Εγώ, παρόλα όσα γράφεις -και είναι πολλά- εξακολουθώ να διακρίνω μία παθητικότητα από τη μεριά σου. Σημαντικός παράγοντας βέβαια είναι ότι είσαι και χωρίς δουλειά · αν είχες, νομίζω ότι δεν θα τα έγραφες όλα αυτά όπως τα γράφεις τώρα.
Είμαι σίγουρος ότι πολλές εξομολογήσεις είναι "της στιγμής" · πολλοί από αυτούς που τις γράφουν, μετά από δύο μήνες μπορεί να μη θυμούνται καν τί είχαν γράψει · ή να το δουν, να γελάνε και να αναρωτιούνται "εγώ τα είχα γράψει αυτά ;".
Πιστεύω βρέθηκες σε άτυχες συγκυρίες, αλλά από την άλλη δεν είναι και λόγος αυτός για να τα μηδενίζεις όλα...
Για τον εθελοντισμό πχ και για τα υπόλοιπα μέσα κοινωνικοποίησης που αναφέρεις : αυτά μας φέρνουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους και μέσα από αυτά βρίσκουμε φίλους, τί να κάνουμε. Όταν δεν εργαζόμαστε και δεν έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε φίλους από το σχολείο, αυτοί είναι οι τρόποι.
Σίγουρα, δε θα εμφανιστούν οι φίλοι από τους 4 τοίχους ανάμεσα στους οποίους καθόμαστε και κλαίμε τη μοίρα μας. Και ούτε θα μας έρθουν εδώ και τώρα, επειδή έτσι το θέλουμε εμείς, που βιαζόμαστε.
Και τί περίμενες εσύ · να βρεις φίλους που είναι μαζί σου 24 ώρες το 24ωρο ; Escapism μηχανισμός είναι και οι παρέες και οι φίλοι βασικά · σε βοηθούν να ξεχνιέσαι και να μη σκέφτεσαι το χρόνο · σε ξαλαφρώνουν λίγο από το βάρος του ΘΑΝΑΤΟΥ.
Αλλιώς, παντρεύεσαι κάποια στιγμή, κάνεις παιδιά και ξαλαφρώνεις με αυτά...
Η λύση λοιπόν είναι να μην το βάλεις κάτω, αλλά να ανασκουμπωθείς · να αρχίσεις (ή να συνεχίσεις) με τα πράγματα που ευχαριστούν εσένα και να μην περιμένεις από κανέναν άλλον.
Μην τους δίνεις καθόλου σημασία στα διάφορα "επιτυχημένος" και "αποτυχημένος" · εσύ για τον εαυτό σου και τί του ταιριάζει, γνωρίζεις καλύτερα.
Είχα διαβάσει κάπου ένα ωραίο και σου το μεταφέρω :
" Κανείς δε θα σε πλησιάσει επειδή νοιώθεις μόνος σου εσύ... Θα έρθουν κοντά σου επειδή νοιώθουν μόνοι τους αυτοί" !
Αν και μόνος, έχεις πάντα τον εαυτό σου εκεί για σένα. Είναι η καλύτερη παρέα, να το θυμάσαι.
Σίγουρα, το να ανοίγεις τα παράθυρα κάθε πρωί όπως λες για να μπει έστω και για λίγο ήλιος και καθαρός αέρας, είναι προτιμότερο από το να μην τα ανοίξεις καθόλου και να παραμείνεις μέσα στο ανυπόφορο μαύρο σκοτάδι και τη μούχλα.
Εκεί δηλαδή που βρίσκεσαι εσύ τώρα.
Ο κόσμος δεν είναι μόνο άσπρος, μαύρος ή γκρίζος. Είναι γεμάτος χρώματα · ακόμα και από αυτά που δεν πιάνει το ανθρώπινο μάτι.
Ανέλαβε δράση, πιάσε το πινέλο και ζωγράφισε !