Σπανίως το παθαίνω, μιας και θέλω να πιστεύω κουβαλάω νεανικά μυαλά, αλλά συνειδητοποιώ ότι μάλλον γέρασα, δεδομένου ότι είχα διαβάσει την πρωτότυπη έκδοση στη Γυναίκα 18 (γκλουπ!) ολόκληρα χρόνια πριν. Ωραιότατη συνέντευξη πάντως, γλαφυρή και με ένα υφέρποντα πικρό σαρκασμό ταυτόχρονα.