#5 Οι φίλοι είναι οι άνθρωποι που πρέπει να μας κάνουν και (σκληρή, κατά τη γνώμη μου) κριτική. Υπάρχει πολιτισμένος και ευγενής τρόπος για να κάνεις κριτική, καθώς και για να τη δέχεσαι (όσο σκληρή κι αν είναι), ανεξαρτήτως αν αυτό βάζει ή βάλει σε κίνδυνο την ίδια τη φιλία, επί της ουσίας (διότι μπορεί η κριτική να ασκείται για πολύ βασικά θέματα, όπως πχ. επικοινωνίας, ακριβώς όπως στην περίπτωση στο #5). Κριτική εκ των υστέρων δικαιολογείται μόνο στην περίπτωση που ο/η επίδοξος/η ασκών/ούσα την κριτική δεν είναι σίγουρος/η για την ουσία και τα επιχειρήματα που τη στηρίζουν και γι' αυτό χρησιμοποιεί το χρόνο για να επεξεργαστεί περαιτέρω τα υπάρχοντα δεδομένα μέχρι να καταλήξει σε κάποια θέση. Όχι μετά από δέκα χρόνια κακοφορμισμένων αισθημάτων και σκέψεων για ένα άτομο για το οποίο υποτίθεται πως έτρεφε φιλικές και όμορφες διαθέσεις και με το οποίο μοιραζόταν σημαντικά κομμάτια της ζωής του/της και του/της άλλου/ης, προφανώς. To τελευταίο δε στοιχειοθετεί φιλία. Οπότε, στην περίπτωσή σου, #5, δεν είναι η (πιθανή) αλήθεια που πονάει ή θίγει αυτό που θά 'πρεπε να σε απασχολεί αλλά το γεγονός ότι εμπιστευόσουν ένα άτομο που σε πρόδιδε μέσα του επί δέκα χρόνια χωρίς να (σου επιτρέψει να) το γνωρίζεις ή να το υποπτεύεσαι, ώστε να πράξεις ανάλογα. #7 Πιστεύω ότι θα έπρεπε να κάνεις διαφορετικά πράγματα αυτά τα χρόνια. Διότι, πράγματι, τα φοιτητικά χρόνια δε θα ξανάρθουν, εκτός κι αν το επιδιώξεις (πχ. δεύτερο πτυχίο/μεταπτυχιακό/διδακτορικό στη συνέχεια). Και είναι όντως μοναδικά χρόνια στη ζωή των φοιτητών. Διακρίνονται κυρίως για τον άπλετο ελεύθερο χρόνο τους, την ανεμελιά τους και τις μεγάλες δυνατότητες πειραματισμού και ανακάλυψης. Αλλά, πάνω απ' όλα, διακρίνονται για τη χαρά της ζωής (ή τουλάχιστον έτσι θά 'πρεπε). Υγιές ή όχι, το γεγονός ότι απέκλεισες όλες τις άλλες πιθανές δραστηριότητες και ποικίλλες εξερευνήσεις από τις επιλογές σου όλα αυτά τα χρόνια που σπουδάζεις δε σου ανοίγει άλλους δρόμους και δε σου παρέχει άλλα πράγματα που ενδεχομένως να σε γέμιζαν περισσότερο σαν άνθρωπο και να σου προσέφεραν περισσότερα τόσο στο παρόν σου (στο κάθε παρόν σου) όσο και στο μέλλον σου. Ωστόσο, αυτό το γνωρίζεις μόνο εσύ και μόνο εσύ μπορείς να πεις αν στερήθηκες ή όχι εκείνα που άλλοι ζουν κατά τη φοιτητική τους περίοδο και τους την κάνουν διαφορετική (από τις προηγούμενες και επόμενες χρονικές περιόδους της ζωής τους) και υπέροχη, ή αν θα τα στερηθείς αναδρομικά... Αν η απάντηση είναι αρνητική και στα δύο, δε βλέπω γιατί θα έπρεπε να σε απασχολεί πως διάλεξαν ή πως διαλέγουν να αξιοποιούν άλλοι άνθρωποι το χρόνο τους και τις δικές τους δυνατότητες ως φοιτητές και να συγκρίνεσαι μαζί τους.
