γλυκό μου κορίτσι... απόλυτα σε καταλαβαίνω απόλυτα.. Δεν θα σου πω ότι η ζωή είναι ωραία και πως τώρα που σε διάβασα και θα με διαβάσεις κάποιοι δεν κατάφεραν να ξυπνήσουν και κάποιοι άλλοι υποφέρουν κλπ κλπ., γιατί δεν θα σε βοηθήσει η απάντηση μου.
Θα σου πρότεινα μόνο να προσπαθήσεις να αλλάξεις όσο μπορείς τον τρόπο σκέψης σου, και αν δεν τα καταφέρεις ή κάνεις πισωγυρίσματα να ζητήσεις βοήθεια απο κάποιον ειδικό ή απο κάποιο πολύ δικό σου 'έμπιστο πρόσωπο. Είμαι 47χρ πέρασα αυτό το στάδιο απομόνωσης που βιώνεις για άπειρα χρόνια κ δειλά δειλά το προσπάθησα κι εγώ και κατάφερα να με αγαπήσω και να μην χάνω στιγμές απο την καθημερινότητα μου.. κάνε μια προσπάθεια, δεν χάνεις κάτι αλήθεια..