Στο σημερινό ‘Α, μπα’: η γυναίκα του πάνω ορόφου

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: η γυναίκα του πάνω ορόφου Facebook Twitter
44


________________
1.


Σπουδάζουμε σε άλλες πόλεις. Εγώ ανέμελη πρωτοετίνα, αυτός παρά τρίχα παραστρατημένος εβδομοετής Πολυτεχνίτης που παράλληλα μέχρι πρόσφατα σπούδαζε αυτό που του αρέσει (το αντικείμενο των δικών μου σπουδών) σε ιδιωτική σχολή και παλεύει να τελειώσει και το Πολυτεχνείο. Το καλοκαίρι εξέφρασε έντονη επιθυμία να δώσει εξετάσεις για την δική μου σχολή, όχι μόνο λόγω εμού, αλλά και επειδή θέλει να σπουδάσει αυτό το αντικείμενο και εκτός αυτού δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει στην ιδιωτική. Για κάποιον λόγο όμως αποφεύγω να φέρω στην επιφάνεια αυτήν την συζήτηση, επειδή νιώθω ότι δεν είναι της παρούσης. Κατά την εκτίμησή μου και αντικειμενικά βρίσκεται σε μια παράξενη φάση για τον ίδιο (σχεδόν 25, προσπαθεί να καταφέρει να συντηρεί τον εαυτό του) και σαφώς το μέλλον είναι απρόβλεπτο (και δεν μου λέει πόσα χρωστάει, λολ).

1. Κάνω καλά που αποφεύγω να το συζητήσω; Δικαιολογούμαι: νιώθω σίγουρη ότι θα ακουστεί απλά ως παράπονο. Ενάμιση χρόνο τώρα είμαστε τόσο καλά, απλώς καμιά φορά νιώθω ότι θα προτιμούσα να τον έχω στην καθημερινότητά μου (λογικό;). Και νιώθω ότι μιλάω εντελώς εκ του ασφαλούς, επειδή νιώθω πολύ λιγότερες σκοτούρες και πίεση χρόνου να με βαραίνουν. Χαίρομαι που η παρουσία μου όταν βρισκόμαστε τον χαλαρώνει, απ' ότι μου λέει και νιώθω.

2. Να ελπίζω; (α ναι, συγγνώμη, δεν προβλέπεις το μέλλον και με πετυχες σε δύσκολη οικονομικά στιγμή:) )

Συνέχισε την στήλη, είναι καταπληκτική!

 

Νομίζω ότι το γράφω για πρώτη φορά αυτό:

Δεν κατάλαβα τίποτα.

________________
2.


Γεια σου Λένα!ήθελα να σε ρωτήσω ποια είναι η άποψή σου για τα κεράσματα.Πιστεύεις ότι είναι ''σωστό'' να τα κερνάει όλα ο άντρας?τα περισσότερα?καμιά φορά?μισά μισά?εμένα προσωπικά μου δίνει άσχημη εντύπωση να μην πληρώσει ειδικά στο πρώτο ραντεβού.αλλά από την άλλη δεν θα έπρεπε.και εγώ έχω λεφτά.τι είναι αυτά τα στερεότυπα πια που δεν λένε να εκλείψουν?

Στο πρώτο ραντεβού για μένα πρέπει να τα πληρώνει όλα είτε ο ένας είτε ο άλλος. Η μοιρασιά δημιουργεί ανεπιθύμητη αμηχανία (φέρε τρία να σου δώσω πέντε, έχεις ψιλά;). Όταν δε γνωρίζεσαι καλά με τον άλλον καλύτερα να αποφεύγονται αυτές οι κουβέντες. Επίσης, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Οι άντρες βγάζουν πιο πολλά από τις γυναίκες. Αλλά αν πιστεύεις ότι έχεις πιο πολλά από τον άλλον, πλήρωσε τα όλα εσύ και μην το σκεφτείς δεύτερη φορά, και μην το κάνεις θέμα. Θα αισθανθείς μια χαρά.

________________
3.


Έχεις νιώσει ποτέ πως είναι να έχεις ερωτικό απωθημένο έναν άνθρωπο και τελικά να τον κατακτάς; Ίσως ξέρεις να μου πεις μια γνώμη.

Ήταν υπέροχο. Απο εκει που ήταν πρώτα απρόσιτο και μετά απαγορευμένο (γιατί ξεκίνησε ως παράλληλο παιχνίδι), όταν όλα τακτοποιήθηκαν και μπορούσα να εξερευνήσω τον άλλον και να τον αγαπήσω με δόξα και τιμή, ήρθε η ρουτίναααα! Ήρθαν οι πρωτεραιότητες πάνω απο εμένα. 'Ηρθε το κουράστηκα, το καλύτερο σμίξιμο έγινε άλλο ένα καλό σεξ.
Κοινώς, όταν δέσαμε το γάιδαρό μας, ξαναθυμηθήκαμε αναστολες και δικαιολογίες για να μην ζήσουμε. Το πάθος φυσικά!
Η συντροφικότητα ήρθε πολύ νωρίς. Και πάθος να έχω, με καταλαγιάζει κι εμένα, με γειώνει. Δεν ειναι άσχημα, αλλά ίσως για μια άλλη ηλικία, με άλλες πρωτεραιότητες, όταν έχεις χορτάσει έρωτα. Απο τώρα, με ανησυχεί. Έχω δίκιο να ανησυχώ; Γιατί δεν συνδυάζεται η συντροφικότητα με το πάθος;

Άντε πάλι με το πάθος.


Κάποιοι, κάπως, είναι σίγουροι ότι οι θετικές εξελίξεις είναι κάτι το αναμενόμενο. Άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν ποιες είναι οι θετικές εξελίξεις. Άλλοι, και τα δύο.


Το «πάθος σας» = «καινούριο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω» μεταμορφώθηκε σε συντροφικότητα. Εσύ τώρα αυτό το θεωρείς αυτονόητο. Τόσο αυτονόητο, που το ονόμασες ρουτίνα.


Το «πάθος» ξέρεις, μπορεί να σβήσει και να αφήσει πίσω του αδιαφορία μέχρι αηδία. Από πάθος άλλο τίποτα. Νομίζεις ότι είναι καμία κορυφή που είναι για λίγους; Έγινες πρωταγωνίστρια της ζωής του μέσα από τα μάτια του άλλου. Για λίγο πίστεψες ότι είσαι κάτι το ανεπανάληπτο. Αυτό είναι το πάθος. Ε, δεν είσαι. Είσαι όμως αρκετά καλή για να σε διαλέξει κάποιος για συντροφιά. Αν το θεωρείς λίγο... τρέξε αλλού να βρεις το πάθος, να χορτάσεις έρωτα. Μπορεί να είσαι τυχερή και να μην ανακαλύψεις πώς είναι όταν ψάχνεις άνθρωπο να συνεννοηθείς.

________________
4.


Αγαπητή Α,μπα...
Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολική αλλά νομίζω ότι η μητέρα μου αρχίζει να εμφανίζει κάποια διατροφική διαταραχή. Κλείνει φέτος τα 45 και πάντα ήταν γεματούλα. Είχε κάνει και στο παρελθόν δίαιτα αλλά τα ξαναπήρε τα κιλά καθώς πάσχει από θυρεοειδή (παίρνει χάπια) και από τις χημειοθεραπείες λόγω ενός προβλήματος υγείας. Το ξεπέρασε μεν, αλλά τα κιλά έμειναν. Με ύψος 1,65 ήταν γύρω στα 85-90 κιλά. Από πέρυσι κάνει αυτοσχέδια δίαιτα. Δεν έβλεπα τίποτα παράξενο στη συμπεριφορά της απέναντι στο φαγητό έως 2-3 μήνες πριν (ή δεν το είχα παρατηρήσει νωρίτερα). Πλέον καταγράφει λεπτομερώς το τι τρώει σε ένα τετράδιο καθημερινά, και υπολογίζει τις θερμίδες μέσω ενός μικρού βιβλίου και στην άκρη κάνει το άθροισμα της καθημερινής πρόσληψης. Το θέμα είναι ότι το άθροισμα αυτό δεν είναι ποτέ πάνω από 1200 θερμίδες. Και το χειρότερο; Δεν αναγράφεται πουθενά κρέας ή ζυμαρικά. Πολλές σαλάτες, φρούτα και ψωμί...
Εχει χάσει βάρος, είναι στα 70 κιλά πλέον (σημειώνει και το βάρος της στο τετράδιο) αλλά εγώ ανησυχώ.
Δεν ξέρω αν κάνω λάθος όμως...είναι αυτά σημάδια νευρικής ανορεξίας;

Οι 1200 θερμίδες είναι λίγο, αλλά σημάδι νευρικής ανορεξίας δε νομίζω ότι είναι. Είναι σημάδι ανθρώπου που έχει πάρει στα σοβαρά την δίαιτα. Το ημερολόγιο και ο υπολογισμός θερμίδων είναι πολύ καλή μέθοδος για να αδυνατίσεις.

________________
5.


Από 15 χρονών φίλες. Μετά λοιπόν από 10 χρόνια φιλίας και ένα καλοκαίρι έντονο (κυρίως για την ίδια), γεμάτο γεγονότα που μας έφεραν πιο κοντά από ποτέ, άρχισε να απομακρύνεται. Ψάχτηκα αλλά δεν έβρισκα τον λόγο και όταν της τον ζήτησα η απάντηση με άφησε άφωνη. Είπε πάρα πολλά, περιγράφοντας από την δική της ματιά έναν άνθρωπο (εμένα) και μια φιλία (την δική μας) που εγώ δε γνώριζα. Μου πρόβαλε συναισθήματα και ερμηνείες καταστάσεων από την αρχή της φιλίας μας μέχρι και σήμερα για τα οποία δεν είχα ιδέα. Δεν είχα ιδέα οτι την κούραζα με το ''υφάκι'' μου. Δεν είχα ιδέα ότι έπαιρνε κάποια σχόλια, απόψεις και συμβουλές μου (εφόσον η ίδια πάντα μου ζητούσε) ως μαμαδίστικες, περιττές ακόμα και κακοπροαίρετες!!!Δεν είχα ιδέα ότι μετά από κάθε μας συζήτηση, κάτι θα είχα πει που θα της χαλούσε την διάθεση. Στεναχωρήθηκα απίστευτα, ήταν μεγάλο χαστούκι. Δυο μήνες μετά κι αφού έχουμε κόψει κάθε επαφή, δηλώνω προδομένη που με άφησε τόσα χρόνια να θεωρώ την φιλία μας όμορφη και δυνατή. Όμως κυρίως δηλώνω ακόμα σοκαρισμένη και επηρεασμένη από τα λόγια της, τόσο που καθημερινά κάνω την αυτοκριτική μου και προσπαθώ να δω αυτά που έβλεπε εκείνη σε μένα. Όλοι μου οι φίλοι την διαψεύδουν αλλά εγώ έχω αρχίσει να σκέφτομαι την κάθε μου αντίδραση προς τους άλλους και να βασανίζομαι μη τυχόν παρεξηγούν τα κίνητρα και τις προθέσεις μου. Εσύ τι λες βρε α,μπα είναι ο πόνος και το σοκ ή μήπως αλήθεια που θίγει και πονάει; Αλλά αν είναι αλήθεια αυτά που είπε για μένα γιατί δε μπορώ να τα δω;

Επειδή τόσα χρόνια σιωπούσε και σε άφηνε στην πλάνη σου, χάνει το ηθικό πλεονέκτημα της «αλήθειας της». Έχει δεν έχει δίκιο, αυτό δεν είναι συμπεριφορά φίλου. Αυτό μπορεί να πονάει και περισσότερο, αλλά αυτός που σε αφήνει να νομίζεις ότι όλα είναι καλά και από μέσα του τα μαζεύει, δεν είναι φίλος. Πολύ σωστά νιώθεις προδομένη, γιατί περί προδοσίας πρόκειται. Ο φίλος σου δίνει την ευκαιρία να διορθωθείς.

________________
6.


Δεν υπάρχει καλύτερο ''πράγμα'' από το να νοιάζεσαι και να σε νοιάζονται. Αλλά είναι τόσο επίπονο να φοβάσαι, με τη σκέψη ότι ο άλλος μπορεί να πάθει κάτι είτε είναι οικογένεια είτε φίλος είτε γκόμενος. Ashes to ashes όλοι μας κάποτε.. αλλά όχι να φτάνουμε και στο σημείο να στεναχωριόμαστε αν νιώθουμε ότι ο άλλος δεν είναι ευτυχισμένος ενώ δεν είναι πλέον κομμάτι της ζωής μας (και ναι τώρα αναφερόμουν στον πρώην μου..)!

Τα μπέρδεψα ίσως λίγο τώρα αλλά φταίει το ''Αν'' που είδα και μου θύμισε το ''one day'' που στο τέλος έκλαιγα χωρίς να μπορώ να το ελέγξω. Ναι και τώρα με πήραν λίγο τα ζουμιά. Δεν ξέρω ποια είναι ακριβώς η ερώτηση μου, αλλά σίγουρα θα έχεις να πεις κάτι πάνω σ'αυτό.

Τέλος, για να ελαφρύνω λίγο το κλίμα (το δικό μου μάλλον δλδ) ποια είναι η σχέση σου με τον Παπακαλιάτη; Σίγουρα δεν είναι inside joke αλλά κάτι παίζει και δεν έχω καταλάβει. Α και γενικά δεν έχω καταλάβει αν χαίρει εκτίμησης ή όχι ο Χριστόφορος, πάντως η συγκεκριμένη ταινία σκηνοθετικά πολύ μ'άρεσε. Τώρα για όλα τα αν που διαπραγματευόταν.. άστα να πάνε.

Αχ, ανάλυσε μου σε παρακαλώ τι εννοείς όταν λες ότι το Αν σου άρεσε «σκηνοθετικά».


Πολύ μου αρέσει όταν το ακούω αυτό, πάντα ρωτάω τους άλλους τι εννοούν και πόσο πολύ διασκεδάζω με τις απαντήσεις! Οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα ούτε τι σημαίνει, ούτε τι εννοούν, αλλά τώρα που το λες για τον Παπακαλιάτη, νιώθω σα να μου έλαχε το ΤΖΑΚ ΠΟΤ.


(Η άλλη μου αγαπημένη ερώτηση είναι όταν λένε για εστιατόριο που είναι σούπερ τέλειο «έχω φάει και καλύτερα». Ρωτήστε τους «ναι; Πού;» Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.)

________________
7.

Αγαπητη Αμπα,

εν συντομια,διανυω τα τελευταια χρονια των σπουδων μου στο εξωτερικο.Απ όταν ηρθα εδω,η μοναδικη αληθινη φιλη που εκανα ειναι και η γυναικα απο την οποια νοικιαζω το διαμερισμα μου,με την οποια εχουμε διαφορα ηλικιας και για αυτο και διαφορετικες ζωες.Εγω πανω απο τα σχεδια της αρχιτεκτονικης,εκεινη παντρεμενη(τωρα πια και με ενα γιο:D) και εργαζομενη.

Μεχρι να την γνωρισω καλυτερα και να αναπτυχθει η σχεση μας,δεν ηξερα οτι μπορω να αγαπησω μια γυναικα και ως γυναικα,και εκεινη το ιδιο. Αυτα τα 4 χρονια που γνωριζομαστε,περασαμε αρκετες δυσκολιες μεχρι να ηρεμησουμε καπως τον τελευταιο καιρο με το θεμα αυτο,το οτι δηλαδη μεταξυ μας παντα υπηρχε και κατι διαφορετικο,ενας ερωτας,περισσοτερο πλατωνικος,που μας σημαδεψε ωντας κατι πρωτογνωρο και δυσκολο να το διαχειριστουμε. Οι δυσκολιες ηταν της φυσης για το αν θα χαλασει η φιλια μας,για το πως μπορουμε να αντλησουμε μονο τα θετικα αυτης της αγαπης και να αφησουμε πισω μας οτι ασχημο και δυσκολο υπηρχε ανα περιοδους. Τελευταια εχουν ηρεμησει οι εντασεις μεταξυ μας,και σε αυτο σιγουρα βοηθησε και ο ερχομος του γιου της (πραγμα που στην αρχη μου ηρθε ξαφνικο,αλλα φυσικα το δεχτηκα με μεγαλη αγαπη αφου την κανει τοσο ευτυχισμενη) και εγω χωρις ιδιαιτερη σκεψη εχω αφιερωσει ολη μου την καθημερινοτητα σ αυτα τα 2 πλασματα,περα απο τις υποχρεωσεις της σχολης. Οσο μας το επιτρεπει ο χρονος περναμε μαζι πολλες ωρες και κανουμε ομορφα πραγματα. Αυτο με εχει κανει να μην εχω μια κανονικη φοιτητικη ζωη,οπως ολοι την φανταζονται δηλαδη περα απο τη σχολη να βγαινεις,να περνας καλα,να γνωριζεις κοσμο,να κανεις σχεσεις. Δεν ξερω αν ειναι κατι παραλογο,αλλα εμενα δεν με ενοχλει καθολου αυτο,βεβαια δεν ημουν και ποτε 'παρτυ ανιμαλ'',απλα μου αρεσει και θελω να αφιερωνω τον χρονο μου σε αυτα τα δυο αγαπημενα μου προσωπα.

Αλλωστε,ο καιρος περναει τοσο γρηγορα και σε ενα χρονο θα πρεπει να φυγω απο εδω και φυσικα αυτο θα ειναι κατι πολυ δυσκολο,να τους αποχωριστω και να φτιαξω μια αλλη καθημερινοτητα χωρις εκεινους. Σκεφτομαι οτι μετα απο χρονια,οταν θα αναπολω τα φοιτητικα μου χρονια,θα σκεφτομαι ολες αυτες τις ομορφες στιγμες που περασαμε με την φιλη μου και τωρα πια και με τον γιο της. Δεν θα εχω να θυμαμαι καμωματα και τρελες που ισως αλλοι πρωην φοιτητες θα περιγραφουν. Θα ηθελα την αποψη σου στο κατα ποσο ειναι υγιες αυτο,ως προς την αποψη οτι τα φοιτητικα χρονια δεν θα ξαναρθουν,και ισως θα επρεπε να κανω διαφορετικα πραγματα τελικα αυτα τα χρονια. Εγω παντως αγαπω αυτο που κανω και ζω για αυτο. :)

Η σχέση σας είναι άνιση. Αυτό είναι καταρχάς ένα πρόβλημα, το οποίο, όπως φαίνεται, δεν αντιλαμβάνεσαι καν.
Αυτή έχει έναν άντρα κι ένα παιδί. Αυτό σημαίνει ότι έχει το περιθώριο να σε χρησιμοποιεί. Δεν λέω ότι το κάνει, και αν το κάνει μπορεί να μην το κάνει 100%. Όμως έχει το περιθώριο. Αυτό δημιουργεί άνιση σχέση, γιατί εσύ δεν έχεις άλλη διέξοδο, και όπως είναι τα πράγματα, αν χάσεις αυτή, χάνεις τα πάντα.


Αυτό που θεωρώ μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το εξής: ανακάλυψες ότι μπορείς να έχεις ερωτικές σκέψεις για μια γυναίκα και αυτό που έκανες είναι να πείσεις τον εαυτό σου ότι είναι μια πολύ συγκεκριμένη περίπτωση, ότι το έπαθες μόνο με αυτήν (επειδή είναι η πρώτη; Και τι έγινε;) και για να το διαλύσεις, το διατηρείς «πλατωνικό», ως μέρος μιας ιδιότυπης και πολύ δυσλειτουργικής οικογένειας.


Γιατί θεώρησες τόσο αυτονόητο, και γιατί θεωρείς ακόμα δεδομένο, ότι ήταν κάτι που έπρεπε να καταπιέσεις; Επειδή αυτή δε μπορεί (δε θέλει;) να ανταποκριθεί; Αν αγαπάς γυναίκες ή όχι, αν είναι αυτή η μία και δεν υπάρχει άλλη, δεν πρόκειται να το μάθεις στο ψεύτικο οικογενειακό περιβάλλον που έχεις φτιάξει. Καταλαβαίνεις ότι παριστάνετε το παντρεμένο ζευγάρι με ένα παιδί; Αν φοβάσαι ότι είσαι λεσβία, δεν το λύνεις με αυτόν τον τρόπο. Για πόσα χρόνια θα αποφεύγεις να απαντήσεις αυτό το ερώτημα;


Κοίτα – δυσκολεύομαι να γράφω τέτοια, γιατί ποτέ δεν ξέρεις, αλλά ζεις ένα μπλέξιμο στα όρια του θρίλερ, μυθιστορηματικό. Μου θύμισες το "The Woman Upstairs" της Κλαιρ Μεσούντ, διάβασε το επειγόντως, λέει όλα αυτά που προσπαθώ να σου πω. Ευτυχώς που θα φύγεις από κει. Ίσως αυτό σε αναγκάσει να δεις τις πράξεις σου κατάματα. Και ίσως τότε σκεφτείς ότι πρέπει να αναλύσεις όλο αυτό που σου συμβαίνει πολύ σοβαρά.

44

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#2 Αυτό το Ελληνικό επίμονο "Όχι θα τα κεράσω εγώ" είναι μοναδικό. Αν είσαι σίγουρη ότι δεν φυτοζωεί άσε τον να τα κεράσει αυτός και του λες την επόμενη τα κερνάς εσύ.#3 Αυτό δεν λέγεται δέσιμο του γαϊδάρου ούτε και συντροφικότητα. Λέγεται διαφοροποίηση στο λίμπιντο. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι στην σεξουαλικότητα. Το ξεκίνησε σαν απρόσιτο, απαγορευμένο και μετά παράλληλο παιχνίδι χρειάζεται ιδιαιτέρας προσοχής. #4 Αν δεν έχει στόχο ή ο στόχος αλλάζει συνέχεια προς τα κάτω τότε έχει πρόβλημα. Το μέσο τότε γίνεται αυτοσκοπός. Ρώτησε την ποιος είναι ο στόχος της και όταν τον φτάσει πόσες θερμίδες έχει υπολογίσει ότι χρειάζεται για την διατήρηση του βάρους. Αν είναι ακόμη 1200 θερμίδες τότε χρειάζεται βοήθεια γιατί αυτό είναι υποσιτισμός. Η χημειοθεραπεία σημαίνει ότι είχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και αυτό αρκεί για να ζητήσει βοήθεια από ειδικό.#5 Οι περισσότερες μακρόχρονες φιλίες διαλύονται λόγω μακρόχρονης ζήλιας.
#1 Σφίγγα η ερώτηση.Σπουδάζουν σε άλλες πόλεις. Εκείνη σε κρατική σχολή εκείνος σε ιδιωτική στον ίδιο κλάδο (επικοινωνία μετ εμποδίων;;;). Αυτός ταυτόχρονα είναι αιώνιος φοιτητής στο Πολυτεχνείο, αλλά θέλει να δώσει εξετάσεις για να μπει στην σχολή της, όχι μόνο για να είναι μαζί της αλλά και γιατί δεν μπορεί πια να πληρώνει την ιδιωτική σχολή. Επειδή εκείνη υποψιάζεται ότι έχει μείνει από χρήματα και ίσως χρωστάει πολλά, δεν θέλει να συζητήσει το θέμα μαζί του για να μην τον βάλει σε δύσκολη θέση, αλλά και το μέλλον είναι απρόβλεπτο (μπορεί να έρθει κάποια κληρονομιά ή το λόττο).1.Ρωτά αν κάνει καλά που αποφεύγει να του μιλήσει για το μέλλον τους. Θα προτιμούσε να συζούσαν στην ίδια πόλη. Αλλά αυτή η συζήτηση πιστεύει θα τον πίεζε γιατί αυτός έχει σκοτούρες και πίεση χρόνου, να πάρει το πτυχίο του Πολυτεχνείου (πριν τον διαγράψουν από την σχολή). Όταν βρίσκονται μαζί το αγόρι της χαλαρώνει (μέχρι το σημείο που ξεχνάει τα μαθήματα που χρωστάει για να πάρει το πτυχίο).2.Να ελπίζει (ότι η Λένα θα της πει το μέλλον);Το κορίτσι περιμένει πρόβλεψη για το μέλλον και καλά κάνει που έρχεται εδώ, γιατί τα μέντιουμ και οι χαρτορίχτρες θα της έπαιρναν και το τελευταίο ευρώ.Απάντηση: Επειδή ταιριάζετε στον χαρακτήρα, εσύ ανέμελη και εκείνος αδιάφορος για το πτυχίο του, έκανε κακή εκλογή πριν 7 χρόνια, μην νομίζετε ότι θα ταιριάξετε και στο μέλλον. Δεν μπορείς να τον αλλάξεις. Αν περίμενε 7 ανέμελα χρόνια να αποφασίσει τι θέλει να κάνει στην ζωή του σε βλέπω να περιμένεις άλλα 7 χρόνια πριν αποφασίσει αν θα είσαι εντός ή εκτός στην ζωή του. Κλασική περίπτωση αγόρι της μαμάς που μετά από 10 χρόνια σχέσης αποφασίζει να κερατώσει την «σοβαρή σχέση» και να παντρευτεί σε πίκολο χρόνο την πρώτη που του θυμίζει την μαμά του!Συγκεντρώσου στις σπουδές σου και έχε τα μάτια σου ανοικτά για όλα τα περαιτέρω.
#7 Πολυ στοχευμενη απαντηση Αμπα!ομως επειδη εχω βρεθει και γω σε μια παρομοια κατασταση με την κοπελα,εχω συνειδητοποιησει οτι πολλες φορες κατι το απροσμενο και διαφορετικο που εισερχεται στη ζωη μας,δημιουργει τοσες αναταραξεις που μας κανουν αθελα μας, να αγνοουμε καποια σημαδια που μας στελνει το συμπαν. Εχω την εντυπωση οτι για να εχει κρατησει η σχεση τους σε αυτη την μορφη (σωστη η λαθος) με τις συνθηκες που επικρατουν,μαλλον εχουν και συντηρουν μεταξυ τους κατι πολυ ξεχωριστο, που μονο αυτες ισως καταλαβαινουν.
#5 καθε φορα που μια φιλια χαλαει μενει μια πικρα. σιγα σιγα καταλαβαινεις ομως οτι αυτη η πικρα προερχεται απο ολα αυτα που θα μπορουσες να εχεις ζησει με τον αλλον κ απλα δεν τα εζησες. προσπαθησε να λυσεις την παρεξηγηση με την φιλη σου. το πιο πιθανο ειναι πως θα καταληξετε οτι ολα καλα κ να τα πειτε κ καποια στιγμη απο κοντα για καφε. αλλα να ξερεις οτι το βασικο θα ειναι οτι εσυ θα εχεις ξαλαφρωσει ακομα κ αν το τηλεφωνο δεν χτυπησει ποτε.
#5 Σχεδόν θέλω να μαντέψω το όνομά σου και είσαι ο λόγος που μόλις έκανα εγγραφή ! Θα σου απαντήσω υποστηρίζοντας αυτή που σε "πρόδωσε" όπως λες, μήπως σε βοηθήσω να δεις τη μεριά της. Αν θέλεις να την καταλάβεις ίσως.. Αν δε θέλεις, δικαίωμά σου. Λοιπόν κατ' αρχήν κάποιος απομακρύνεται όταν τον αφήνουμε να απομακρυνθεί.. Όταν δεν τον πλησιάζουμε. Αυτό που εσύ λες "άρχισε να απομακρύνεται" ίσως ήταν ένα πρώτο μήνυμα εκ μέρους της, που εσύ δεν ήθελες να επεξεργαστείς. Τελικά υπήρξε μία επαφή κάποια στιγμή οπότε μιλήσατε. Είπατε κάθε μια τις μεριές σας. Εκείνη ίσως ήταν πιο προετοιμασμένη, στα 'πε λίγο ορθά κοφτά. Έπαθες σοκ λες εσύ !! Και είσαι το θύμα της σχέσης. Η προδωμένη. Ωραία. Έπαθες σοκ. Πέρασε ένα δίμηνο. Πέρασε και το σοκ. Προσπάθησες ξανά ? Να νοιαστείς για 'κείνη. Να δείξεις πως δε γίνεται να πάψεις να τη σκέφτεσαι από τη μια στιγμή στην άλλη. Όπως θα έκανες για έναν άντρα ας πούμε.......Ή μήπως επιστράτευσες το αθάνατο γυναικείο πείσμα κι ακύρωσες πρώτη μέσα σου τη σχέση αυτή. Σταμάτα να το παίζεις θύμα. Στο λέω εντελώς καλοπροαίρετα. Η κοπέλα μπορεί από το έντονο καλοκαίρι που λες πως πέρασε, να άλλαξε ολόκληρη την κοσμοθεωρία της !!Να είδε πως δεν συμπληρώνει η μία την άλλη. Πως ίσως η φιλία σας δεν είναι τόσο δυνατή όσο πίστευε ή όσο θα επιθυμούσε. Ακόμα κι αν έκανε λάθος, εσύ με τον τρόπο σου, της το επικύρωσες !! Αν άξιζε (με τα δικά σου κριτήρια) σαν άνθρωπος, έπρεπε να την καταλάβεις, πριν την αφήσεις να φύγει. Ίσως ήθελε χρόνο. Αν δεν άξιζε (με τα δικά σου πάντα κριτήρια) δε βρίσκω λόγο να νιώθεις συντετριμμένη. Περάσατε όμορφες στιγμές. Και άσχημες πιθανόν. Κάνατε παρέα σε όμορφη ηλικία. Κι ύστερα οι δρόμοι σας χώρισαν. Συμβαίνει στη ζωή ! Συχνά !!Αλλάζουν οι άνθρωποι. Ωριμάζουν. Χάνονται. Βρίσκονται ξανά..Φυσικά και κάνεις πολύ καλά ασκώντας την αυτοκριτική σου, αλλά μη σκάσεις κιόλας !! Και προς θεού, ας μην πληρώσουν οι νυν, τα θέματα που έχεις με πρώην. Είτε λέγονται έρωτες, είτε φιλίες.Όπως πολύ σωστά λέει η "Α! μπα" και προσπαθώ να το κάνω βίωμά μου.. "Το σίγουρο είναι το εξής: δε μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τον άλλον. Το μόνο που μπορείς να κάνεις, στην καλύτερη περίπτωση, είναι να ελέγχεις τις αντιδράσεις σου σε όσα κάνει ο άλλος."Οπότε σε σχέση με τη φίλη σου, εγώ λέω να της στείλεις ένα mail χωρίς απαιτήσεις και γκρίνια. Πες της απλά τα νέα σου και ρώτα για τα δικά της !! Στη χειρότερη δε θα σου απαντήσει. Στην καλύτερη ....δεν ξέρεις !!!! :Dυ.γ. άπλωσα σεντόνι.. δεν προβλέπεται βροχή είδα :P
Είμαι η 1#. Δημιούργησα λογαριασμό μόνο και μόνο για να απαντήσω. Όντως δεν γράφω διόλου εμπεριστατωμένα και ευχαριστώ πολύ Α, μπα, που με γείωσες και με έκανες να γελάσω με τα χάλια μου (ειλικρινώς). Τα περαιτέρω σχόλια όμως σε τί αποσκοπούν άραγε; Μια 19χρονη που θέλει να κρατήσει η σχέση της θέλει σώνει και καλά να αποκατασταθεί; Το χιούμορ μου δεν φτάνει σε αυτό το σημείο, διότι δεν έχω σκεφτεί ποτέ έτσι. Έχω τον μπαμπά να με συντηρεί, δεν χρειάζομαι και τον γκόμενο. Αν όντως είναι αστείο και πρέπει να γελάσω και με αυτό, συγγνώμη που προσβλήθηκα.Μουσική σπουδάζω, μουσικός κι αυτός, απλώς έγραψε 19 στις πανελλαδικές τότε που έδωσε και δήλωσε ό,τι να ναι. Την σχολή του την άφησε στην άκρη, προτιμούσε να παίζει videogames και να γράφει μουσική. Και παράλληλα τελείωσε με το πιάνο στο ωδείο, καθώς και με την αντίστιξη (σκαλοπάτι για την εκμάθηση Σύνθεσης). Επομένως το αντικείμενο δεν θα το ξεκινούσε απ' την αρχή, είχε πολύ περισσότερες βάσεις από πολλούς αποφοίτους και ταλέντο που είχε ήδη καλλιεργηθεί σε έναν βαθμό. Λόγω οικονομικής δυσχέρειας της οικογένειάς του, δεν μπόρεσε να συνεχίσει για παραπάνω σπουδές στην μουσική, έμαθε όμως ότι η σχολή μου είχε τμήμα Σύνθεσης και μάλιστα αξιόλογο. Έθεσε λοιπόν ως στόχο να τελειώσει το Πολυτεχνείο (δεν χρωστούσε δύο, προφανώς, θα το έλεγε) και κατόπιν να δώσει κατατακτήριες για την σχολή μου, σπουδές που θα έκανε δυνάμει ούτως ή άλλως, είτε στο ωδείο είτε πανεπιστημιακά.Αυτό που ρώτησα ήταν "γιατί δεν θέλω να χαλάσω την ζαχαρένια του και να τον αγχώσω με κάτι που δεν μπορεί εύκολα να προβλέψει", αλλά εδώ και καιρό το έχω απαντήσει στον εαυτό μου.Είναι αργά. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω αλλιώς το γεγονός ότι δημοσιοποιώ ένα κομμάτι της ζωής ενός ανθρώπου με τον οποίον (spoiler alert) χωρισα.
Σε διάβασα μετά το σχόλιο μου. Καλά έκανες κορίτσι και τον χώρισες! Καλό του έκανες, άγχωσε τον λίγο για να τον σώσεις. Να αρχίσει να σκέπτεται έξω από τον κόσμο των videogames. Αν δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του και να αλλάξει μετά από τέτοιο ταρακούνημα, δεν θα μπορέσεις ούτε εσύ.Δεν είναι να μπορεί να «προβλέψει» το σωστό ρήμα αλλά να μπορέσει να «αποφασίσει».
*3..Η συντροφικότητα για να συνδυαστεί με το πάθος χρειάζεται δυο ανθρώπους που μπορούν να ισορροπήσουν την προσωπική τους ζωή με τις απαιτήσεις της σχέσης τους,με κοινή και συγκεκριμένη αντίληψη για την οικειότητα και την απόσταση,και επίσης έχουν την ωριμότητα να χρησιμοποιούν τη ζήλεια προς όφελος της ερωτικής τους ζωής κι όχι σαν αφορμή για καβγάδες .Είναι τόσο απλό που δεν έχω γνωρίσει ακόμα τέτοιο ζευγάρι.
#6 Μου έχει περάσει κι εμένα η ίδια σκέψη σχετικά με τον Χριστόφορο και υποθέτω πως ίσως κάποτε να έχει φάει μια κουλτουριάρικη χιλόπιτα. Μπορεί όμως να είμαι και εντελώς λάθος, απλά δεν έχω να κάνω κάτι καλύτερο προς στιγμή και είπα να το γράψω για σασπένς!
#2 Στις μέρες που διανύουμε, θα ήταν καλό να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σχετικά με "αναντίρρητες" βεβαιότητες του τύπου:<<Οι άντρες βγάζουν πιο πολλά από τις γυναίκες.>>Έστω κι αν η πρόθεση είναι της τάξεως του "συνήθως ή στις περισσότερες περιπτώσεις".
#5 πόσο συγχυστηκα μεσημεριάτικα! Μου έχει κάνει ακριβώς το ίδιο κοπέλα που είμασταν μαζί όλη μέρα και κοιμόμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί(φοιτήτριες και οι δύο από την ίδια πόλη). Έπαθα τέτοιο σοκ οταν άκουσα τη δική της εκδοχή γιά τη "φιλία" μας!ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ χωνεψτε το: δεν ειναι κανεις υποχρεωμένος να σκέφτεται όπως εμείς και δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος γιά τίποτα. Αν δεν σας αρέσει κάτι στον άλλο ΠΕΙΤΕ ΤΟ. Μπορεί να μην έχει βρεθεί ποτέ κάποιος να του το πει και να μη το αντιλαμβάνεται καν! Πόσο εύκολο να κρίνεις. Πόσο δύσκολο να κατανοησεις. Ουφ, τα είπα!
Για την απάντησή σου στο #7 σου βγάζω το καπέλο. Δεν είδες απλά την κρυμμένη ερώτηση αλλά και πτυχές που με έκαναν να ξαναδιαβάσω την ερώτηση για να τις αντιληφθώ. Και δεν εννοώ το αν η κοπέλα έχει ανεξερεύνητη σεξουαλική ταυτότητα (μπορεί ναι, μπορεί όχι) αλλά το θέμα της άνισης σχέσης.
#3Μου θυμίζει το επισοδειο απο τα φιλαράκια όπου η Μονικα προσπαθεί ν αποδείξει, στην Φοίβη κ την νέο της έρωτα, οτι το πάθος της με τον Τσαντλερ ακόμα καλά κρατεί! Εκει που θέλω να καταλήξω, ειναι στην απάντηση που έδωσε ο Τσαντλερ, οτι καλό το αρχικό πάθος αλλα το δέσιμο που ένιωσε στην πορεία δεν θα το άλλαζε με κανένα πάθος στον κόσμο.. Όσοι έχετε δει το επισοδειο, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω..
#5 Οι φίλοι είναι οι άνθρωποι που πρέπει να μας κάνουν και (σκληρή, κατά τη γνώμη μου) κριτική. Υπάρχει πολιτισμένος και ευγενής τρόπος για να κάνεις κριτική, καθώς και για να τη δέχεσαι (όσο σκληρή κι αν είναι), ανεξαρτήτως αν αυτό βάζει ή βάλει σε κίνδυνο την ίδια τη φιλία, επί της ουσίας (διότι μπορεί η κριτική να ασκείται για πολύ βασικά θέματα, όπως πχ. επικοινωνίας, ακριβώς όπως στην περίπτωση στο #5). Κριτική εκ των υστέρων δικαιολογείται μόνο στην περίπτωση που ο/η επίδοξος/η ασκών/ούσα την κριτική δεν είναι σίγουρος/η για την ουσία και τα επιχειρήματα που τη στηρίζουν και γι' αυτό χρησιμοποιεί το χρόνο για να επεξεργαστεί περαιτέρω τα υπάρχοντα δεδομένα μέχρι να καταλήξει σε κάποια θέση. Όχι μετά από δέκα χρόνια κακοφορμισμένων αισθημάτων και σκέψεων για ένα άτομο για το οποίο υποτίθεται πως έτρεφε φιλικές και όμορφες διαθέσεις και με το οποίο μοιραζόταν σημαντικά κομμάτια της ζωής του/της και του/της άλλου/ης, προφανώς. To τελευταίο δε στοιχειοθετεί φιλία. Οπότε, στην περίπτωσή σου, #5, δεν είναι η (πιθανή) αλήθεια που πονάει ή θίγει αυτό που θά 'πρεπε να σε απασχολεί αλλά το γεγονός ότι εμπιστευόσουν ένα άτομο που σε πρόδιδε μέσα του επί δέκα χρόνια χωρίς να (σου επιτρέψει να) το γνωρίζεις ή να το υποπτεύεσαι, ώστε να πράξεις ανάλογα. #7 Πιστεύω ότι θα έπρεπε να κάνεις διαφορετικά πράγματα αυτά τα χρόνια. Διότι, πράγματι, τα φοιτητικά χρόνια δε θα ξανάρθουν, εκτός κι αν το επιδιώξεις (πχ. δεύτερο πτυχίο/μεταπτυχιακό/διδακτορικό στη συνέχεια). Και είναι όντως μοναδικά χρόνια στη ζωή των φοιτητών. Διακρίνονται κυρίως για τον άπλετο ελεύθερο χρόνο τους, την ανεμελιά τους και τις μεγάλες δυνατότητες πειραματισμού και ανακάλυψης. Αλλά, πάνω απ' όλα, διακρίνονται για τη χαρά της ζωής (ή τουλάχιστον έτσι θά 'πρεπε). Υγιές ή όχι, το γεγονός ότι απέκλεισες όλες τις άλλες πιθανές δραστηριότητες και ποικίλλες εξερευνήσεις από τις επιλογές σου όλα αυτά τα χρόνια που σπουδάζεις δε σου ανοίγει άλλους δρόμους και δε σου παρέχει άλλα πράγματα που ενδεχομένως να σε γέμιζαν περισσότερο σαν άνθρωπο και να σου προσέφεραν περισσότερα τόσο στο παρόν σου (στο κάθε παρόν σου) όσο και στο μέλλον σου. Ωστόσο, αυτό το γνωρίζεις μόνο εσύ και μόνο εσύ μπορείς να πεις αν στερήθηκες ή όχι εκείνα που άλλοι ζουν κατά τη φοιτητική τους περίοδο και τους την κάνουν διαφορετική (από τις προηγούμενες και επόμενες χρονικές περιόδους της ζωής τους) και υπέροχη, ή αν θα τα στερηθείς αναδρομικά... Αν η απάντηση είναι αρνητική και στα δύο, δε βλέπω γιατί θα έπρεπε να σε απασχολεί πως διάλεξαν ή πως διαλέγουν να αξιοποιούν άλλοι άνθρωποι το χρόνο τους και τις δικές τους δυνατότητες ως φοιτητές και να συγκρίνεσαι μαζί τους.
Εντάξει, είπαμε ότι πίνουμε καφέ διαβάζοντας την Α,μπα, όχι ότι λέμε και τον καφέ εδώ μέσα, αλλά ας κάνω μια απόπειρα για το ανέμελα προβληματισμένο κορίτσι της ερώτησης 1:"Βλέπω κουλούρια, πολλά κουλούρια και από τις δύο μεριές ...τώρα με σουσάμι είναι, μηδενικά είναι, κουλούρες γάμου είναι (μπα), αφραγκίες είναι (πολύ πιθανό), κάτι δεν πάει καλά με τους βαθμούς του καλού σου ή με τους δικούς σου βαθμούς; Χαμός από κουλούρια, μια φορά.Το μήνυμα του φλιτζανιού είναι σαφές: συγκεντρωθείτε αλλιώς μην ελπίζετε".
Δεν το πάμε λιγάκι μακριά με το να φθάνουμε ως την εκδοχή της σοβαρής σχέσης; Θέλω να πω, εδώ η κοπέλα ρωτάει για το πρώτο ραντεβού. Συμφωνώ πάντως για το μοίρασμα των εξόδων. Πιστεύω πρέπει να πληρώνουν εξίσου, εκτός αν υπάρχει σημαντική διαφορά στα εισοδήματα του καθενός (ασχέτως φύλου).Προσωπικά με έχει βολέψει το εναλλάξ κέρασμα, γιατί με κουράζει το συνεχες "δώσε πέντε να σου δώσω δύο" που λέει και η Λένα.Το κοινό ταμείο από την άλλη είναι πιστεύω ότι δεν είναι "ωραίο" ούτε "άσχημο", είναι πολύ προσωπική επιλογή, που άλλους τους τους καλύπτει και άλλους (όπως τη γράφουσα) όχι.Ή μπορεί να υπάρχει και ένα κοινό ταμείο, ειδικά για τα έξοδα του σπιτιού/παιδιού/δανείου, αλλά όχι για κάθε φαί, καφέ και μπλουζάκι που θα αγοράσει κανείς.
Δεν ξέρω, εγώ αν και αντικειμενικά το θεωρώ χαζό, αυτό το στερεότυπο δε μπορώ να το αποβάλλω. Θέλω να κεράσει ο άντρας στο πρώτο ραντεβού. Ας μην είναι τίποτα ακριβό, ας είναι κι ένας καφές 3 ευρώ, και στο δεύτερο ή στο τρίτο ραντεβού θα κεράσω κι εγώ. Όμως το πρώτο το θέλω. Δεν ξέρω αν είναι υπερβολή, νομίζω πως πλέον το θεωρώ περισσότερο μέρος του σαβουάρ βιβρ, παρά σεξιστικό στερεότυπο (ή τουλάχιστον έτσι το δικαιολογώ στον εαυτό μου :P). Όπως λέμε ότι το ευγενικό είναι ο άντρας να αφήνει πρώτα την κοπέλα να περάσει σε μια πόρτα, κάτι τέτοιο.
Οι κάτω των 30 που δεν τους περισσεύουν ούτε τα 3 ευρώ γιατί τους βγαίνουν τσίμα τσίμα τι στρατηγική να ακολουθήσουν;Ή μπατίρηδες,άνεργοι,φοιτητές πρέπει να ξεχάσουν την λέξη ραντεβού;Μιλάω και για μένα και για το(με γρήγορο υπολογισμό) 70% των νέων σήμερα.Γιατί έχω υπάρξει και τόσο "large" που βγήκα ραντεβού(που κατέληξε και μάπα-μόνο που δεν το έβαλα στα πόδια στο τέλος με αυτά που άκουγα),κέρασα και την επόμενη "έκλαιγα" γιατί δεν είχα ούτε για τα εισιτήρια του λεωφορείου.
πάντα μιλώντας για το πρώτο ραντεβού πρέπει να κερνάει ο άντρας, δεν έχει σημασία το ποσό, είναι δείγμα κιμπαροσύνης και ιπποτισμού θα έλεγα ναι γιατί όχι. έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας με τους ρόλους, δε φτάνει που έρχονται στα ραντεβού με χαλάουες, κρέμες ημέρας και μαλλί στη πένα θα μας βάζουν να πλερώνουμε και το λογαριασμό? αν είναι έτσι να φορέσουμε και στραπ ον και να τους τη πέσουμε όταν θα τους γυρνάμε σπίτι με τ αμάξι.
@DelusionsEnd Κοίτα εντάξει, αν ο άλλος είναι άνεργος ή καταλάβω πως πραγματικά δεν του περισσεύουν ούτε 3 ευρώ εννοείται πως δε θα παρεξηγηθώ. Όμως δε νομίζω πως είναι τόσο συχνό όσο λες... Όλοι δύσκολα είμαστε, κι εγώ φοιτήτρια είμαι, αλλά συνήθως όσοι μπορούν να βγουν για ένα καφέ συνήθως μπορούν και δύο. Τέλος πάντων επειδή ακούστηκα λίγο απόλυτη, δεν εννοούσα φυσικά πως πρέπει ο άλλος να δώσει τις οικονομίες του για ένα καφέ αν δεν έχει! Αλλά ας πούμε οτι πλην ακραιων περιπτωσεων, το τυπικο ειναι να κερναει ο αντρας.
DelusionsEnd αν δεν υπάρχει σάλιο απλά αυτοσχεδιασε. πάτε σε μια παραλία με δυο μπύρες απ το σουπερ μαρκετ ή στη πλατεία της γειτονιάς και κόψε της ενα λουλούδι απ το παρτέρι, σε δωρεαν λαιβακια με πασατέμπο ή στο Λυκαβηττό να χαζεύετε τ αστερία. οι επιλογές ειναι μπόλικες (κ ειναι πιθανότερο να σου κάτσει μετά) ΑΛΛΑ αν τη πας σε μαγαζί να κεράσεις γιατί μετά θα σε λέει γιούφτο.
Καλές ιδέες βασικά,αλλά έλα μου ντε που εδώ που σπουδάζω ούτε παραλία έχει δίπλα ούτε Λυκαβηττό;Και οι πλατείες δεν ενδείκνυνται για ρομάντζο ιδιαίτερα(είναι όλες φίσκα).Υπάρχουν εναλλακτικές,αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι του γούστου μια κοπελιάς.Τέλος πάντων θα την βρω την άκρη απλά αυτό με το κέρασμα είναι δίκοπο μαχαίρι σε κάποιες περιπτώσεις.Και δεν τίθεται θέμα τσιγκουνιάς,όταν και άμα έχω δίνω στους πάντες,ακόμα και 10 ευρώ να μου έχουν απομείνει-μάλλον αυτό με τρώει.Μάλλον επιβίωσης θα το έλεγα,νομίζω το έκανα ξεκάθαρο από το πρώτο σχόλιο...
Έφαγα ένα χαστουκάκι σήμερα με την απάντηση στην ερώτηση 5.Έκανα σε φίλη 10ετίας αυτό που έκανε στη συγκεκριμένη κοπέλα η δική της φίλη. Πάντα με ενοχλούσαν διάφορα μικροπραγματάκια και ποτέ δεν έλεγα τίποτα. Όταν παράγινε το κακό (δηλαδή εδώ και περίπου ένα εξάμηνο) απομακρύνθηκα λίγο λίγο και πονηρά και τώρα έχουμε να μιλήσουμε 3 μήνες περίπου. Ως τώρα δικαιολογούσα τον εαυτό μου λέγοντας ότι ο χαρακτήρας του καθενός είναι αυτός που είναι και ότι δεν κανείς δεν μπορεί να τον αλλάξει με το ζόρι. Στο κάτω κάτω ποια είμαι εγώ που θα πω στον άλλο, έστω κι αν είναι φίλος μου, ότι αυτό που λέει ή ο τρόπος σκέψης του με ενοχλεί σε σημείο η παρέα του να μου έχει γίνει πια δυσάρεστη και αν θέλει να συνεχίσουμε πρέπει να αλλάξει κάποια πράγματα.Σήμερα όμως συνειδητοποίησα ότι η φωνούλα που άκουγα μέσα στο μυαλό μου (και προσπαθούσα να την κάνω να σωπάσει), η οποία μου έλεγε "άσε τις βλακείες, δειλή είσαι, θες να αποφύγεις την αντιπαράθεση, γι' αυτό δε λες τίποτα" είχε μάλλον δίκιο.Το θέμα είναι τι κάνεις τώρα που έχει ήδη περάσει τόσος καιρός...
Σηκώνεις το τηλέφωνο και ελπίζεις να βρεθεί καλή διάθεση κι από την άλλη πλευρά. Είναι ωραίο που συνειδητοποίησες το λάθος σου έστω και λιγάκι αργά (λιγάκι, πίστεψέ με), δεν χάνεις τίποτε να ελπίσεις ότι μπορεί να συνειδητοποιήσει κι αυτή το δικό της.
Κ εγώ μία από τα ίδια και το θέμα είναι ότι είμαι στο τσακ να κάνω την κίνηση να εξαφανιστώ..Βέβαια έχω δείξει πολλάκις πράγματα που με ενοχλούν κ οι απαντήσεις που πήρα έδειχναν ότι άλλα λέει η θειά μου άλλα ακούν τα αυτιά μου και πάντα μία στο τέλος μιας κουβέντας ένιωθα ότι΄η άλλη θέλει να με κάνει να πιστέψω ότι έχω παραισθήσεις ("όχι, δεν είναι αυτό που νομίζεις")..Όσο για τη φίλη της κοπέλας στο νούμερο 5, το τι θα πουν άλλοι φίλοι δεν έχει καμία σημασία. Σημασία στην προκειμένη περίπτωση έχει πώς το βίωσε η φίλη σου. Σίγουρα ήταν λάθος της να μην σου πει τίποτα νωρίτερα, αλλά μήπως είχε προσπαθήσει? Μήπως είχε εντοπίσει πράγματα που την ενοχλούσαν, αλλά δεν την αφορούσαν έκείνη τη χρονική στιγμή και όταν ξαφνικά ένιωσε να την αφορούν έκανε σπασμωδικές κινήσεις? Δεν θέλω να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου αλλά σε μία σχέση το φταίξιμο δεν είναι ποτέ 100% του ενός..
@ λευκός σίφουνας Το αν είμαστε καλοί γκόμενοι θα μας το πουν οι γκόμενοί μας, το αν είμαστε καλοί σύντροφοι θα μας το πουν οι σύντροφοί μας, το αν είμαστε καλοί σύζυγοι θα μας το πουν οι σύζυγοί μας, το αν είμαστε καλοί γονείς θα μας το πουν τα παιδιά μας, το αν είμαστε καλοί συνάδελφοι θα μας το πουν οι συνάδελφοί μας, το αν είμαστε καλοί φίλοι θα μας το πουν οι φίλοι μας. Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, ότι δεν μπορούμε να έχουμε και εμείς άποψη και μια σχετική αυτογνωσία επί του θέματος ή ότι δε θα επιχειρούμε την αυτοκριτική μας (επιβάλλεται κιόλας), αλλά η κριτική είναι αναπόσπαστο μέρος μιας ανθρώπινης σχέσης και ασκείται από το έτερον ήμισυ αυτής. Οφείλουμε να τη δεχόμαστε, ακόμα κι αν διαφωνούμε. Εξάλλου, δε μας υποχρεώνει κανένας να την ασπαστούμε. Επιπροσθέτως, αυτός που την ασκεί οφείλει να είναι σαφής, ξεκάθαρος και εμπεριστατωμένος (όσο αυτό είναι δυνατόν), αλλά και κομψός και ήπιος (διότι με τη σειρά του κρίνεται κι αυτός για τον τρόπο του, τα επιχειρήματά του, την προσωπικότητά του, τα αισθήματά του απέναντι στο φίλο του, την ειλικρίνειά του, την εντιμότητά του, το ενδιαφέρον του κλπ.), όπως ακριβώς και αυτός που τη δέχεται (διότι, επιπλέον, κρίνεται και για τις αντιδράσεις του απέναντι στην κριτική του άλλου, τη συμπεριφορά του, το σεβασμό του απέναντι στο φίλο του, την εκτίμησή που τρέφει στο πρόσωπό του, την προσοχή που επενδύει στο λόγο του κλπ.). @ mparmpar Ειλικρινής και έμπρακτη μεταμέλεια, τί άλλο; Προσέγγισέ την και εκδήλωσε την ανάγκη σου να είστε και οι δύο ειλικρινείς και ανοιχτές μεταξύ σας στο εξής για να υπάρχει τουλάχιστον πρόθεση να επιλυθούν και να επιλύονται τα προβλήματα ανάμεσά σας. Δεν είναι βέβαιον ότι θα δεχτεί, αλλά επ' ουδενί δεν είναι αναξιοπρέπεια να παραδεχτείς από την πλευρά σου τα λάθη σου και να προσπαθήσεις αληθινά και σοβαρά για μια καινούργια αρχή στη σχέση σας - εάν τα εννοείς πραγματικά όλα αυτά. Αν θεωρείς πως αυτή η φιλία θα άξιζε, αρχικά μίλα της και εξήγησέ της. Εάν σου δώσει και αυτή από την πλευρά της και με τον τρόπο της αυτήν την ευκαιρία, βάλε εξαρχής νέα θεμέλια με σαφήνεια, αποφασιστικότητα και καλή διάθεση και μην αφήνεις θέματα να χρονίζουν.
#5 Είναι μεγάλη προδοσία από μέρους της, μην έχεις αμφιβολία γι' αυτό. Εγώ θα τη ρωτούσα γιατί έκανε τόσα χρόνια παρέα με κάποιον που θεωρεί κακοπροαίρετο.
Το'χω πάθει και έχω μάθει. Για την ιστορία, δεν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση σας. Προδοσία αλλά τουλάχιστον ήρθε στα 25 και όχι αργότερα. Όσο πιο γρήγορα ξεμπερδεύουμε με τέτοιους ανθρώπους και τα απωθημένα τους τόσο καλύτερα.
#6 Είπα να μη σχολιάσω σήμερα γιατί είμαι λίγο βιαστική, αλλά στο τελευταίο ερώτημα, Λένα, άμα ρωτήσεις τίποτε πολύ χίπστερ θα σου απαντήσουν "Φυσικά, σε ένα τσιπουράδικο, σ'ένα καλύβι στα Άνω Μερά της Πέρα Βρυσομάνας στην Αστυπάλαια, που το'χει η Θεια-Πέτραινα και μαγειρεύει μόνο για τους λίγους μυημένους".Άντε μετά να τρέχεις στην Πέρα Βρυσομάνα για να εξακριβώσεις τα λεγόμενά του.
Σωστηηηηηη... Επίσης ειναι και οι άλλοι που έχουν φάει σε 5 καλά εστιατόρια while entairtaining clients on company expenses και τωρα οτιδηποτε υποδεεστερο 3Michelin star εστιατορίων τους ειναι ανυπόφορο