Όταν τα έλεγαν αυτά ο Ρίτσος και ο Bukowski η χυδαιότητα δεν είχε πλημμυρίσει τη καθημερινότητά τους. Ο Bukowski μάλιστα ήταν εξαίρεση στον καθωσπρεπισμό της λογοτεχνίας και γι αυτό αγαπήθηκε. Σήμερα όμως που η γλώσσα - οχετός μιλιέται παντού, στη Βουλή, στα Πανεπιστήμια, στα πεζοδρόμια, στα σχολεία, σήμερα που αρκεί μια ματιά στους τίτλους αθλητικών και μη εφημερίδων για να σου ανακατευτεί το στομάχι, σήμερα είναι που έχουμε ανάγκη διανοούμενους με σεβασμό στο ρόλο τους για την διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας. Δυστυχώς όμως είναι ελάχιστοι αν όχι ανύπαρκτοι...