Δείπνο με τη LifO

Δείπνο με τη LifO Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Ντίνος Δημολάς
0

«Τι να φάω; Ριζότο ή steak;». Όλοι οι παριστάμενοι στο μοναστηριακού τύπου τραπέζι στο Salon de Bricolage σπεύδουμε να τον πληροφορήσουμε ότι όλα είναι πολύ νόστιμα, ο σεφ Χάρης Παρτσινέβελος τού λέει ότι μπορεί να δοκιμάσει και τα δύο. «Θέλω σίγουρα να φάω κρέας με πατάτες τηγανητές» αναφωνεί, δίνοντας τέλος σ' αυτήν τη συζήτηση. Ο καθηγητής του Χάρβαντ Νίκολας Χρηστάκης, ένας από τους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή σ' ολόκληρο τον κόσμο, είναι εξαιρετικά συμπαθητικός. Τον λες και ωραίο άντρα, αν και, στερεοτυπικά τουλάχιστον, η φυσιογνωμία του δεν θυμίζει τίποτα από τον τόπο της καταγωγής του, την Κρήτη, και τα σχεδόν άψογα ελληνικά του είναι σχεδόν παράταιρα πάνω του. Πάντως, χειρονομεί και μιλάει δυνατά ως Μεσογειακός. Του το επισημαίνω και σκάει στα γέλια.

Σίγουρα πρόκειται για την πιο πρωτότυπη δημοσιογραφική συνάντηση, αφού η συζήτησή μας γίνεται παρουσία όλων όσοι μοιράζονται το τραπέζι μας ως προσκεκλημένοι του Χρύσανθου Πανά. Η Αδριανή Ζουναλή που πήρε την πρωτοβουλία πρόσκλησής του κάθεται στη μία κεφαλή του τραπεζιού, δίπλα της εκ δεξιών το ζεύγος Δημήτρη Εφραίμογλου (του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού), απέναντι ο καθηγητής και δίπλα του εγώ. Ο Χρύσανθος Πανάς, πανταχού παρών, φροντίζει για τα πάντα, προσπαθώντας να διαχειριστεί τον κόσμο που επιθυμεί να γνωρίσει τον Νίκολας Χρηστάκη, εξασφαλίζοντας, παραλλήλως, τη ροή της συζήτησής μου μαζί του. Του δηλώνω ότι με εντυπωσιάζει η άνεσή του με τη γλώσσα. Πίστευα ότι θα ήμουν σε πλεονεκτική θέση επειδή έχω διαβάσει το βιβλίο του Συνδεδεμένοι στα αγγλικά, λίγους μήνες μετά που κυκλοφόρησε, μιας και κατά την προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ το όνομα του καθηγητή και ο χαρακτηρισμός του ως «γκουρού των κοινωνικών δικτύων» ακουγόταν παντού. Αν και ο ίδιος γεννηθηκε στις ΗΠΑ, ως παιδί επισκεπτόταν την Ελλάδα αρκετά συχνά και ιδιαίτερα τα καλοκαίρια. «Είχα καιρό να μιλήσω ελληνικά και μόλις πήρα την πρόσκληση τηλεφώνησα στον πατέρα μου. Ξέρετε, μου κάνει όλο παράπονα επειδή δεν του τηλεφωνώ όσο συχνά θα ήθελε». Γελάμε όλοι οι παριστάμενοι. «Η ελληνική οικογένεια!», του επισημαίνουμε. «Ναι! Ξέρω!Κάθε μέρα τηλέφωνο! Τέλος πάντων, μόλις κανόνισα το ταξίδι, του τηλεφώνησα και του ζήτησα να μιλάμε κάθε μέρα για να εξασκηθώ, κάπως, στη γλώσσα. Ε, το πιστεύετε ότι δεν τον πέτυχα ούτε μία φορά και βρέθηκα να μιλάω με τον τηλεφωνητή του;».

«Αυτή είναι η ελληνική οικογένεια, κύριε καθηγητά, σε αγαπάει μόνο με τους δικούς της όρους», του απαντώ. Χαμογελάει με νόημα και μου δίνει την ευκαιρία να περάσω στην πρώτη μου ερώτηση. «Αμφισβητώ όλη αυτήν τη μανία με την ευτυχία. Γιατί είναι τόσο σημαντικό να είμαστε ευτυχισμένοι, η ευτυχία έχει γίνει μια πλατφόρμα κατανάλωσης. Ας πούμε, τα βιβλία σας! Θα πούλαγαν τόσο πολύ;». Αντιδρά πολύ έντονα. «Α, όχι! Τι είναι αυτά που λέτε, το βιβλίο μου δεν είναι βιβλίο αυτοβοήθειας· ανθολογεί και παρουσιάζει, ίσως εκλαϊκευμενα, τις επιστημονικές παρατηρήσεις που κάναμε μετά από έρευνες ετών πάνω στα δίκτυα των ανθρώπων. Όσον αφορά την ευτυχία: η ευτυχία είναι ο συνδετικός κρίκος των κοινωνιών, είναι κάτι που δεν πρέπει να το ζείτε ενοχικά όταν το αισθάνεστε, χωρίς τα θετικά αισθήματα δεν υπάρχουν κοινωνίες» μου απαντά μ' ένα χαμόγελο. «Όμως θέλω να τονίσω ότι το βιβλίο μου δεν προσφέρει συνταγές ευτυχίας, απλώς επεξηγεί τους μηχανισμούς που συντηρούν και αναπαράγουν κοινωνικά μοντέλα» (ναι, έτσι τα λέει, στα ελληνικά, μάλιστα!). «Πάντως, πρέπει να παρατηρήσω», συνεχίζει, «ότι στην Ελλάδα μού κάνετε πολύ φιλοσοφημένες ερωτήσεις. Αντιμετωπίζετε τα θέματα βαθιά και υπαρξιακά. Ίσως στις ΗΠΑ η ευτυχία να συνίσταται σε όλα τα μικρά τα οποία χτίζουν την καθημερινότητα, τις μικρές χαρές. Εσείς, εδώ, διαπιστώνω ότι δίνετε στην ευτυχία υπαρξιακές διαστάσεις». Έχει δίκιο. Θέλω να του πω ότι η ελληνική κουλτούρα είναι διαποτισμένη από το «μηδένα προ του τέλους μακάριζε», πάνω στην οποία ο ορθόδοξη χαρμολύπη ήρθε και πάτησε εξαιρετικά στέρεα, αλλά μας διακόπτει μια δημοσιογράφος που δηλώνει και θαυμάστρια του καθηγητή.

Ας το ελαφρύνουμε λοιπόν. Παρατηρώ ότι είναι προφανές πως τα πιο δημοφιλη κομμάτια της θεωρίας του είναι αυτά που αφορούν το κάπνισμα, τον έλεγχο του βάρους, το δίκτυο ως όχημα κοινωνικής ανέλιξης. Αν το βάρος μας αλλά και οι συνήθειές μας εξαρτώνται από την παρέα μας, αυτό σημαίνει ότι καταργείται η ατομική βούληση και ότι η ελεύθερη επιλογή είναι μια πολιτική ουτοπία; «Κάθε άλλο! Η ελεύθερη βούληση δεν αναιρείται ούτε ως έννοια ούτε κατά την άσκησή της. Απλώς εμείς υποδεικνύουμε τους μηχανισμούς εκείνους που τίθενται σε λειτουργία κατά τη διαμόρφωση μιας άποψης, μιας γνώμης, μιας συνήθειας. Αν επιχειρήσετε να αποκοπείτε από την παρέα σας για να κόψετε το τσιγάρο, δεν θα καταφέρετε τίποτα. Θα γίνετε δυστυχισμένη και δεν είναι και σίγουρο ότι θα καταφέρετε να κόψετε το τσιγάρο. Αν ομως είστε υποψιασμένη για τον τρόπο που διατηρείτε κάποιες συνήθειες, τότε θα μπορέσετε να το διαχειριστείτε με μεγαλύτερη επιτυχία».

Τον ρωτάω για τον ρόλο της μόρφωσης σ' όλη αυτήν τη διαδικασία. «Α, η μόρφωση!», αναφωνεί. «Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Τα μορφωμένα άτομα είναι πιο δεκτικά στις επιρροές του δικτύου τους, αλλά ταυτόχρονα ασκούν και τα ίδια μεγαλύτερη επιρροή στο δίκτυο από άλλα άτομα που δεν διαθέτουν την ίδια μόρφωση. Κοιτάξτε, η μόρφωση, θεωρητικώς τουλάχιστον, σε κάνει πιο ανοιχτό στις απόψεις και τις εμπειρίες του άλλου, οπότε όλο αυτό makes sense». Στο μεταξύ, το τραπέζι έχει γεμίσει και η αλήθεια είναι πως είμαι εξαιρετικά κακή ομοτράπεζη. Δεν εγκαταλείπω την καρέκλα μου δίπλα από τον καθηγητή και δεν δίνω σημασία σε κανέναν άλλον. Θέλω να του μιλήσω λίγο για το διαδίκτυο. Του λέω ότι πάντα για μένα το διαδίκτυο ήταν η «πρωτοπορία που ειπώθηκε πολύ παλιά», όπως έχει πει και ο Σοστακόβιτς. Γελάει πάλι τρανταχτά. «Πολύ σωστό. Δεν είναι τυχαίο που τα διαδικτυακά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, διαδόθηκαν ταχύτατα και είναι τόσο δημοφιλή. Ήρθαν και "κάθισαν" πάνω σε υπαρκτά ανθρώπινα δίκτυα. Αυτό που κάνουμε στο Facebook δεν διαφέρει και πολύ από αυτό που κάνουμε στην καθημερινότητά μας. Ήταν απόλυτα αναγνωρίσιμο, όλοι λίγο πολύ έχουμε επιδοθεί σ' αυτό, γι' αυτό και το υιοθετήσαμε άμεσα. Η ενεργοποίηση και του ψηφιακού δικτύου απαιτεί έναν βαθμό κοινωνικής δεξιότητας, δεν έχουν όλα τα άτομα τον ίδιο βαθμό δεξιότητας, γι' αυτό και η δικτύωση είτε στην πραγματική ζωή είτε στο διαδίκτυο δεν συνιστά από μόνη της πανάκεια».

Ακούω από τον κ. Πανά ότι από στιγμή σε στιγμή καταφθάνει στο χώρο ο Λάκης Λαζόπουλος, του λέω ότι η παρουσία του θα προκαλέσει αναταραχή, οπότε εγώ θα τον αφήσω να απολαύσει την μπριζόλα του και την παρέα του κ. Λαζόπουλου. Με κρατάει. «Μισό λεπτό, παρακαλώ». Βγάζει από το πορτοφόλι του μια business card, τη γυρίζει και γράφει σ' αυτήν τη διεύθυνση του σάιτ του. «Δεν ξέρω αν θέλετε να βάλετε ένα λινκ στο σάϊτ μου όταν γράψετε το κείμενο και το ανεβάσετε στο μπλογκ σας». Μένω άναυδη. Θα το έκανα έτσι κι αλλιώς βέβαια, αλλά μου προκαλεί τεράστια εντύπωση αυτό του το αίτημα. Μου φαίνεται αδύνατο να περιμένει από μένα επισκεψιμότητα. Σκάει στα γέλια. «Τι ιδέα! Δεν θέλω τα κλικ της επισκεψιμότητάς σας! Θέλω να συνδεθώ κι εγώ με το δίκτυο των ανθρώπων που σας διαβάζει. Να μου γράψετε σύντομα».

Ευχαριστώ πολύ τον κ. Χρύσανθο Πανά και τους ανθρώπους του Salon de Bricolage για τη φιλοξενία και όλες τις διευκολύνσεις που παρείχε για να γίνει εφικτή αυτή η συζήτηση.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Δεν χρειάζεται να έχει ένας αστυνομικός προοδευτικές ιδέες, προέχει να είναι επαγγελματίας»

Οπτική Γωνία / «Δεν χρειάζεται να έχει ένας αστυνομικός προοδευτικές ιδέες, προέχει να είναι επαγγελματίας»

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Ανδρέας Τάκης, μιλά για την αστυνομική βία και αυθαιρεσία με αφορμή την έκδοση της έρευνας που συνέπεσε με τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νάνσυ Παπαθανασίου: Μια πρωτοπόρος της ψυχικής υγείας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ελλάδα

Lgbtqi+ / Νάνσυ Παπαθανασίου: Μια πρωτοπόρος της ψυχικής υγείας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ελλάδα

Η κλινική ψυχολόγος και συνιδρύτρια του Orlando LGBT+ σε μια συγκινητική, διαφωτιστική και ενδυναμωτική συζήτηση για την πορεία που έχει διανύσει η εγχώρια ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αλλά και η ίδια, προς την ορατότητα και για όσα ακόμα πρέπει να γίνουν για την ισότητα και την αποδοχή άμεσα, εδώ και τώρα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρέντης Μπελέρης: «Έχω έναν λόγο παραπάνω να σέβομαι τις ελευθερίες κάθε πολίτη»

Συνέντευξη / Φρέντης Μπελέρης: «Έχω έναν λόγο παραπάνω να σέβομαι τις ελευθερίες κάθε πολίτη»

Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας εξηγεί πώς πήρε το όνομά του, ποιο είναι το πρόβλημα με τις περιουσίες των Χειμαρριωτών, τι θα κάνει αν πάει στην Ευρωβουλή και δηλώνει πως θα υπερασπιζόταν με χαρά τα δικαιώματα oποιασδήποτε άλλης μειονότητας.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Κύρα Κάπη: «O Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει προσποιηθεί ποτέ κάτι που δεν είναι»

Συνέντευξη / Κύρα Κάπη: H γυναίκα πίσω από το TikTok του πρωθυπουργού

Με αφορμή τη βράβευση της στα «Ermis Awards», η διευθύντρια Επικοινωνίας του πρωθυπουργού μιλά δημόσια για πρώτη φορά και περιγράφει το πώς διαμορφώνει τη δημόσια εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη ενώ απαντά για τα λάθη, την κριτική και τις δύσκολες στιγμές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δημήτρης Παπαϊωάννου

Συνέντευξη / Δημήτρης Παπαϊωάννου: «Αυτή θα είναι η τελευταία μου φορά στη σκηνή»

Λίγο πριν εμφανιστεί ξανά στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με το ΙΝΚ, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου κάνει μια αναδρομή σε ολόκληρη την καριέρα του σε μια κουβέντα έξω απ’ τα δόντια με τον Δημήτρη Παπανικολάου, καθηγητή Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, για το περιοδικό «Dust», την οποία αναδημοσιεύει σε αποκλειστικότητα η LiFO.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Στη Γαλλία είμαι δημιουργικά ελεύθερος, στην Ελλάδα όχι»

Βιβλίο / Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Στη Γαλλία είμαι δημιουργικά ελεύθερος, στην Ελλάδα όχι»

Τα νουάρ μυθιστορήματά του είναι από τα πιο αγαπημένα του γαλλικού αναγνωστικού κοινού: Ο βραβευμένος συγγραφέας και σύγχρονος μετρ του είδους σε μια συζήτηση για το «τέλειο έγκλημα» στη ζωή και στη λογοτεχνία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Πέτρος Αϊβάζης: «Χρειάζεται αλληλεγγύη ανάμεσα στου ΛΟΑΤΚΙ+ που γερνούν, δεν βγαίνει αλλιώς»

LGBTQI+ / Πέτρος Αϊβάζης: «Χρειάζεται αλληλεγγύη ανάμεσα στους ΛΟΑΤΚΙ+ που γερνούν, δεν βγαίνει αλλιώς»

Από τη σεξεργασία και τα drag shows στην Αμερική ως την τηλεόραση, το σινεμά και τον ΛΟΑΤΚΙ+ εθελοντισμό στην Αθήνα, η «Ελληνίδα Divine» είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος με γεμάτη ζωή και νοιάξιμο για τους άλλους seniors της κοινότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Οθόνες / Αργύρης Παυλίδης: Η φωνή των παιδικών μας χρόνων

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, παρουσιαστής παιδικών εκπομπών όπως οι θρυλικοί «Κόκκινοι Γίγαντες, Άσπροι Νάνοι», πρωτοπόρος της μεταγλώττισης και η φωνή αγαπημένων μας ηρώων σε σειρές και ταινίες κινουμένων σχεδίων. O Αργύρης Παυλίδης σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στη LiFO.
ΜΑΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ
ΕΠΕΞ Η Daglara και το θρίλερ του «έθνους»: τρόμος, έρως και βουκολικό σικ

Συνεντεύξεις / Η Daglara στο Φεστιβάλ Αθηνών: Τρόμος, έρως και βουκολικό σικ

Performer, σχεδιάστρια ρούχων, πωλήτρια, φιλότεχνη, ντίβα, τέρας λαγνείας, η Daglara και η τέχνη της διαχέονται με λίκνισμα και γρύλισμα σε ένα σωρό πίστες της καθημερινότητας και της απόδρασης.
ΑΛΕΞΙΝΟΣ ΠΥΡΑΥΛΟΣ
Ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μουσική / Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας: «Το μπαρ το ναυάγιο δεν ήταν μπαρ»

Μια ανέκδοτη συνέντευξη της Αρλέτας στον δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Μιχάλη Γελασάκη το 2009, όπου μιλάει για τον τελευταίο της δίσκο, τα «αδικημένα» τραγούδια της, τους νέους, τους φραγκοφονιάδες της γενιάς της και αφηγείται την ιστορία του τραγουδιού το «Μπαρ το ναυάγιο», που δεν ήταν μπαρ! Δημοσιεύεται στo Lifo.gr για πρώτη φορά, έξι χρόνια μετά τον θάνατό της.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Γιώργος Καστανάς: «Ε, ναι! Είμαι Έλληνας κι ας με πίκρανε ο νόμος»

Συνέντευξη / Γιώργος Καστανάς: «Ε, ναι! Είμαι Έλληνας κι ας με πίκρανε ο νόμος»

Ο νεαρός που έγινε viral στο TikTok όταν πήρε στα χέρια του την ελληνική ταυτότητα μετά από 5 χρόνια αναμονής, μιλά αποκλειστικά στη LIFO για όλη του τη ζωή στην Ελλάδα του ρατσισμού, αλλά και της άφατης καλοσύνης.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Διονύσης Τεμπονέρας: «Να μην δούμε ξανά το χάρτη όλο μπλε»

Βασιλική Σιούτη / Το πολιτικό άστρο του Διονύση Τεμπονέρα μόλις αναδύθηκε ― Μια συζήτηση

Ο Διονύσης Τεμπονέρας παρέμενε σχεδόν άγνωστος την εποχή της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ και αναδείχθηκε μόλις πρόσφατα, στην πτώση, όταν κλήθηκε να βοηθήσει με κεντρικό ρόλο την τελευταία στιγμή. Κατά κοινή ομολογία τα πήγε καλά, αλλά το αποτέλεσμα είχε κριθεί προ πολλού. Δεν είναι ο αγαπημένος της ελίτ ούτε των κομματικών μηχανισμών, όμως πολλοί πιστεύουν ότι το πολιτικό του άστρο μόλις αναδύθηκε, κι ας αρνήθηκε να είναι υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματος.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ