Η περιπέτεια ενός μπλέ κάδου!

Η περιπέτεια ενός μπλέ κάδου! Facebook Twitter
0

Ηζωή του άρχισε πριν από περίπου 2 χρόνια,στην «κορυφή» της οδού ΠαναγίαςΕλευθερώτριας στην Πολιτεία. Μια περιοχήστην οποία υποτίθεται πως διαμένουνκαι λίγο πιο καλλιεργημένοι άνθρωποι,εφόσον κάποιος δεχτεί το «αξίωμα» ότιη οικονομική άνεση καθιστά ευκολότερεςτις καλές σπουδές που, με τη σειρά τους,παίζουν κάποιο ρόλο σ' αυτό που ονομάζουμε«καλλιέργεια». Εν πάση περιπτώσει, ομπλε κάδος της ανακύκλωσης (αυτός ακριβώςπου βλέπετε και στη φωτογραφία),τοπόθετήθηκε έξω από το σπίτι μιαςκυρίας, που η ίδια το ζήτησε γιατί έχειαυτό που λέμε «οικολογική ευαισθησία»,και ήθελε με τον μικρό της τρόπο νασυνεισφέρει στην προστασία τουπεριβάλλοντος.

Πολύγρήγορα, όμως, η κυρία της Πολιτείαςκατάλαβε πως περιβάλλεται από ανθρώπουςπου μπορούν να καυχηθούν ότι είναιπλούσιοι αλλά τον πραγματικό αριστοκράτη(αυτόν που μπορεί να είναι τέτοιος καιχωρίς χρήματα) δεν μπορουν καν να τονπλησιάσουν. Όλοι αυτοί οι νεόπλουτοι,λοιπόν, της περιοχής, που απέκτησανξαφνικά χρήμα τον καιρό του Χρηματιστηρίουκαι έσπευσαν να αγοράσουν μεζονέτα στα«βόρεια», άρχισαν να πετούν στον μπλέκάδο της ανακύκλωσης ό,τι ξέβραζε ηκαταναλωτική τους μανία αλλά και τοεγγενές τους vulgarity.Οταν γέμιζε ο κάδος, με οτιδήποτε άλλοαπό ανακυκλώσιμα, δεν είχαν κανέναπρόβλημα να τα πετάξουν έξω από αυτόν,χύμα, στο πεζοδρόμιο.

Ηκυρία, λοιπόν, στην «κορυφή» τηςΕλευθερώτριας, αφού είδε κι αποείδε(μέχρι που καρτέρι έστηνε δίπλα στονκάδο και έκανε παρατηρήσεις σε όσουςσταματούσαν εκεί και άδειαζαν οτιδήποτεάλλο εκτός από ανακυκλώσιμο χαρτί) καισυμμόρφωση των αγρίων δεν έβλεπε, πήρετην απόφαση και απομάκρυνε τον κάδομπροστά από το σπίτι της, σπρώχνοντάςτον πιο κάτω, στην ίδια οδό. Ο καημένος,όμως, ο κάδος, δεν ευτύχησε ούτε και στοκαινούργιο του πόστο, αφού και εκείσταματούσαν τα αυτοκίνητα (πολυτελήόλα!) και οι οδηγοί άδειαζαν τα σκουπίδιατους. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, νέα εστίαμόλυνσης, κακοσμίας και αισθητικήςαηδίας, και πολύ γρηγορα ο κάδος βρέθηκεακόμα πιο κάτω, στον ίδιο πάντα δρόμο.

Σεκάθε νέο πόστο του, κάποιοι ευαίσθητοικάτοικοι της περιοχής προσπαθούσαν νασυνετίσουν τους υπόλοιπους αγροίκους,εξηγώντας τους ότι αυτοί οι κάδοι, οιμπλε, είναι μόνο για ανακυκλώσιμο χαρτίκαι όχι για τις σερβιέτες της κυρίας,τα μπουκάλια ουίσκι του κυρίου, ούτεγια τα χαρτόνια με τα απομεινάρια απότις πίτσες που έφαγαν το προηγούμενοβράδυ τα παιδιά τους. Οι αγροίκοι δενάκουγαν. Μέχρι που ο κάδος ο καημένοςκοντεύει -διωκόμενος από τους λίγουςπου δεν αντέχουν άλλο τη βρωμιά τωνπολλών- να φτάσει στα Μελίσσια!

Επικοινωνήσαμεμε την εταιρεία που χειρίζεται ταανακυκλώσιμα και οι άνθρωποι μας είπανότι καθημερινά τραβούν τα μαλλιά τουςαπό τα πράγματα που βρίσκουν μέσα σ'αυτούς τους κάδους. Και τι να σκεφτείκάποιος, άραγε, ως λύση; Να αρχίσουμεκαμπάνια ενημέρωσης των αγροίκων; Πουνα λέει τι; «Εδώ, παιδάκια, στον μπλε τονκάδο, ρίχνουμε μόνο χαρτιά. Χαρτιά...χάρτινα. Ούτε πλαστικά. Ούτε ρούχα. Ούτεφαγητά. Ούτε γυαλί».

Εάνήταν να υπάρξει αποτέλεσμα, εντάξει. Ναγίνει κι αυτό, έστω κι αν εξευτελιστούμεσ' όλη την υφήλιο, ως ο μόνος λαός πουθελει ιδιαίτερα μαθήματα για το πώς ναχρησιμοποιεί τους κάδους ανακύκλωσης.Όμως, δεν θα υπάρξει. Γιατί ξέρει πολύκαλά ο αγριορωμιός τι δεν πρέπει νακάνει. Μόνο που του είναι αδιάφορο. Καιο κύριος λόγος είναι η βεβαιότητά τουότι σε αυτόν τον τόπο η ατιμωρησία είναικαθεστώς. Κεκτημένο δικαίωμα. Καιβρίσκει, πάντα, εύκολες και φτηνέςδικαιολογίες για να υποστηρίξει τιςπράξεις του. «Ας βάλουν, λέει, πιο πολλούςκάδους, για να χωράνε τα άλλα μαςσκουπίδια, να μην τα ρίχνουμε σε εκείνουςτης ανακύκλωσης». Ομοίως: «Ας φτιάξουνχώρους στάθμευσης, για να μην παρκάρωεπάνω σε κάθε πεζοδρόμιο».

Ξέρετετι εννοεί, με τέτοιες δικαιολογίες, οκάθε καραγκιόζης; Ό,τι θα ήθελε ένανκάδο πριβέ. Ένα χώρο στάθμευσης δωρεάνκαι έξω από το σπίτι του. Αλβανούς ήΠακιστανούς να του μαζεύουν τα σκουπίδιαπου εκείνος ρίχνει έξω. Παρκαδόρους νατου ανοίγουν την πόρτα και να τοναποκαλούν «κύριο».

Εντω μεταξύ, δεν ξέρω πού θα καταλήξει οκαημένος μου ο κάδος. Κάπου θα τονπετύχετε, είμαι σίγουρος. Φορτωμένο μεόλη τη σύγχρονη ιστορία μας...

Στήλες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ