Μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, διότι το θέμα που πραγματεύεται είναι το Ω, από το οποίο πάντα αποστρέφουμε το βλέμμα. Είναι χαρακτηριστικό της δυτικής μας κουλτούρας να αναζητάμε το ευχάριστο, να υπερεκτιμούμε τη ζωή, να θέλουμε να ξεχάσουμε αυτό που της δίνει νόημα, να ξεχάσουμε τα πτώματα που τρώμε καθημερινά, να κλείσουμε τα μάτια στο θάνατο των διπλανών μας, των συγγενών μας, του δικού μας τελικά. Η απώλεια κοστίζει, μόνο που όσο αρνείται κανείς να πληρώσει, τόσο ανεβαίνουν οι τόκοι, μέχρι που γίνονται δυσβάσταχτοι. Η ταινία αναφέρεται σε ένα ταμπού –μόνο ανατολίτης θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο – ένα ταμπού: το πτώμα (και κατ' επέκταση τον θάνατο)· που δεν αντιπροσωπεύει όπως θα περίμενε κανείς το τέλος, αλλά την αρχή και υπογραμμίζεται αυτό με χιούμορ και αισιόδοξη διάθεση. Εξαιρετικές ερμηνείες, μερικές στιγμές ιαπωνικού λυρισμού (με τον οποίο δεν είμαστε τόσο εξοικειωμένοι), αλλά και λύτρωσης που είναι σπάνιο σε κινηματογραφικό έργο. Πάρτε χαρτομάντιλα!
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Στη δημοσιότητα τα στοιχεία γυμνασιάρχη από τη Σάμο – Βαρύ κατηγορητήριο για βιασμό και πορνογραφία ανηλίκων
Εύβοια: Δεν ειδοποίησε άμεσα ο καπετάνιος – Χαρτογραφημένη η ξέρα στην οποία προσάραξε το φέρι μποτ
Παλαιό Φάληρο: «Εγώ απέτρεψα τη μητέρα να πάμε στο νοσοκομείο» - Τι είπε ο μάρτυρας «κλειδί»
Όζι Όζμπορν: Αποκαλύφθηκε η επίσημη αιτία του θανάτου του
Ο 3ος θερμότερος παγκοσμίως ο Ιούλιος 2025: Οι πόλεις με τις υψηλότερες θερμοκρασίες, δεύτερη η Αθήνα
σχόλια