Γράφωπάλι από την Κύπρο. Τη μικρογραφία τηςΕλλάδας, αλλά με καλύτερες, εγγλέζικεςεπιρροές. Εμάς, δυστυχώς, μας έλαχανκατακτητές Τούρκοι... Συχνές οι επισκέψειςμου στο νησί, όπου πάντα ανακαλύπτωενδιαφέρουσες δημοσιογραφικά πτυχέςτης καθημερινής ζωής. Είναι και τοπολιτικό της θέμα που πάντα έχει πράγματανα σου δώσει.
ΟΧριστόφιας είναι αίφνης«ο πρόεδρος με το ανθρώπινο πρόσωπο».Κανείς δεν πιστεύει στα σοβαρά πωςμπορεί να κάνει ουσιαστικά πράγματα μετο συμπαθές του χαμόγελο, αλλά οι πλείστοιδηλώνουν ευχαριστημένοι.
Εκτόςαπό το φίλο μου τον Βάσο, που πιστεύειπως «ο πολιτικός λόγος και η πολιτικήπρακτική δεν μπορούν να αντικατασταθούναπό ανώδυνες εκδηλώσεις Ελληνοκυπρίωνκαι Τουρκοκυπρίων καλλιτεχνών» πουγίνονται συνήθως σε «ουδέτερες έδρες»και προσελκύουν το ενδιαφέρον και τηνπροσέλευση ελαχίστων.
«Ναπάνε μαζίΕλληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι πολίτεςκαι να καθαρίσουν ένα χωριό στο Βορράκαι άλλο ένα στο Νότο, συμβολικά, από τααγριόχορτα και τα σκουπίδια, για να μηλαμπαδιάσουν και αυτά ετούτο το καλοκαίρι,να πω μάλιστα, αυτή είναι κάποια ουσιαστικήπροσέγγιση» λέει. «Αλλά να πάω ναδω μιαν έκθεση με πέντε πίνακες ενόςΕλληνοκύπριου και άλλους πέντε ενόςΤουρκοκύπριου, που μάλιστα γεννήθηκανκαι ζουν στο Λονδίνο και έρχονται στηΚύπρο μόνο για διακοπές, συγγνώμη, αλλάαυτό λέγεται κάτι άλλο που δεν μουεπιτρέπεται να πω».
Έχειδίκιο ο φίλος μου. Είναι πολλά χρόνιατώρα που καταγινόμαστε στην Κύπρο με...εκδηλώσεις, γενικώς. Ακόμα και σε άλλαζητήματα, της καθημερινότητας ας πούμε- σκεφθείτε ότι έχει να γίνει απεργίαστο νησί από τη δεκαετία του '70.
Μήπωςόλα πάνε καλά; θα αναρωτηθείτε ίσως.Πάνε, βεβαίως. Για τις 10, 20, 30 οικογένειεςπου «κυβερνούν» το νησί, αν μ'εννοείτε - καθότι και στην Ελλαδίτσαμας, αναλογικά, τα ίδια έχουμε.
Όμως,ηακρίβεια εδώ είναι πολύ πιο τσουχτερήαπ' ό,τι στην Ελλάδα. Κάποτε «παράδεισοςτης φτήνιας», τώρα μια «μικρή Μόσχαριγμένη στο πέλαγο»! Απαγορευτικήγια νορμάλ τουρίστες και επισκέπτες,ό,τι πρέπει για τους σύγχρονους σωτήρεςτης κυπριακής οικονομίας, τους εκ Ρωσίας«ολιγάρχες» που έχουν πια στο νησίπανίσχυρη κοινότητα.
Τηνημέρα που «όλη η Ευρώπη»διαμαρτυρόταν στις Βρυξέλλες κατά τηςακρίβειας, η Κύπρος χάζευε τα πλήθη απότην τηλεόραση και αναρωτιόταν «γιατίδεν ξεσηκώνομαι κι εγώ κάποτε;»
Μαγια τους ίδιους λόγους που και εμείςστην Ελλάδα δυσκολευόμαστε να ξεσηκωθούμε:
• Γιατί«είμαστ' όλοι γνωστοί»,κοντοχωριανοί.
• Γιατίοι επιχειρήσεις είναι στα χέρια λίγωνπου ελέγχουν πλήρως την αγορά.
• Γιατίοι επιτροπές ανταγωνισμού είναι μόνο...επιτροπές. Στην Κύπρο, μάλιστα, λόγω«έλλειψης δουλειάς» σκοπεύουννα την κλείσουν....
• Γιατίτσιμπάμε και αγοράζουμε σαν τα ζώα.Τυφλά.
• Γιατίαγοράζουμε περισσότερα απ' όσαχρειαζόμαστε.
• Γιατί,κάπουείμαστε και εμείς με έναν τρόποδιαπλεκόμενοι. Απλώς οι κύκλοι αλλάζουν.Όσο πιο μικρός τόσο πιο ισχυρή η διαπλοκή.
• Γιατίαύριο θα έχουμε ξεχάσει εκείνο που μαςκαίει σήμερα και θα βρούμε άλλο προσωρινόθέμα για να... πορευόμαστε.
• Γιατί,τέλος, όταν κοιτάμε τον περίφημο«καθρέφτη της κοινωνίας», κάποιο...θαύμα γίνεται («ελληνικό», μάλιστα,το λένε) και, αντί να ιδούμε πολλούς,βλέπουμε μόνον έναν: τον εαυτό μας.
Στακατεχόμενα εδάφη του νησιού ο τρόποςκαι οι ρυθμοί της ζωής είναι εντελώςδιαφορετικοί. Αυτό δεν καθορίζεται μόνοαπό τα λιγότερα χρήματα που ασφαλώς καιυπάρχουν εκεί. Είναι και θέμα...ταμπεραμέντου. Υπάρχουν, πιστεύω, λαοίπου ζουν μια χαρά με τα λίγα και άλλοιπου, όσα κι αν έχουν, θα κλαίγονται καιθα επιζητούν κι άλλα.
Το«οικονομικό χάσμα»,η Ευρωπαϊκή Ένωση ήδη προσπαθεί να τογεφυρώσει. Η αλήθεια είναι πως βοηθάεισε αρκετό βαθμό και η Κυπριακή Δημοκρατία.Αλλά και πάλι δεν πιστεύω ότι θα επιτευχθείποτέ συνύπαρξη ή θα επιτευχθεί σε πολλέςδεκάδες χρόνια.
Οιμενχορταίνουν με το τίποτα. Οι δε με τίποτα
σχόλια