Μεγαλωμένη στην Αθήνα, η Ελένη Καββάδα είναι σήμερα 29 ετών. Ασχολείται με τα ρούχα και ό,τι τα περιτριγυρίζει από ηλικία που δεν της επιτρέπει να θυμάται λεπτομέρειες, «το ενδιαφέρον μου για αυτά ήταν εκεί σαν από πάντα». Στα 18 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία, εργάστηκε κιόλας για ένα μικρό χρονικό διάστημα στις εγκαταστάσεις του οίκου Salvatore Ferragamo στην Φλωρεντία, όμως, κάτι την οδήγησε πίσω στην Ελλάδα, είναι μια απόφαση που ακόμα στηρίζει, παρά τις όποιες δυσκολίες την συντρόφεψαν. «Καθώς δεν με διακατείχε ποτέ κάποιου είδους ξενομανία, με γοήτευσε το να επιχειρήσω να εξασκήσω το επάγγελμά μου στη χώρα μου, όσο και αν οι συνθήκες μου ψιθύριζαν το αντίθετο. Η μόδα ήταν ένας ήδη περιορισμένος κόσμος στην Ελλάδα, πόσο μάλλον εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Όμως έμεινα, δούλεψα, έμαθα, συνέχισα, Έκανα, δηλαδή, ότι οφείλει να κάνει οποιοσδήποτε θέλει, χωρίς αυταπάτες και χρυσόσκονες, να πετύχει τους προσωπικούς του στόχους».
Δουλεύοντας για έξι χρόνια στο πλευρό του Γιώργου Ελευθεριάδη, έχοντας μάθει καλά το πρακτικό κομμάτι της δουλειάς, η έντονη ανάγκη της για προσωπική έκφραση και δημιουργία την οδήγησε στο να ανεξαρτητοποιηθεί και να βγει προς τα έξω το δύσκολο 2020 με το brand 240791, είναι η ημερομηνία γεννήσεως της που τη συνοδεύει εδώ και πολλά χρόνια σαν υπογραφή, «είναι όμορφη για μένα, μέσα στην απλότητά της. Μετά από αρκετούς μήνες που άφησα το δημιουργικό μου κομμάτι να ξεδώσει και να συστηθεί, η παρούσα στιγμή με βρίσκει με την πρώτη μου εμπορική συλλογή ολοκληρωμένη η οποία είναι αφιερωμένη στο καλοκαίρι που ανατέλλει. Πρόκειται για μια σαφώς πιο “ήρεμη” συλλογή για μένα, αλλά την χαρακτηρίζει μια ειλικρίνεια που με χαρά μοιράζομαι».
Αυτό που εύχομαι κι ελπίζω είναι το να απευθυνθώ πραγματικά σε εκείνους που θέλουν να χρησιμοποιήσουν έναν τρόπο έκφρασης όπως είναι η μόδα, για να πουν κάτι, να νιώσουν κάπως, να ευχαριστηθούν ένα χειροποίητο κομμάτι όπως θα ανοίξουν μια Κυριακή ένα καλό κρασί ή θα κανονίσουν μια ωραία εκδρομή.
Ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει την ταυτότητα του 240791 είναι η έννοια του custom. Τα κομμάτια του brand δεν επαναλαμβάνονται, μόνο κατόπιν παραγγελίας, και αυτό συμβαίνει γιατί είναι σημαντικό για την ίδια να ανανεώνεται συνέχεια η παρουσία τους στον χώρο. Ακόμα και σε περίπτωση που επαναληφθεί η παραγωγή τους, θα διαφοροποιηθούν τα υφάσματα, θα ανανεωθούν τα σχήματα, θα προστεθεί κάτι νέο.
Παράλληλα, η Ελένη Καββάδα απολαμβάνει τη διαδικασία της μεταποίησης second hand κομματιών, που με τις επεμβάσεις της ξανασυστήνονται, αναγεννιούνται, ξαναζούν. «Είναι μια ιδέα που εκτός από τη δημιουργικότητα που γεννά εξυπηρετεί και οικολογικούς σκοπούς, πιστεύω πως ο κάθε ένας από εμάς θα πρέπει να βρίσκει τρόπους και να βάζει ένα λιθαράκι σε αυτή την παγκόσμια προσπάθεια αφύπνισης».
Πώς εμπνέεται για τα σχέδιά της; Πιστεύει πως αυτή τη στιγμή υπάρχει το κοινό για ready to wear ρούχα με avant garde αισθητική; Ή είναι κάτι που θέλει να χτίσει; «Οι στιγμές που θα γεννηθεί μια ιδέα διαφέρουν και έχουν να κάνουν με την εκάστοτε συνθήκη, την ψυχολογική κατάσταση, το στρες. Μπορεί να σχεδιάσω στο χαρτί, μπορεί να σημειώσω στο τετράδιο ή στο κινητό μου, να ακούσω μια κουβέντα που να μου ξυπνήσει μια ιδέα ή να εμπνευστώ από κάποιον άλλο καλλιτέχνη, έναν χορευτή, έναν μουσικό, έναν performer. Είναι μια διαδικασία ατέρμονη, ευτυχώς.
»Κακά τα ψέματα, η δουλειά μου είναι μια πολυτέλεια και το ξέρω πολύ καλά. Ειδικά στους καιρούς που ζούμε, δεν θα αναρωτηθώ γιατί κάποιος θα προτιμήσει το άνετο και το εύκολο. Αυτό που εύχομαι κι ελπίζω είναι το να απευθυνθώ πραγματικά σε εκείνους που θέλουν να χρησιμοποιήσουν έναν τρόπο έκφρασης όπως είναι η μόδα, για να πουν κάτι, να νιώσουν κάπως, να ευχαριστηθούν ένα χειροποίητο κομμάτι όπως θα ανοίξουν μια Κυριακή ένα καλό κρασί ή θα κανονίσουν μια ωραία εκδρομή».
Οι αναφορές της κινούνται γύρω από την έννοια του σχήματος που για εκείνη είναι το άλφα και το ωμέγα, αλλά και στη δύναμη του χειροποίητου που απαιτεί χρόνο, προσπάθεια και ζήλο. «Οι σχεδιαστές που θαυμάζω, όπως ο Martin Margiela και η Rei Kawakubo, χρησιμοποιούν το σχήμα και την λεπτομέρεια, «το κουκούλι και την πεταλούδα δηλαδή, με έναν τρόπο αριστοτεχνικό, που τους χάρισε και την αντίστοιχη φήμη».
Ποιο είναι το όραμα της για τη μόδα; Και πώς θέλει να συμβάλουν τα σχέδιά της σε αυτό; «Κάτι που θέλω διακαώς να αλλάξει σε σχέση με το επάγγελμά μας είναι ο τρόπος που το βλέπουν οι άνθρωποι εκτός χώρου. Πρόκειται για μία ακόμη τέχνη που έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα, αυτό της χρηστικότητας. Ο τρόπος που προβάλλεται ο χώρος της μόδας τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει διαστρεβλώσει την πραγματική της υπόσταση. Έχει ένα υπέροχα ευρύ φάσμα που ξεκινά από το αυτονόητο, τον καθημερινό ρουχισμό, και φτάνει στη δημιουργία υπέροχων συμπάντων, όπως είναι τα κοστούμια μιας θεατρικής παράστασης, μιας όπερας, ενός μπαλέτου. Η μόδα είναι μια διαδραστική τέχνη, κινείται μεταξύ των χεριών που θα τη φέρει στη ζωή και του κορμιού που θα της δώσει ζωή. Θέλω να ξανασυστηθεί, θεωρητικά και πρακτικά, να γίνει πιο οικολογική, πιο φιλική προς τον πλανήτη και λιγότερο εφήμερη. Να την χαρακτηρίζει η ποιότητα αντί η ποσότητα. Είμαι γεμάτη όρεξη να συμβάλλω σε αυτό».
Τα κομμάτια της b(l)ack to the future πιστεύει πως προσφέρουν μια συνδυαστική ευκολία, καθώς απαρτίζονται από ρούχα σε μια πολύ βασική χρωματική παλέτα, «με σχήματα που αλληλοεπιδρούν αρμονικά. Δεν με νοιάζει το που θα φορεθούν, με νοιάζει όμως, όταν φορεθούν, να αγκαλιάσουν διακριτικά την προσωπικότητα του κατόχου τους και να του κρατήσουν συντροφιά, καθώς γράφει τη δική του, μικρή και αφελή, τεράστια και σημαντική ιστορία».
Video credits
Εικονολήπτης: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος
Μοντέλο: Hannah Claverie
Μουσική: Prins Obi & Sir Kosmiche
Make up & hair artist: Marita Politou (beehive artists)
Interior shots: opbo studios
σχόλια