμό του και το ποτήρι με το ποτό του και τα νεύρα του κι ο,τι άλλο δεν χωράει σε ενδεικτικά παραδείγματα.

Όσα υποθετικά σενάρια κάνετε, φάσκουν και αντιφάσκουν με όσα λέτε για τις συνθήκες ατυχημάτων, κουράζουν και δεν στέκουν, μιας κι η απάντηση σε αυτά είναι αυτονόητη. Απλώς είναι τα μόνα που θεωρείτε ότι μπορούν να στηρίξουν το αφήγημά σας — ακραία θέση, ακραία «επιχειρήματα». Και σε όλα αυτά, η ευθύνη του οδηγού παραμένει παρούσα.

Λιγότερη ρητορική και περισσότερη λογική λοιπόν .Η σιγουριά πολλές φορές κουράζει περισσότερο κι από το λάθος.
Περαστικά και πάλι.