Ρεσιτάλ μπούρδας

Δεν ξέρω τι άλλοθα μας αφήσει πίσω η οικονομική κρίση- αλλά για ένα είμαι σίγουρος: βουνόολόκληρο από μπούρδες.

Το τι ειπώθηκεκαι γράφτηκε όλους αυτούς τους μήνεςθα μείνει ως μνημείο βλακείας ή τουλάχιστοναμετροέπειας. Η ημιμάθεια θριάμβευσε.

«Ο θάνατος τουκαπιταλισμού» αναγγέλθηκε εκατοντάδεςφορές - όσο για το νεοφιλελευθερισμό,αυτός απεβίωσε χιλιάκις - σαν κάτιυπόδικους που καταδικάζονται «πολλάκιςεις θάνατον».

(Εδώ θα είχε θέσηη γνωστή διάψευση του Μαρκ Τουέην, ότανεφημερίδα δημοσίευσε την αναγγελία τουθανάτου του: «Η είδηση περί του θανάτουμου ήταν ελαφρώς υπερβολική»).

Οι τραπεζίτεςάκουσαν τα εξ αμάξης - ακόμα και αυτοίπου δεν είχαν παίξει με τοξικά προϊόντα.Εκείνα δε τα «golden boys» έχασαν όλη τηχρυσαφιά λάμψη τους αυθημερόν από τοφτύσιμο που τους κάλυψε. Όλοι τουςέβριζαν κι ας μην ήξεραν καν ποιοι είναικαι τι κάνουν.

Οι θεωρίεςσυνωμοσίας έδιναν και έπαιρναν. Η πιοωραία έλεγε πως η κρίση ήταν επικοινωνιακότρικ του Ρουσόπουλου για να καλύψει τοσκάνδαλο του Εφραίμ.

Υπεύθυνοι γιατην κρίση, εκτός από τον καπιταλισμό,το νεοφιλελευθερισμό και τα χρυσά παιδιάθεωρήθηκαν ακόμα οι ιδιωτικοποιήσεις,η παγκοσμιοποίηση και ο... Κώστας Σημίτης.(Ας μην μας είχε βάλει στην ΟΝΕ και θαβλέπαμε πού θα ήταν τώρα η δραχμή!Ισλανδία θα είχαμε γίνει).

Ο κάθε τηλεοπτικόςμαϊντανός είχε μια πολλαπλώς επεξεργασμένηθεωρία για τα αίτια και τους λόγους τηςκρίσης. Όλοι είχαν άποψη και συνταγέςσωτηρίας. Εκτός από τους ειδικούς.Αναγνώριζες τους πραγματικούςοικονομολόγους από την επιφυλακτικότητακαι το σκεπτικισμό τους απέναντι στιςεύκολες αναλύσεις και λύσεις.

Αλλά επειδή δενήταν εντυπωσιακοί, γρήγορα έπαψαν νατους βγάζουν στα παράθυρα.