"Μην τους αφήσεις να μπουν μέσα". Αυτό, μάλιστα. Κάτι ξέρω που τη θεωρώ την καλύτερή του ταινία.
Δεν τους αφήνω της συγκεκριμένης υφής τύπους.
Όχι γιατί θα πάθω κάτι εγώ, αλλά επειδή είναι τόσο σκοτεινά "μέσα", που θα αρχίσουν να παραπατούν αυτοί και κατά συνέπεια θα κάνουν θόρυβο. Ο θόρυβος των άλλων με ενοχλεί αφάνταστα · και ας ακούω Rock.
Μόνο εγώ επιτρέπεται να θορυβώ. Και όσοι έχουν εξοικειωθεί με το σκοτάδι και με το δικό μου "θόρυβο".
Ο θόρυβος που γίνεται στα σκοτεινά είναι ο πιο επιδραστικός.
Για καλό δικό τους λοιπόν. Πρέπει να ξέρει ο άλλος -που είναι άσχετος με αυτά- από πού θα φύγει. Και ας μην ήξερε όταν μπήκε.
Μιας και μιλάμε για σινεμά, ας σου αναφέρω και εγώ ότι ο αγαπημένος μου ηθοποιός είναι ο Jack Nicholson. Κυρίως στις ταινίες : "Easy Rider", "Στη Φωλιά του Κούκου", "Ο Ταχυδρόμος Χτυπάει Πάντα Δύο Φορές", "Η Λάμψη", "Η Τιμή των Πρίτζι" και "Καλύτερα δε Γίνεται".
Όσο για σκηνοθέτης, ήταν (και πάντα θα παραμένει) ο Alfred Hitchcock. Και -καθόλου τυχαία- τον έχω μελετήσει.
Αυτός είναι ο ΕΝΑΣ και μετά έρχονται όοολοι οι υπόλοιποι !
"Το χόμπυ μου είναι να ταριχεύω πράγματα ...ας πούμε είναι... περισσότερο από χόμπυ"...
"Τρως...τρως σαν πουλάκι. Υπάρχει αυτή η έκφραση "τρώει σαν πουλί" που είναι όμως λάθος... γιατί τα πουλιά τρώνε τρομερά πολύ !" 🙂