Αγγελική μη κρίνεις σε παρακαλώ, τους γονείς μας τους αγαπάμε όλοι, αν δεν έχεις βρεθεί στην θέση της εξ απλά μη κρίνεις. Είναι σταυρός ασήκωτος για ένα παιδί να βλέπει τον γονιό του να μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε μια άλλη προσωπικότητα από την γνώριμη. Στην αρχή και μέχρι να οργανωθείς και να δεις πως θα το αντιμετωπίσεις είναι λογικό να χάσεις τα βήματα σου, να βάλεις ξαφνικά την δική σου ζωή πίσω και να λες πράγματα πιθανόν παρεξήγησιμα.Ειδικα η μητέρα είναι στα μάτια ολων μας ο αιωνίως φροντιστής, όταν αυτή η κατάσταση αλλάζει άρδην και κληθείς να γίνεις εσύ ο φροντιστής της, σου έρχεται ο ουρανός σφοντυλι και πονάς, πονάς πολύ. Στην πορεία βέβαια συνηθίζεις και αντιμετωπίζεις την κατάσταση, όμως στην αρχή είναι τρομακτικά δύσκολο.
Αν δεν το έχεις βιώσει, σου εύχομαι να μη το βιωσεις ποτέ.