Κυνήγι; Όχι, ευχαριστώ!

Κυνήγι; Όχι, ευχαριστώ! Facebook Twitter
26

Η εκδρομή εξελίσσεται υπέροχα. Ο καιρός ήπιος, σχεδόν ανοιξιάτικος, το ίδιο κι η φύση που, ξεγελασμένη, φόρεσε φέτος πρόωρα τα χρωματιστά της. Θησαυρός τα αγριολούλουδα, ολάνθιστες οι αμυγδαλιές, σμήνη από ψαρόνια σχεδιάζουν τρισδιάστατα καλλιγραφήματα στον ουρανό μέσα σε ηχητικό πανδαιμόνιο. Μια αισθητική πανδαισία, ένα ενεργειακό ελιξίριο που τόση ανάγκη έχουμε τα πιο αλαφροϊσκιωτα παιδιά της πόλης.


Και ξάφνου «μπαμ! μπουμ! πίου...», μπαταριές αντιλαλούν ολούθε, διαλύοντας μεμιάς τη γιορτή. Και όχι για λίγα λεπτά αλλά για ώρες ολόκληρες! Ώρες που θα γίνουν μέρες και βδομάδες. Όχι, δεν ξανάρθανε οι Γερμανοί, μήτε σήκωσε επανάσταση το χωριό, ως ίσως όφειλε. Έχουν απλά βγει πάλι οι κυνηγοί καρτέρι... που σημαίνει τέρμα η χαλάρωση, πάπαλα ο ρεμβασμός και, όντας σε πυκνοφυτεμένη περιοχή, προσέχουμε πλέον πού και πώς πάμε μη μας πάρει καμια αδέσποτη ή ξώφαλτση – εδώ κάθε τρεις και λίγο σκοτώνονται κατά λάθος αναμεταξύ τους. Οι κυνηγοί που, «ενώ είναι άνθρωποι, επίσης σαν κι εμένα, έχουν, όμως, τη φριχτήν αυτή θηριωδία να παίρνουν ένα όπλο, στα καλά καθούμενα, και ξεκινώντας ένα γελαστό πρωί, χαράματα, μέσα σε τοπία μαγικά, τοπία ρεμβασμού και προσευχής, πάνε, μεθοδικά κι εκ προμελέτης, να σπείρουν την οδύνη και το θάνατο... Ό,τι για κείνους, είναι διασκέδαση, — για μένα, είναι έγκλημα τεράστιο, βδελυρό και τερατώδες, που, μπροστά του, ωχριούν και είναι πράξεις άκακες, όλα τ' άλλα τ' ανθρώπινα εγκλήματα! Δε βρίσκω τίποτε, στον κόσμο, φοβερώτερο, απ' αυτή τη θεληματική, ψυχρή και στυγερή δολοφονία, που γίνεται για γούστο, «χάριν τέρψεως», — μ' απόλαυση, με κέφι, δίχως τύψεις...» καθώς έγραφε ο Ναπολέων Λαπαθιώτης αρκετές δεκαετίες πριν, όταν τα κυνηγετικά όπλα ήταν σχετικά «πρωτόγονα» και το «σπορ» λιγότερο επαγγελματικό – εξ ου και η λαϊκή παροιμία «του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο/δέκα φορές είν' αδειανό και μια φορά γεμάτο». 

Κυνήγι; Όχι, ευχαριστώ! Facebook Twitter

Μιας και είπα «σπορ», ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το κυνήγι θεωρείται τέτοιο κι ας αθλούμαι χρόνια. Ως σπορ νοείται μια δραστηριότητα που ασκεί σώμα, πνεύμα ή και τα δύο. Αν θες «αντίπαλο», ψάχνεις κάποιον που να καταφέρνει να σε ανταγωνιστεί έστω στοιχειωδώς ώστε να μην ξεφτιλίζεται τελείως η υπόθεση - δηλαδή ΟΚ, αν κατέβει ο ΠΑΟ στην Α' Αθηνών θα βγαίνει πρωταθλητής κάθε χρόνο αλλά ποιος θα το χαίρεται; Τι έχουν να αντιπαρατάξουν οι λαγοί κι οι μπεκάτσες στις επαναληπτικές καραμπίνες; Πολλοί κυνηγοί κόπτονται για το πόσο σέβονται και φροντίζουν τη φύση, και δεν αμφιβάλλω πως κάποιοι ανάμεσά τους έχουν πράγματι αγαθές προθέσεις. Στην περίπτωση αυτή, βέβαια, θα μπορούσαν να αρκεστούν στην καταγραφή και την παρατήρηση, ακονίζοντας εξίσου καλά και σίγουρα πιο δημιουργικά τις δεξιότητές τους. Είναι και θέμα ψυχοσύνθεσης. Παρότι μια γυναίκα, η Άρτεμη ήταν στην αρχαιότητα θεά του κυνηγιού, το κυνήγι είναι βασικά μια κατ' εξοχήν "macho" ανδρική δραστηριότητα. Η κουλτούρα του όπλου, της βίας και του αίματος συγκινεί, βλέπεις, σαφώς περισσότερο το λεγόμενο ισχυρό φύλο, κατά κανόνα, μάλιστα, τους πιο στερεοτυπικά «φανατικούς» εκπροσώπους του. «Τις προάλλες επισκέφτηκα ένα σπίτι, στον τοίχο του οποίου υπήρχε ένα βαλσαμωμένο κεφάλι ελαφιού... Όταν ρώτησα το γιατί, μου απάντησαν ότι είναι ένα πανέμορφο ζώο. Λοιπόν, αποκρίθηκα, η μητέρα μου είναι επίσης ελκυστική, προτιμώ όμως να αναρτώ φωτογραφίες της!», δήλωνε τις προάλλες με μπόλικη δόση... αντικυνηγετικού δηλητηρίου η ηθοποιός Έλεν Ντι Τζένερις.


«Τι λε ρε, το κυνήγι είναι δικαίωμα και αρχαίο όσο ο άνθρωπος!», ακούς. Φυσικά, μόνο που τότε ήταν τρόπος επιβίωσης, όπως και παραμένει στις λιγότερο ανεπτυγμένες γωνιές του πλανήτη. Καμία σχέση π.χ. ο Πυγμαίος, ο Ινδιάνος ή ο Ινουίτ κυνηγός με τους «χομπίστες» τυφεκιοφόρους του Σαββατοκύριακου που εξολοθρεύουν οτιδήποτε πετά ή περπατά, αδιάφοροι για εποχικές ή άλλες απαγορεύσεις και βέβαιοι ότι κανείς δεν θα τους ζητήσει λογαριασμό, μια και οι θηροφύλακες είναι επίσης είδος προς εξαφάνιση ενώ όσοι απόμειναν, αποφεύγουν συνετά να βάλουν το κεφάλι τους στη «φωτιά». Οι τύποι με τα θηριώδη 4x4, τις επώνυμες στολές παραλλαγής, τον ακριβό εξοπλισμό και τα εκπαιδευμένα σκυλιά ράτσας δεν σχετίζονται καν με τον βουνίσιο που θα κυνηγήσει εθιμικά 2-3 φορές το χρόνο, για την περιπέτεια περισσότερο παρά για το θήραμα. Και μπορεί μεν η οικονομική στενότητα να μείωσε αισθητά τον τζίρο των καταστημάτων κυνηγετικών ειδών και τη ζήτηση για νέες άδειες, γιγαντώνει όμως τη λαθροθηρία όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το ίδιο το περιοδικό «Κυνηγός και Φύση».

 

Κυνήγι; Όχι, ευχαριστώ! Facebook Twitter


Με την ελληνική πανίδα να έχει δοκιμαστεί σκληρά τα τελευταία χρόνια από μια σειρά μεγάλες πυρκαγιές, θα έπρεπε να είχαν τεθεί πολύ αυστηρότεροι περιορισμοί στο κυνήγι, ειδικά στις πληγείσες περιοχές. Είμαι σίγουρος ότι σ΄αυτό θα συμφωνούσαν κι αρκετοί συνετοί κυνηγοί, ειδικά όσοι συμμετείχαν προσωπικά σε προσπάθειες κατάσβεσης. Όμως η (προσωρινή) πανελλαδική απαγόρευση θήρας που ύστερα από προσφυγές οικολογικών οργανώσεων αποφάσισε το Συμβούλιο της Επικρατείας στις 2/12/13 κράτησε μόλις τέσσερις μέρες(!) προτού ανασταλεί – τα συμφέροντα δεν είναι, βλέπεις, αμελητέα, τα έσοδα από τις κυνηγετικές άδειες είναι υπολογίσιμα (ξεκινούν από 115 Ευρώ ετησίως), όπως και οι ψήφοι, εννοείται: Σε 300.000 υπολογίζονται οι κυνηγοί στην Ελλάδα, ενώ από το 1990 έφτιαξαν, στα πρότυπα του αντίστοιχου γαλλικού, δικό τους κόμμα-αντίπραξη στο αντικυνηγετικό «μένος» του ανερχόμενου τότε οικολογικού κινήματος. Το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών (ΚΕΚ) έφτασε, μάλιστα, τις 64.οοο ψήφους στις Ευρωεκλογές του 2009. Στην ιστοσελίδα τους αποφεύγουν επιμελώς να ανεβάζουν φωτογραφίες σκοτωμένων θηραμάτων και περήφανων θηρευτών, ταυτίζουν το κυνήγι με τη φύση, το ψάρεμα και την παράδοση έτσι γενικώς κι αορίστως, ενημερώνουν για θέματα θήρας καθώς και για τις «νίκες» του κόμματος που μέχρι και ύμνο διαθέτει.


Στον αντίποδα βρίσκονται δεκάδες οικολογικές και ζωοφιλικές οργανώσεις, πολυδιασπασμένες ή προσωποπαγείς οι περισσότερες πια κι εξίσου αμφίβολης ιδεολογίας με εκείνη του ΚΕΚ. Η παλιότερη και μαχητικότερη αντικυνηγετική πρωτοβουλία στη χώρα ήταν η ομώνυμη του Κώστα Τσίπηρα (τέλη δεκαετίας '80-αρχές '90). Ριζοσπαστικό χαρακτήρα έχει και ο Αντικυνηγετικός Σύνδεσμος, στην ιστοσελίδα του οποίου καταγγέλλονται το κυνήγι, η αιχμαλωσία κι η κακομεταχείριση ζώων αλλά και ψαριών, η βρώση κρέατος γενικότερα, ενώ δεν λείπουν οι ενθουσιώδεις αναφορές στο Animal Liberation Front, το υπέρ των ζώων ανθρώπινο «αντάρτικο» που μάλιστα το FBI θεωρούσε, μέχρι πρόσφατα, Νο2 δημόσιο κίνδυνο μετά την Αλ Κάιντα! «Είναι οι κυνηγοί οικολόγοι; Με βαθειά, έκδηλη, ολοφάνερη και αποδεδειγμένη οικολογική συνείδηση απαντάμε κατηγορηματικά: ΝΑΙ!!! Την στιγμή που το δάχτυλο σφίγγει την σκανδάλη της καραμπίνας, ένα έντονο οικολογικό ρίγος διαπερνά τον φίλο μας κυνηγό. Την αμέσως επόμενη στιγμή που την πατά, ένα οικολογικό τρέμουλο συνταράσσει το κορμί του, ενώ όταν τα σκάγια βρίσκουν το στόχο και διαμελίζουν οικολογικά το πτηνό μια οικολογική κραυγή χαράς βγαίνει από τα χείλη του: "Το γάμησα το πούστικο !!!", διαβάζω στο «εντιτόριαλ».


Υπερβολές; Μπορεί. Που, όμως, λίγο απέχουν από την πραγματικότητα. Ναι, ξέρω π.χ. ότι πολλά από τα θηράματα εκτρέφονται πλέον για αυτόν ακριβώς τον σκοπό, όμως ούτε αυτό «αθωώνει» τους θηρευτές: Κάνεις που κάνεις το καλό, κάν'το ολόκληρο! Όσο «δικαίωμα» έχεις εσύ να σκορπάς θάνατο στραγγαλίζοντας τη ζωή και τη βιοποικιλότητα, άλλο τόσο – τουλάχιστον – έχω κι εγώ να τα απολαμβάνω ακέραια. Ποιος σε εξουσιοδοτεί να μου στερείς το πέταγμα ενός πουλιού, το κελάηδημα ενός άλλου, τον δρασκελισμό ενός λαγού, το γρύλισμα ενός αγριόχοιρου; Γιατί το δικό σου αφιόνι να παίρνει προτεραιότητα κι από πού κι ως πού το «δικαίωμά» σου να ντουφεκάς όχι από χρεία αλλά για «διασκέδαση» είναι ιερότερο από το δικαίωμα του κάθε πλάσματος στην ύπαρξη; Και μην ακούσω τα περί «επιβλαβών» θηραμάτων όπως οι λύκοι, οι αλεπούδες, τα τσακάλια ή ακόμα κι οι αρκούδες – «επιβλαβή» έγιναν γιατί εμείς, οι άνθρωποι καταρχήν τους στερήσαμε τον ζωτικό τους χώρο. Ούτε έχουμε δα τόσα πολλά που να δικαιολογούν ολόκληρες κυνηγετικές εκστρατείες. Για τους πιο... «στρατόκαβλους», τώρα, υπάρχουν και τα σκοπευτήρια που έχουν κιόλα πάρει πολύ τα πάνω τους, μαθαίνω, τον καιρό της κρίσης. Δεν είναι προτιμότερο να αφήσετε στην ησυχία τους τα βουνά, τα λαγκάδια και τους λόγγους να τα χαίρονται οι τετράποδοι ή φτερωτοί τους κάτοικοι κι από κοντά εμείς οι «κομπλεξικοί», «ξενέρωτοι» φυσιολάτρες;

26

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

12 σχόλια
Λυπάμαι αλλά το άρθρο καταπιάνεται επιδερμικά με το θέμα, και απλά αναπαράγει τα στερεοτυπικά κλισέ που έχουν καλλιεργηθεί από τους διαφόρους ακτιβιστες εναντίων των κυνηγών.Αντιλαμβάνομαι να γίνεται καταγγελία εναντίων του παράνομου κυνηγιού αλλά όταν στοχοποιείται κάποιος ως "δολοφόνος" επειδή σκότωσε έναν κούνελο ή μια μπεκάτσα (την οποία και έφαγε μετά) τότε το πράγμα είναι γελοίο.
Το κυνήγι θα επρεπε να απαγορεύεται ΠΑΝΤΟΥ και ΠΑΝΤΑ για μενα. Την εχουμε καταστρέψει πια αυτη τη φύση. Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά πως μπορούν να αφαιρούν μια ζωη, για χόμπι, δε πα να ναι και του λύκου και της αρκούδας και ο,τι να ναι. Αφήστε τα ζωντανά να ζήσουν. Αν πια τοσο πολυ θέλουν να το παίξουν άνδρες, ας πανε στα σκοπευτήρια και σε αγώνες τοξοβολίας.
@ andersfabrig Ως προς την αναγκαιότητα περί σοβαρότητας, συμφωνώ απολύτως.. Η ειρωνεία παλι, μάλλον ένδεια επιχειρημάτων καταδεικνύει.. Το γεγονός παραμένει : ξεριζώνοντας το λαχανικό, το θανατώσεις, ναι ή όχι? κοινή λογική θελει η απάντηση.. Και να μην κρύβεται κανεις πίσω απο το δάκτυλο του.. Εκτός αν για σένα, ως ζωντανοί οργανισμοί μετράνε μονο αυτοί που περπατάνε, κολυμπάνε ή πετανε.. Αν όλα αυτά η συνείδηση σου δεν μπορει να τα αντέξει, τότε έχεις δυο λύσεις : ή θα γίνεις πτωματοφαγος - καρπιστης, ή θα λιμοκτονησεις..
Σου μιλάω ειλικρινά, ειρωνεύτηκα μόνο και μόνο επειδή δεν φαντάστηκα ότι μιλούσες σοβαρά όταν είπες ότι υποφέρουν και τα μαρούλια. Συγγνώμη λοιπόν που το παρεξήγησα και το πέρασα για ειρωνεία.Σοβαρά οπότε: Δεν έχουμε καμία μα καμία ένδειξη ότι η χλωρίδα μπορεί να υποφέρει, να νιώσει πόνο ή κατάθλιψη. Καμία βιολογική λειτουργία που να γνωρίζουμε δεν παίζει τέτοιο ρόλο σε αυτούς τους οργανισμούς, και καμία εμπειρική παρατήρηση δεν έχει δώσει τέτοια στοιχεία. Ένα παιδί ή ένας σκύλος κλαίει όταν το χτυπάς, η αγελάδα ουρλιάζει όταν της παίρνουν το μοσχάρι και πέφτει σε κατάθλιψη για αρκετό καιρό, τα γουρούνια νιώθουν (αποδεδειγμένα) ανία και πάει λέγοντας.. Το γνωρίζω ότι κάποιοι ισχυρίζονται ότι και τα φυτά νιώθουν όταν τους μιλάς. Τα δικά μου φυτά πάλι, πήραν τα πάνω τους όταν έπιασα δουλειά, σταμάτησα να τους μιλάω και τους αγόρασα ένα καλό κ συνεπές αυτόματο πότισμα.Ακόμη όμως και αν το δεχτώ ότι υποφέρουν και τα φυτά, θεωρώ ότι η θέση σου «φάε κρέας ή ψόφα από την πείνα» είναι άκυρη για 2 λόγους:1) Όλοι κάνουμε διακρίσεις. Κι εσύ για παράδειγμα δεν τρως (φαντάζομαι) σκύλους, δελφίνια, κ.α. Βάζουμε δηλαδή όλοι μας κάποια όρια, ανάλογα με το ποια όντα αισθανόμαστε πιο κοντά μας και τρώμε όλα τα υπόλοιπα. Κανείς δεν σου είπε ή φάε τον σκύλο σου ή γίνε καρπιστής και παράτα μας. Η συζήτηση γίνεται για το ΠΟΥ βάζουμε τα όριά μας και όχι για το ΑΝ. Και νομίζω ότι το όριο που βάζω εγώ (μεταξύ ζώων και φυτών) είναι λίγο πιο ευδιάκριτο από τα δικά σου (μεταξύ ειδών ζώων).2) Ακόμη και αν δεχτώ ότι όλες οι υπάρξεις μετράνε το ίδιο, όπως λες, και 1ζωή ανθρώπου=1ζωή ζώου=1ζωή μαρουλιού, και πάλι δεν θα έτρωγα κρέας. Αφού μου λες ότι όλα είναι δολοφονία, γιατί να δολοφονήσω 200 μαρούλια για να ταΐσω 5 αγελάδες για να ταΐσω έναν κρεατοφάγο, να τον δολοφονήσω και να τον φάω; Θα φάω κατευθείαν 20 μαρούλια και θα έχω γλυτώσει 186 δολοφονίες (σχήμα λόγου, μην το πάρεις τοις μετρητοίς). Όπως θα ξέρεις και από τη βιολογία, η κατανάλωση χορτοφάγων ζώων και ακόμη περισσότερο η κατανάλωση κρεατοφάγων ζώων, σημαίνει σπατάλη πόρων (τροφής, νερού κλπ), ενέργειας και εν τέλει ζωών. Απλά έχουμε συνηθίσει πολιτισμικά τόσο πολύ την σπατάλη, που δεν μας κάνει πλέον καμία εντύπωση.
Είναι πολλά τα λεφτά. Με 400.000 κυνηγούς και με 70 - 200 ευρώ τον χρόνο (και με *μηδενικά* έξοδα, αν εξαιρέσουμε το κόψιμο της πίτας του κάθε συλλόγου) μαζεύονται χαλαρά χαλαρά 40 - 45 εκατομμύρια. Κάθε χρόνο!Γιά τους κυνηγούς είναι στραγάλια να δώσουν 10 εκ. σε έναν υπουργό προκειμένου να κάνει τις ρυθμίσεις που θέλουν. Όπως ο υφυπουργός (πρωην νδ, νυν λαος) που έδωσε άδεια κυνηγιού αμέσως μετά τις πυρκαγιές στην Ηλεία το 2008.Οι ζωόφιλοι δεν έχουν δει 40 εκατομμύρια ούτε στον ύπνο τους. Και αν τα είχαν, θα τα ξόδευαν στο να μαζέψουν κανένα αδέσποτο από τους δρόμους, όχι γιά να λαδώσουν υπουργούς.Πέρα από τα ιδεολογικά και τα ηθικά ερωτήματα, πέρα από τους (ανύπαρκτους) θηροφύλακες, εκείνο που πρέπει να γίνει εδώ και τώρα είναι ο οικονομικός έλεγχος των κυνηγών.Αν οι κυνηγετικοί σύλλογοι θέλουν αντιμετώπιση ανώνυμης εταιρείας, να φορολογηθούν γιά τα 40 - 45 εκατομμύρια που βγάζουν κάθε χρόνο (και οι φόροι να πάνε στην προστασία ζώων). Έτσι δεν θα τους περισσέψουν και πολλά γιά να λαδώνουν.Αν πάλι θέλουν αντιμετώπιση ΜΚΟ και όχι ανώνυμης εταιρείας, να υποχρεωθούν να ξοδέψουν *όλα* τους τα έσοδα. Μια ΜΚΟ εξ ορισμού δεν μπορεί να έχει κέρδη. Φυσικά να υποχρεωθούν να τα ξοδέψουν γιά τους σκοπούς του σωματείου τους - που επίσημα είναι η προστασία των ζώων.Θέλω να πω, δεν χρειάζεται ούτε να μυξοκλαίμε γιά το πόσο άκαρδοι και άρρωστοι ψυχικά είναι οι κυνηγοί (που είναι), ούτε να διαπληκτιζόμαστε μαζί τους γιά το αν επιτρέπεται (ηθικά) να σκοτώνουν ή όχι.Αρκεί πολύ απλά να εφαρμόσουμε τους υπάρχοντες νόμους.
Σας ευχαριστώ πραγματικά για το άρθρο. Όταν ο άνθρωπος καταλάβει ότι είναι μέρος της φύσης όπως και τα άλλα πλάσματα, ότι δεν είναι ανώτερος από αυτά και ότι δεν έχει περισσότερα δικαιώματα από αυτά πάνω στη γη, θα μάθει να σέβεται τη ζωή και των άλλων όντων.
Σαφώς και οι ζωές των ζώων στα χοιροστάσια και στα ορνιθοτροφεία είναι άθλιες, κανείς δεν αντιλέγει. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι κυνηγοί σκοτώνουν από χόμπυ και μόνο και για τη χαρά του να σκοτώνεις. Δεν το κάνουν για να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες της βιομηχανοποιημένης κτηνοτροφίας ούτε για να περάσουν κάποιο μήνυμα. Αυτή λοιπόν την ψυχαγωγία αδυνατώ να καταλάβω.
Για σένα και άλλους είναι ψυχαγωγία. Κυνηγοί που γνωρίζω προτιμούν το άπαχο κρέας του αγριογούρουνου η του ελαφιού από τα κρέατα που υπάρχουν στα σουπερμάρκετ. Τελικά, από ό,τι διαβάζω, η εικόνα του κυνηγού που έχει η πλειοψηφία των σχολιαστών είναι του αιμοχαρή δολοφόνου. Πιστεύω πως πρέπει να βγούνε λίγο από τον Ελληνικό χώρο και να πάνε σε άλλες χώρες για να συγκρίνουν.Και τώρα, πέστε να με φάτε...
εγώ πάλι οι κυνηγοί που έχω γνωρίσει βρίζουν τους οικολόγους ή κάθε επιστημ. φορέα για την "συνωμοσία" που έχουν στήσει καθώς -ως ισχυρίζονται οι κυνηγοί- "εκβιάζουν" τη νομοθεσία και προκαλούν "αντικυνηγετικά αισθήματα", πετσοκόβουν "αυτοσχέδια" την ουρά ή και τα αυτιά κάποιων κυνηγόσκυλων για το "καλό" τους (άσχετα αν είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ για όλους, εκτροφείς, κτηνιατρους, κατόχους ζώων, δεν επιτρέπεται η συμμετοχή ακρωτηριασμένου στην ουρά/αυτιά σκύλου ούτε καν σε διαγωνισμούς κλπ.) και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν στειρώνουν τα ζώα τους. Πρόσφατα κυνηγοί χλεύαζαν και επιτέθηκαν στους φιλόζωους που πίεσαν για να αυστηροποιηθεί η νομοθεσία σχετικά με την άθλια μεταφορά των κυνηγόσκυλων στα ''κουτιά'' πίσω από τα κυνηγετικά τζιπ.Τον Οκτώβρη κάποιοι κυνηγοί άφησαν μέσα στα σκυλόκουτα των αυτοκινήτων στο γκαράζ του πλοίου "Αχιλλέας" προς Σκύρο και δεν τα ανέβασαν πάνω στο πλοίο, όπου υπάρχουν ειδικά κλουβιά για να ταξιδέψουν τα ζώα. Συνολικά οκτώ κυνηγόσκυλα σπάνιας ράτσας έπεσαν νεκρά από θερμοπληξία. Ωραία ψυχαγωγία indeed...
Δεν γίνεται να συμφωνήσω περισσότερο με τον αρθρογράφο. Οι κυνηγοί δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα να στερούν από τους υπόλοιπους την απόλαυση της πανίδας στη φύση. Το κυνήγι θα έπρεπε να απαγορεύεται παντού, εκτός ίσως από περιφραγμένους ιδιωτικούς χώρους όπου θα εκτρέφονται θηράματα (κι αυτό προσωπικά με χαλάει), όπου πληρώνοντας αδρά θα μπορείς να εξασκείς τη βάρβαρη αυτή συνήθεια. Βρίσκω απαράδεκτο το γεγονός να πληρώνεις 110 ευρώ και με αυτά να μπορείς να σκοτώσεις ότι γουστάρεις για ένα χρόνο. Ειδικά σήμερα όταν τα περισσότερα είδη απειλούνται με εξαφάνιση να σκοτώνεις για χόμπι είναι τουλάχιστον εξοργιστικό.Για να μη μιλήσω για τη κουλτούρα βίας που καλλιεργείται έτσι, αφού με το κυνήγι μαθαίνεις να βρίσκεις ευχαρίστηση απ' το να στερείς τη ζωή κάποιας ύπαρξης, πράγμα που σίγουρα δεν οδηγεί σε τίποτα καλό.Α και όσοι φέρουν αντίλογο ας μη μιλήσουν για το ψάρεμα. Τα ίδια ισχύουν και για αυτό και προσωπικά θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπάρχουν αυστηρότατοι περιορισμοί έως και απαγόρευση κάποιων τύπων ψαρέματος για χόμπι. Έχω ακούσει ιστορίες για ψαροτουφεκάδες που ρήμαξαν ολόκληρα νησιά σε σημείο οι νέοι να μη ξέρουν πως είναι ο ροφός...
ως κόρη πρώην κυνηγού, είχα το δυσάρεστο προνόμιο να γνωρίσω πλήθος κυνηγών. Πρέπει να δείτε πως οι περισσότεροι φέρονται στα κυνηγοσκυλα τους, με τι απαξίωση, ξεσπωντας τα νεύρα τους πάνω τους, εγκαταλείποντας τα όταν αρρωστησουν ή γερασουν. Και ας έχουν ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά για να τα αγοράσουν. Ο αρθρογράφος τους μελέτησε καλά πριν γράψει το άρθρο του.
επειδή ασχολούμαι και φροντίζω αδέσποτα, δεν προλαβαίνουμε να βρίσκουμε εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα σέτερ, πόιντερ κλπ κυνηγετικά. Συγχαρητήρια για το άρθρο.
Για όσους πιστεύουν ότι με το κυνήγι μαθαίνει κανείς την ευχαρίστηση της στέρησης ζωής κάποιας ύπαρξης, εύχομαι να μη βρεθούν στη περίπτωση να χρησιμοποιήσουν κάποιο όπλο για να αμυνθούν, όταν κινδυνεύει η ζωή τους. Πάντως, από τα σχόλια που έχω διαβάζει, οι γενικεύσεις πέφτουν σύννεφο. Δε συμφωνώ με όσους βγαίνουν στο κυνήγι (και ψάρεμα) για πλάκα, ούτε και την έλλειψη ελεγχόμενης πρόσβασης σε κυνηγότοπους, ώστε να μη κινδυνεύουν οι υπόλοιπο που θέλουν να χαρούν τη φύση. Έτσι γίνεται σε άλλες χώρες, αλλά από ό,τι βλέπω, έχει δουλειά ακόμα στην Ελλάδα.
Κλασσικό κείμενο του είδους, όπου φύση σημαίνει βόλτα στο πάρκο, τα ζώα είναι λούτρινα και οι άνθρωποι αχόρταγα τέρατα. Υπερβολές; Μπορεί. Που, όμως, λίγο απέχουν από την πραγματικότητα. (sic)
Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουμε οι άνθρωποι πως και η κότα είναι όμορφο και έξυπνο ζώο όπως και το ελάφι. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ξαναγράψουμε τα βιβλία μαγειρικής.
Όλα τα ζώα είναι όμορφα. Αλλά όλοι οι θάνατοι δεν είναι ίδιοι. Η θανάτωση για χόμπι, για πλάκα, δείχνει παντελή έλλειψη σεβασμού της ζωής. Ας ξεκινήσουμε από αυτό και μετά πάμε και στις κότες, μαζί σου κι εγώ.
και για να συμφωνήσω με τη silvia, μετά τη βόλτα στο χοιροστάσιο, επιβάλλεται και μια βόλτα στα σουβλατζίδικα και τις ταβέρνες για να δούμε τι σημαίνει θανάτωση για πλάκα. Το έχω ξαναπεί, είναι ακατανόητο για μένα αυτό που κάνουν οι κυνηγοί, αλλά τουλάχιστον παίρνουν την ευθύνη της πράξης τους. Η κατανάλωση κρέατος απαιτεί και τη θανάτωση ζώου. Γιατί να αναθέτουμε σε άλλους το δύσκολο αλλά απαραίτητο κομμάτι των προτιμήσεών μας;Αυτός απολαμβάνει το σκότωμα, εσείς απολαμβάνεται το πτώμα.
@ andersfarbigδε θελω να σε πληγωσω αλλα και το μαρουλι οταν το ξεριζωνεις για να το φας, το ακρωτηριαζεις και τελικα το θανατωνεις.. το ιδιο συμβαινει σχεδον με ολα τα ζαρζαβατικα και τα χορτα.. μονο και μονο επειδη δεν αιμορραγει και δεν ουρλιαζει, δε σημαινει οτι δεν υποφερει και οτι δε πεθαινει τελικα.. εκτος αν εισαι καρπιστης και τρεφεσαι μονο με ο,τι πεφτει απο τα δεντρα..
Δεν ήξερα ότι υποφέρουν τα μαρούλια και πράγματι με πλήγωσες με αυτήν τη νέα πληροφορία. Ωστόσο βλέπω ότι υπάρχει μια ελπίδα, αφού λες ότι το ίδιο συμβαίνει «σχεδόν» σε όλα τα ζαρζαβατικά και τα χόρτα, πράγμα που υποθέτω ότι σημαίνει ότι 'κάποια' είναι αναίσθητα. Σου είναι εύκολο να μου αναφέρεις εκείνα τα λίγα χόρτα που σύμφωνα με την πρόχειρη έρευνά σου δεν νιώθουν χριστό, να φάμε τίποτα και εμείς οι πονόψυχοι;Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει, η επιλογή της αποχής από το κρέας είναι ορθολογισμός, δεν είναι new age ευαισθησία ή ανιμισμός. Evolution το είχε πει ο Αϊνστάιν.
Μία από τις πιο «ανακουφιστικές» σκηνές του Ελληνικού κινηματογράφου για όσους απεχθάνονται το κυνήγι και τους κυνηγούς.Απόσπασμα από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη "ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ" Μέρος 2ο -Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΑΝΟΧΗΝΑ- (με τον Θανάση Βέγγο).Παρακαλώ παρακολουθείστε τη αυτή την σκηνή των τεσσεράμισι λεπτών:http://www.youtube.com/watch?v=50Wh72SVnFs
Ευχαριστω από καρδιας τον συντάκτη του κειμένου γι πολλούς λόγους,αλλα κυριότερα γιατι μέσα από το υπέροχο κείμενο του διατύπωσε τοσο εμπεριστατωμένα μια στάση ζωής που-θα-ήλπιζα να βρει στο μελλον περισσοτερους μιμητές. Χαίρομαι που υπάρχουν ανθρωποι ανάμεσα μας με τέτοια φιλοσοφία και αντίληψη περί αξιων και σεβασμού της αξίας καθε ζωής. Φίλε,'ο νοων νοειτω'ευγε για το ling της ταινίας,την εχω δει πολλές φορές και ειλικρινά η σκηνή αποτελει για μας που απεχθανομαστε την βαρβαρότητα του κυνηγιού,πραγματική λύτρωση. Αν και αντιτειθεμαι στη βία εν γένει,ομολογώ ότι ειναι συγκλονιστική σκηνή από έναν τεραστιο ηθοποιό!!!