Δεν μπορώ να μην σκέφτομαι διαβάζοντας τις δηλώσεις του θλιβερού κυβερνήτη, ότι από τη μια τσέπη των δανειστών βγαίνουνε τα δισεκατομμύρια, στην άλλη μπαίνουνε. Λογιστικές χρεώσεις και πιστώσεις ενός, υπό κατάρρευση, τερατώδους υπερεθνικού συστήματος που στην Ελλάδα λειτουργεί με υπηρετικό προσωπικό που πνέει κι αυτό τα λοίσθια.Το διάφορο των τόκων σε χρέωση του Ραγιά. Του ανήμπορου να αντιδράσει συνταξιούχου. Του ανίκανου να φωνάξει για το δίκιο του νοσηλευόμενου στο δημόσιο νοσοκομείο. Του παραλυμένου από τον φόβο ψηφοφόρου της Τρόικας εσωτερικού που βλέπει τα παιδιά του να πηγαίνουν σε σχολεία χωρίς δάσκαλους. Του άνεργου που ξοδεύει το πενιχρό επίδομα ανεργίας στα ταμεία του μεγαλομπακάλη, πληρώνοντας αδρά τα 110 προϊόντα της Unilever που θα… παράγονται στην Ελλάδα!