ghostsbeforebreakfast1*

η στήλη έβγαζε τον Κυνοδοντά της πυρετικά

(άτιμες ίωσεις;-)

το προηγούμενο διήμερο, αλλά κάπως αναρρώσαμε

και είμαστε πάλι στις ηλεκτρονικές επάλξεις beloved κοινό;-)

βέβαια συνέβησαν σημεία και τέρατα

στη δημόσια κονίστρα 1821ικής (αλαφουsic) σημασίας

σχεδόν αλλά θα προσπαθήσουμε φιλότιμα

(αλλά προς θεού όχι τατσο-πουλικά)

να καλύψουμε το τυχόν κενό ενημέρωσης σου.

(με διαβάζουν στη Καθημερινή και στην Αυγή οπότε πρέπει να χρησιμοποιώ πού και

που την παπαδιαμαντικορηγικήν, αλλά μην τρομάζεις,

θα πασπαλίζω ενίοτε με λολιτική Α, Β και Γ-άμα-τα;-)

ας πέσει άσμα σχετικό με την

(μεταναστευτική)

επικαιρότητα

youtubατζή μου

αν έχεις επιλέξει δύσμοιρε και δύστυχε δέκτη ενημερωτικής ύλης

για πομπό σου την ιέρεια της γενιάς της Νομικής Όλγα Τρέμη

και τον Ιωάννη Πρετεντέρη δεν χρειάζεσαι εμένα για να σου πω

πως είσαι άξιος της δυστυχίας σου.

έχει και το συνειδησιακό καραόκε την ευθύνη του.

Δηλαδή με συγχωρείτε, εσείς ποιον θα βάζατε στο σπίτι σας, την Άννα Νταλάρα ή τον Πακιστανό?

(όταν το facebook έχει κέφια;-)

το ζήτημα που προέκυψε με τους μετανάστες στην Νομική δεν είναι

μονοσήμαντο ούτε ασπρομαυρέ για να σηκωθούν αμέσως δάχτυλα και φρύδια.

διάβασα αρκετές απόψεις αυτές τις 2 μέρες αλλά αυτές βρήκα κατά την

δικιά μου γνώμη πιο to the point.

την άποψη του old-boy

Το φαινόμενο είναι λιγότερο πολιτικό με τη στενή έννοια και περισσότερο κοινωνιολογικό και πολιτιστικό: είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να ζούμε με την ιδέα των αθλίων κάπου στη γειτονιά μας. Άρχισαν να πυκνώνουν. Άρχισαν να καταλαμβάνουν όλο και περισσότερους χώρους. Άρχισαν να πλησιάζουν προς το σπίτι μας. Κατέλαβαν τις εγκαταλελειμμένες αποθήκες μας, τους παλιούς υπαίθριους καμπινέδες μας, άρχισαν να ζυγώνουν την αυλή μας. Τριγύριζαν έξω από τα παράθυρά μας σαν ζόμπι. Αρχίσαμε να φοβόμαστε πως θα μας τη σπάσουν την πόρτα και θα μας καταλάβουν το σπίτι. Και ξαφνικά τους βλέπουμε να έχουν στρογγυλοκαθήσει στο σαλόνι μας. Θέλουν να πεθάνουν μέσα στο σαλόνι μας. Τα όρια ξεπεράστηκαν. Όσο ψωμολυσσούσαν στους δρόμους, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή είκοσι είκοσι σε διαμερίσματα, η κατάσταση ήταν οριακά ανεκτή. Πεθάνετε όσο θέλετε, αλλά μακριά από τα μάτια μας

http://old-boy.blogspot.com/2011/01/blog-post_27.html

την άποψη του Ε-lawyer (Βασίλη Σωτηρόπουλου)

Το κτίριο Νομικής αντιμετωπίζεται λίγο - πολύ ως ένα άβατο, ένα τέμενος το οποίο δεν σέβεται όποιος, εκτός από τις πολιτικές νεολαίες, το χρησιμοποιεί για λόγους διαφορετικούς από τον προορισμό του. Αυτή είναι η κριτική που αναπτύσσεται σε σχέση με την κατάληψη των αιτούντων άσυλο: να πάνε όπου θέλουν, αλλά όχι εκεί. Ο περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται ότι οι καταληψίες έχουν ένα δίκαιο αίτημα - το πιο δίκαιο αίτημα που υπάρχει, καθώς η Ελλάδα την προηγούμενη Παρασκευή καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση της αξιοπρεπούς διαβίωσης αιτούντος άσυλο για όσο διαρκεί η διαδικασία εξέτασης της αίτησης. Αλλά, ορισμένα μάλλον συντηρητικά ανακλαστικά ενεργοποιούνται και επιμένουν "ας πάνε όπου θέλουν, αλλά όχι στη Νομική".

http://elawyer.blogspot.com/2011/01/to.html

την άποψη του Νίκου Ξυδάκη από την Καθημερινή

Στην ολιγωρία των ελληνικών κυβερνήσεων προστίθεται η απροθυμία ή και η υποκρισία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν δραστικά το μείζον πρόβλημα της μετανάστευσης. Η συνθήκη του Δουβλίνου-2 υποχρεώνει ουσιαστικά την Ελλάδα, ως πρώτη χώρα εισόδου, να παρακρατεί εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστάτες, οι οποίοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις νόμιμης παραμονής και οι οποίοι συχνά ζουν υπό άθλιες συνθήκες, χωρίς χαρτιά και χωρίς εργασία. Τι μπορεί όμως να προσφέρει η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων, αντικειμενικά, σε 1,5 και πλέον εκατομμύριο μετανάστες, όταν η χώρα πλήττεται από τη σφοδρότερη κρίση των τελευταίων πολλών δεκαετιών και ο ιθαγενής πληθυσμός έχει μπει σε ένα τούνελ λιτότητας από το οποίο δεν γνωρίζει πότε και πώς θα βγει.

http://vlemma.wordpress.com/2011/01/25/metanastafsi-ftoxeia/

και του Παντελή Μπουκάλα

Αν καταλαμβανόταν η Ακρόπολη ή η Μητρόπολη από Τούρκους αλεξιπτωτιστές στο πλαίσιο κάποιας «Βαριοπούλας», πόσο μεγαλύτερος θα μπορούσε να γίνει ο ηθικοεθνικός μας πανικός, όταν τώρα η παρουσία των 237 μεταναστών σε κτίριο της Νομικής που δεν χρησιμοποιούνταν στην εκπαιδευτική διαδικασία οδήγησε αστραπιαία στην κατάχρηση (από πολιτικούς και δημοσιογράφους) ενός εθνικοαπελευθερωτικού λεξιλογίου που του στερεί κάθε νόημα η ίδια η κατάφωρη υπερβολή του; Αν τώρα η «ιερή αγανάκτηση» μιλάει για «ανακατάληψη» ή «απελευθέρωση της Νομικής» (από ανθρώπους, παρεμπιπτόντως, που συμφωνούν στη μετακίνησή τους σε άλλο δημόσιο κτίριο), πού θα βρεθούν λέξεις ικανές να αποδώσουν την οργή όταν θα συμβεί κάτι όντως οριακό, απίστευτο κ. λπ.;

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_27/01/2011_1294303

και την άποψη του δικού μας Σταύρου Διοσκουρίδη

ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΑΝΟΗΣΗ ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ, οι Αφγανοί δεν ζητάνε πολιτικό άσυλο γιατί πολύ απλά δεν το δικαιούνται.Είναι οικονομικοί και όχι πολιτικοί πρόσφυγες. Όπως οι περισσότεροι, άλλωστε. Αυτό που θέλουν είναι να αποκτήσουν την κάρτα παραμονήςβάσει του νομοσχεδίου (Επί Μακρόν Διαμένοντος) που πέρασε το υπουργείο Εσωτερικών στις αρχές του περασμένου έτους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι χρόνια στην Κρήτη, εργάζονται κανονικά και είναι και ενεργά μέλη του Forum Μεταναστών Χανίων. Οπότε, τα ξέρουν τα κόζια. Αυτό φαίνεται και στο κείμενο-προκήρυξη για την απεργία πείνας που οποιοσδήποτε φοιτητής των ΕΑΑΚ θα ζήλευε. Σύμφωνα με τους ανθρώπους που ασχολούνται με το θέμα, εδώ και δύο χρόνια οι Αφγανοί ζητάνε να τους δοθεί η κάρτα παραμονής ώστε να μπορούν να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους τους νόμιμους μετανάστες. Τι σημαίνει αυτό; Ένσημα, ασφάλεια, νομιμότητα, κανονική ζωή. Μπορούν να τα έχουν, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία; Όχι! Πώς μπορούν να τα αποκτήσουν τώρα; Μόνο με το πολιτικό άσυλο; Δικαιούνται πολιτικό άσυλο; Όπως έγραψα, και στην αρχή, όχι.

http://www.lifo.gr/mag/columns/3607

Δεν ξέρω βέβαια αν η υπουργός - αδερφή της Πέπης Ραγκούση Άννα Νταλάρα συναισθάνεται τις κατεστημένες ηλιθιότητες που αναγκάζεται να εκστομίζει ξέπνοα, αν ο Γιώργακης μέσα σ' αυτόν τον φροϋδισμό νηπιαγωγείου που τον διακατέχει καταλαβαίνει πως ψελλίζει εκβαρβαρισμένες εξισώσεις και αν οι αριστερίζουχοι bartenders ανθρωπίνων δικαιωμάτων νομίζουν ειλικρινά πως η πειθώ τους λυγίζει σίδερα αλλά έχω την αίσθηση πως κανένας τους δεν νοιάζεται

ειλικρινά για τους Ανθρώπους και το Προβλημά τους.

και όλα αυτά ενόσω οι transit

καταστάσεις εγκαθίστανται για τα καλά

στη κεντρική σκηνή.