Δε θα έλεγα κοψοχρονιά όταν αγοράζεις ένα απλό τριάρι για την οικογένεια σου για πάνω από 100.000 ευρώ και μάλιστα ούτε καν σε ακριβή περιοχή. Απορώ πως είναι δυνατόν να θεωρείς απαράδεκτο να προνοεί το κράτος να μη χάσει το σπίτι για το οποίο πάσχισες να αγοράσεις. Απ'όσο ξέρω η στέγη είναι από τις πρώτες υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στους πολίτες, και μάλιστα ενός κράτους που μας έφτασε μέχρι εδώ και περιμένει ωστόσο από εμάς να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα. Αν θέλουν έσοδα ας κάνουν πρώτα κατασχέσεις από αυτούς που έχουν συλλογή πολυτελών διαμερισμάτων και οφειλές εκατομμυρίων και τότε όντως θα δουν αποτέλεσμα, δε θα τους σώσει ένα δυαράκι στο Αιγάλεω, αλλά βλέπεις αυτούς δεν τους αγγίζει κανείς (βλ. Πετζετάκη). Δεν είπε κανείς να μην πληρώσουν τίποτα στις τράπεζες (αν και θά 'πρεπε) αλλά κάποιες ευνοϊκές ρυθμίσεις πρέπει να γίνουν. Έλεος, αυτήν την κακία μόνο στους Έλληνες τη βλέπω, σε άλλες χώρες ακόμα και διαγραφή δανείων έχει γίνει σε άπορες οικογένεις, και οργανώνονται ομάδες ανθρώπων που αποτρέπουν εξώσεις σε άπορες οικογένειες από τις τράπεζες. Τι να πω; Τελικά αυτή δεν είναι πια κρίση οικονομικη, είναι κρίση συνείδησης. Πολύ κρίμα!