Εδώ, ο απίστευτος Wes Anderson έχει φτάσει την ακμή του. Η σύνθεση της εικόνας, τα ρούχα, η γλυκιά θλίψη που σε ζεσταίνει, η μουσική. Εδώ η παρουσίαση των χαρακτήρων στο τώρα, ακριβώς μετά την πανέμορφη εναρκτήρια σκηνή του παρελθόντος τους. Από την πρώτη στιγμή που μας τους γνωρίζει, αμέσως γίνονται αληθινοί, πολυδιάστατοι, παράξενοι αλλά οικείοι. Σαν παλιοί γνώριμοι που τους συμπονούμε για τις πληγές τους και τους αγαπάμε για τις ιδιαιτερότητές τους.
Από την Nalyssa Green.
