To Ρις του Γρηγόρη Τσακίρη είναι κάτι μεταξύ ιταλικής τρατορίας και ελληνικού μαγειρείου

To Ρις του Γρηγόρη Τσακίρη είναι κάτι μεταξύ ιταλικής τρατορίας και ελληνικού μαγειρείου Facebook Twitter
Σπαγγέτι μαγειρεμένο σε ζωμό κοτόπουλου, στεφανωμένο με συκωτάκια πουλιών, μαγειρεμένα με ροζέ κρασί και τσίλι.
0

Όταν δοκιμάζεις ένα καινούργιο εστιατόριο, το πιο πιθανό είναι ότι να θέλεις να διαπιστώσεις πόσο καλό είναι το φαγητό, πόσο αποτελεσματικά λειτουργεί το σέρβις, αν σου ταιριάζει ο χώρος και πόσο ελκυστική είναι η σχέση κόστους-ποιότητας. Ελάχιστα σε ενδιαφέρει ποιος έχει στήσει το μαγαζί ή έχει επιλέξει το μενού, ποιος βρίσκεται πίσω από μια συνολική σκηνοθεσία που στόχο έχει να προκαλέσει την τέρψη σου και να κερδίσει την προτίμησή σου. Όμως, όταν αυτός ο «σκηνοθέτης» έχει αποδείξει το ταλέντο του στο να δημιουργεί εστιατόρια, και μάλιστα με ανατρεπτική διάθεση, αξίζει να σταθείς λίγο και στις συστάσεις. Ο λόγος για τον Γρηγόρη Τσακίρη, που, μεταξύ άλλων, είχε οργανώσει πριν από δύο χρόνια το «Τεφαρίκι», μια γκουρμέ καντίνα ανάμεσα σε συνεργεία με ανταλλακτικά και πάρκινγκ για σκάφη στη λεωφόρο Βάρης-Κορωπίου, το οποίο πρόσφερε φαγητό που σε απογείωνε.

Το καινούργιο «παιδί» του Γρηγόρη είναι ένα μικρό εστιατόριο στη Βούλα, το «Ρις», η «μύτη», δηλαδή, για να θυμηθούμε πόσο εύηχες είναι οι ξεχασμένες ονομασίες της πλούσιας ελληνικής γλωσσικής ιστορίας. Το περιβάλλον του εστιατορίου είναι απλό, καθημερινό, τέτοιο που δεν θα σε απασχολήσει με γρίφους προς αποκωδικοποίηση ή διαδικασίες ερμηνείας και προσαρμογής αλλά θα σε αφήσει να χαρείς απερίσπαστος τη νοστιμιά των πιάτων που θα βρεθούν στο τραπέζι σου. Κάτι μεταξύ ιταλικής τρατορίας και ελληνικού μαγειρείου, πασπαλισμένων με μια στάλα σύγχρονου, χαλαρού wine bar. Τα πραγματικά διαμάντια που κρύβει ο Γρηγόρης στη μαγειρική του θυρίδα δεν βρίσκονται στη σάλα του Ρις αλλά στην κουζίνα του. Εκεί γίνονται πραγματικά θαύματα, καθώς οι γεύσεις που θα δοκιμάσεις μπορούν να αποκαλύψουν και να βγάλουν στην επιφάνεια το umami που κρύβει ο καθένας μέσα του χωρίς να το γνωρίζει.

To Ρις του Γρηγόρη Τσακίρη είναι κάτι μεταξύ ιταλικής τρατορίας και ελληνικού μαγειρείου Facebook Twitter
Η σαλάτα πορτοκάλι συνδυάζει βαλεριάνα, μαρούλι, γαλλική σαλάτα, άισμπεργκ με κομματάκια γλυκιάς γκοργκοντζόλας και μπαστουνάκια μοτσαρέλα με ντρέσινγκ τζίντζερ, τσίλι, γύρω-γύρω ροδέλες καραμελωμένο πορτοκάλι και στην κορυφή μπουκετάκια από σαλάμι Μιλάνο

Ο Γρηγόρης στρέφει τη «ρίνα» του σε κάθε πηγή καλής πρώτης ύλης, επιλέγει τα υλικά που πραγματικά ικανοποιούν τα κριτήρια που έχει θέσει και τα μεταχειρίζεται στην κουζίνα του με τον καλύτερο τρόπο, βγάζοντας πιάτα με άποψη που, αν και απλά στη σύλληψή τους, ξεφεύγουν από την πεπατημένη. Παράδειγμα, το πιάτο με σπαγγέτι που το μαγειρεύει σε ζωμό κοτόπουλου και έρχεται στεφανωμένο με συκωτάκια πουλιών, μαγειρεμένα με ροζέ κρασί και τσίλι (€8) – φουλ νοστιμιάς σε κάθε πληθωρική μπουκιά. Η σαλάτα πορτοκάλι (€10) συνδυάζει βαλεριάνα, μαρούλι, γαλλική σαλάτα, άισμπεργκ με κομματάκια γλυκιάς γκοργκοντζόλας και μπαστουνάκια μοτσαρέλα με ντρέσινγκ τζίντζερ, τσίλι, γύρω-γύρω ροδέλες καραμελωμένο πορτοκάλι και στην κορυφή μπουκετάκια από σαλάμι Μιλάνο. Δροσερή, με το ντρέσινγκ να δημιουργεί γευστική γέφυρα ανάμεσα στα υλικά. Ωραία ιδέα αλλά και πλούσια γεύση αποκαλύπτει το φιλέτο κοτόπουλο που μαγειρεύεται με σάλτσα δεντρολίβανο, παρμέζανα και το ισπανικό μοναστηριακό τυρί Ιντιαζαμπάλ και έρχεται σε στρώσεις με προσούτο ανάμεσα, ενώ στην κορυφή σού κλείνει το μάτι πονηρά ένα τηγανητό αυγό (€10). Βουτάς το ψωμί σου στον χρυσό κρόκο και στη σάλτσα από το κοτόπουλο και αφήνεις το παιχνίδι της ισορροπίας να υπογραμμίσει τη φινέτσα της γεύσης. Για τους εραστές των τυριών και των αλλαντικών, η βιτρίνα του ψυγείου όπου φιγουράρουν είναι πρόκληση. Κλείσαμε με παρμεζάνα Muca Rosa, που η πολύπλοκη γεύση της σε κερδίζει. Για γλυκό κατευόδιο ο Γρηγόρης κερνάει μους γιαουρτιού με γλυκό του κουταλιού μύρτιλο.

To Ρις του Γρηγόρη Τσακίρη είναι κάτι μεταξύ ιταλικής τρατορίας και ελληνικού μαγειρείου Facebook Twitter
Φιλέτο κοτόπουλο που μαγειρεύεται με σάλτσα δεντρολίβανο, παρμέζανα και το ισπανικό μοναστηριακό τυρί Ιντιαζαμπάλ και έρχεται σε στρώσεις με προσούτο ανάμεσα, ενώ στην κορυφή σού κλείνει το μάτι πονηρά ένα τηγανητό αυγό.

Ρις, Β. Παύλου 98, Βούλα, 210 8959185

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στον «Σήφη» ξέρουν από καλή κρητική κουζίνα

Γεύση / Στον «Σήφη» για γαμοπίλαφο και αυγά με στάκα και απάκι

Εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες, μια οικογενειακή ταβέρνα στον Άγιο Δημήτριο, με την κυρά-Φωφώ σταθερά στο τιμόνι, σερβίρει φαγητά και μεζέδες όπως ακριβώς θα τους έβρισκες σε ένα αυθεντικό κρητικό καφενείο.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Χριστουγεννιάτικος κορμός, μια γλυκιά ιστορία που συνεχίζεται στα καλύτερα ζαχαροπλαστεία της πόλης

Γεύση / Χριστουγεννιάτικος κορμός, ένα σοκολατένιο έπος. Εδώ οι καλύτεροι

Ξεκίνησε ως ένα ρολό παντεσπάνι με αφράτη σοκολάτα γκανάς και ζάχαρη άχνη, σύμβολο της καλοτυχίας. Πλέον κάθε ζαχαροπλάστης κάνει μια δική του παραλλαγή, μετατρέποντάς το σε γλυκό έργο τέχνης.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
«Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης η εμβληματική προσωπικότητα του ελληνικού κρασιού, ο Άγγελος Ιατρίδης, εξηγεί ότι πήγε στο Αμύνταιο πριν από τριάντα χρόνια επειδή είδε ότι θα άντεχε στην κλιματική αλλαγή και μιλάει για τη μεγάλη ανάπτυξη του Κτήματος Άλφα από τα 4.000 στρέμματα στα 14.000.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Η εποχή του Ευχέλαιου της μεσογειακής διατροφής ή Τα μυστήρια της εποχής της ελιάς

Γεύση / Ελιές με χταπόδι: Στο Αιγαίο τις φτιάχνουν απλά, όπως τις μαντινάδες

Κολυμπάτες, ελίδια, κλαστάδες, σταφιδολιές, ψαρολιές, κουροπολιές, νερατζολιές: όπως και να την πεις, η ελιά παραμένει ένα μικρό σύμβολο του μεσογειακού πολιτισμού. Mε το χταπόδι πώς ταιριάζει;
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Ποιος μισεί τα μακαρόνια με κιμά;

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Ρεμί / Ποιος μισεί τα μακαρόνια με κιμά;

Ο κύριος Ρεμί πιστεύει πως όταν δοκιμάζεις κάτι που είχες καιρό στο μυαλό σου, συχνά απογοητεύεσαι. Εκτός κι αν πρόκειται για ένα ζυγούρι με χυλοπίτες που θα μπορούσε να τρώει και αποκλεισμένος με χιονοθύελλα σε βουνό, και να μην τον νοιάζει.
ΡΕΜΙ