Φαντάζομαι εννοεί "χωριάτες" μεταφορικά, με έλλειψη παραστάσεων, κλειστά μυαλά, προκατειλημμένους κ.ο.κ., όχι ότι η καταγωγή είναι συνυφασμένη με την αντίληψη.

Κατανοώ αυτό που λες περί συγκράτησης, μάλιστα για κάποιο άτομο χωρίς ηθικοπλαστική αφετηρία είναι ωραίο προσωπικό στοίχημα και παιχνίδι, αλλά στο συγκεκριμένο παράδειγμα τι σκοπό θα επιτελέσει, πλην μιας τακτικιστικής στρατηγικής (δλδ. θα περιμένω Χ χρόνο για να πιστέψει εκείνος Ψ πράγματα για μένα) που θέλω να πιστεύω την έχουμε αφήσει πίσω μας ως υποκρισία και φαρισαϊσμό;
Αν θες, εξήγησέ το μου λίγο πώς το σκέφτηκες.