Δε μου φαίνεται καθόλου παράξενο να είσαι υποψήφιος ακόμα και σε αλυσίδα ταχυφαγείων · γιατί το βάζεις σε εισαγωγικά ; Ακόμα και σε συνεργείο καθαρισμού ή και οικοδομή να πας, πιστεύεις ότι θα σε πάρουν στην ψύχρα μόνο και μόνο επειδή αναζητάς δουλειά ; Και επειδή δε θα περάσεις από τυπική συνέντευξη εκεί, νομίζεις δε θα μιλήσεις με τον υπεύθυνο εργολάβο που θα κρίνει αν πρέπει να σε προσλάβει όπως θα σε δει ; Τί, έτσι αέρα ; Καλά κάνουν και μιλούν για υποψήφιους, ειδικά σε μεγάλες αλυσίδες. Ο τωρινός υπάλληλος, αύριο μεθαύριο μπορεί να εξελιχθεί και να γίνει κάποιος "υπεύθυνος προσωπικού" ας πούμε -σαν αυτόν που σου πήρε συνέντευξη- ή κάτι άλλο, και να παίρνει πολύ περισσότερα μιας και θα υπόκειται σε διαφορετικό μισθολόγιο... Ίσα ίσα, αν με προσλάμβαναν με το "καλημέρα", τότε θα μου φαινόταν ύποπτο. Όχι, αυτό δεν είναι παράξενο, η κίνηση που έκανες για να παραχωρήσεις τη θέση σου είναι το παράξενο. Ειδικά στην Ελλάδα του σήμερα. Μου φαίνεσαι υπερβολικά αισιόδοξος ή έστω ότι έχεις μεγάλη πίστη στα προσόντα σου πως θα βρεις πολύ εύκολα δουλειά. Φαντάζομαι για όλους τους Έλληνες υποψήφιους και σε οποιαδήποτε δουλειά, είναι άπιαστο όνειρο να βρουν ένα συνυποψήφιο σαν εσένα. Θα είναι η καλύτερή τους. Ήταν κάποτε να δουλέψω υπάλληλος γραφείου σε μια κωλοεταιρία. Ήθελαν γυναίκα για τη συγκεκριμένη θέση, αλλά τελευταία στιγμή πήραν εμένα · επειδή η υποψήφια κοπέλα έπρεπε να κάνει επείγουσα εγχείρηση πρώιμου καταρράκτη στο μάτι, δεν πέτυχε και σχεδόν έμεινε τυφλή. Το έμαθα από τον υπεύθυνο όταν προσλήφθηκα, ένα μήνα μετά που τους είχα τηλεφωνήσει... Ήταν μικρή εταιρία και έψαχναν να καλύψουν μόνο εκείνη τη θέση. Μη σου πω ότι πανηγύριζα. Λυπήθηκα προς στιγμήν για την κοπέλα βέβαια, αλλά είχα μεγάλη ανάγκη τη δουλειά και σχεδόν αμέσως...μου πέρασε. Έτσι να κουνήσω το μικρό μου δάχτυλο, κάποιος στον κόσμο αρρωσταίνει ή πεθαίνει. Δε μπορώ να λυπάμαι για όλους. Είπα, "πάλι καλά που της έτυχε αυτό, αλλιώς θα περίμενα κι άλλο". Κάτσε εσύ να αραχνιάσεις στα αζήτητα ένα-δύο ή και παραπάνω χρόνια σερί, και να δούμε τότε αν θα έχεις τη διάθεση έστω και να σκεφτείς ιπποσύνες σαν αυτή με τη "μανούλα".
Δε μου φαίνεται καθόλου παράξενο να είσαι υποψήφιος ακόμα και σε αλυσίδα ταχυφαγείων · γιατί το βάζεις σε εισαγωγικά ; Ακόμα και σε συνεργείο καθαρισμού ή και οικοδομή να πας, πιστεύεις ότι θα σε πάρουν στην ψύχρα μόνο και μόνο επειδή αναζητάς δουλειά ; Και επειδή δε θα περάσεις από τυπική συνέντευξη εκεί, νομίζεις δε θα μιλήσεις με τον υπεύθυνο εργολάβο που θα κρίνει αν πρέπει να σε προσλάβει όπως θα σε δει ; Τί, έτσι αέρα ;
Καλά κάνουν και μιλούν για υποψήφιους, ειδικά σε μεγάλες αλυσίδες. Ο τωρινός υπάλληλος, αύριο μεθαύριο μπορεί να εξελιχθεί και να γίνει κάποιος "υπεύθυνος προσωπικού" ας πούμε -σαν αυτόν που σου πήρε συνέντευξη- ή κάτι άλλο, και να παίρνει πολύ περισσότερα μιας και θα υπόκειται σε διαφορετικό μισθολόγιο...
Ίσα ίσα, αν με προσλάμβαναν με το "καλημέρα", τότε θα μου φαινόταν ύποπτο.
Όχι, αυτό δεν είναι παράξενο, η κίνηση που έκανες για να παραχωρήσεις τη θέση σου είναι το παράξενο. Ειδικά στην Ελλάδα του σήμερα.
Μου φαίνεσαι υπερβολικά αισιόδοξος ή έστω ότι έχεις μεγάλη πίστη στα προσόντα σου πως θα βρεις πολύ εύκολα δουλειά.
Φαντάζομαι για όλους τους Έλληνες υποψήφιους και σε οποιαδήποτε δουλειά, είναι άπιαστο όνειρο να βρουν ένα συνυποψήφιο σαν εσένα. Θα είναι η καλύτερή τους.
Ήταν κάποτε να δουλέψω υπάλληλος γραφείου σε μια κωλοεταιρία. Ήθελαν γυναίκα για τη συγκεκριμένη θέση, αλλά τελευταία στιγμή πήραν εμένα · επειδή η υποψήφια κοπέλα έπρεπε να κάνει επείγουσα εγχείρηση πρώιμου καταρράκτη στο μάτι, δεν πέτυχε και σχεδόν έμεινε τυφλή. Το έμαθα από τον υπεύθυνο όταν προσλήφθηκα, ένα μήνα μετά που τους είχα τηλεφωνήσει... Ήταν μικρή εταιρία και έψαχναν να καλύψουν μόνο εκείνη τη θέση.
Μη σου πω ότι πανηγύριζα. Λυπήθηκα προς στιγμήν για την κοπέλα βέβαια, αλλά είχα μεγάλη ανάγκη τη δουλειά και σχεδόν αμέσως...μου πέρασε.
Έτσι να κουνήσω το μικρό μου δάχτυλο, κάποιος στον κόσμο αρρωσταίνει ή πεθαίνει. Δε μπορώ να λυπάμαι για όλους.
Είπα, "πάλι καλά που της έτυχε αυτό, αλλιώς θα περίμενα κι άλλο".
Κάτσε εσύ να αραχνιάσεις στα αζήτητα ένα-δύο ή και παραπάνω χρόνια σερί, και να δούμε τότε αν θα έχεις τη διάθεση έστω και να σκεφτείς ιπποσύνες σαν αυτή με τη "μανούλα".