Το "black lives matter" εξελίσσεται όπως το "me too": κινήματα θεαματοποιημένα και υποκριτικά, που δεν έχουν πραγματικά αιτήματα ούτε προτάσεις για το πώς θα λυθούν τα κοινωνικά προβλήματα του ρατσισμού και της σεξουαλικής παρενόχλησης. Αντί να προτείνουν ή να ζητούν πραγματικές πολιτικές και θεσμικές αλλαγές (πχ. να συσταθεί επιτροπή ψυχιάτρων / ψυχολόγων που να εξετάζει όλα τα μέλη του αστυνομικού σώματος, ώστε η αστυνομία να μην προσλαμβάνει βίαια άτομα ή άτομα με ψυχολογικά προβλήματα), έχουν μετατοπίσει το πρόβλημα στη σφαίρα του θεάματος, της μυθοπλασίας, και των celebrities, μετατρέποντάς το σε ένα ριάλιτι υποκριτικής πολιτικής ορθότητας. Κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον ή πρόταση για το πώς θα λυθούν τα πραγματικά προβλήματα. Όλες οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από το ποιους σταρ του χόλιγουντ πρέπει να καταργήσουμε για τις "προβληματικές" θέσεις και απόψεις τους και με ποιούς πρέπει να τους αντικαταστήσουμε.