Τα σχόλια σου διεπονται από την απόλυτη αντίφαση. Από τη μια της λες ότι έπρεπε να είχε φύγει μόλις αντιλήφθηκε την κατάσταση (και για αυτό το φταίξιμο είναι δικό της...) κι από την άλλη την προτρεπεις να κάνει υπομονή και να το παλέψει. Από κει και πέρα τι διάλογο να κάνουμε... απέχουμε έτη φωτός...

ΥΓ. Επειδή το θίγεις, όπως και κάποιο άλλο πρόσωπο εδώ μέσα, που έκανε υποθέσεις επί υποθέσεων, δεν είμαι καμία "πονεμένη ψυχή". Ποτε δε θα έδινα τον παραμικρό χώρο σε τέτοιες συμπεριφορές. Αγαπημένο μου πρόσωπο έζησε χρόνια ακριβώς αυτά που περιγράφει η κοπέλα μέχρι που στο τέλος την ξυλοκόπησε μέχρι λιποθυμίας και οι γύρω τις νιώσαμε ανίκανοι να την βοηθήσουμε. Κι όχι δεν είναι η εξαίρεση που λες, αλλά ο κανόνας. Μεγάλο ποσοστό γυναικών κακοποιειται ενδοοικογενειακά, λεκτικά στην αρχή και αν παραμείνει στη σχέση και σωματικά.
Με ενοχλεί που υπάρχουν ακόμη τέτοιοι "άνθρωποι" και φυσικά δε θα σταματήσω να σχολιάζω για να ξυπνήσουν κάποιες που ζουν στα σύννεφα, βρίσκουν έναν εκει ο,τιναναι και πέφτουν με τα μούτρα κόβοντας κάθε δεσμό με οικογένεια και φίλους.