Η κ. Ρόζα Βασιλάκη μιλάει στο Lifo Politics για την αριστερά του 20ού αιώνα, λέγοντας πως ήταν διεκδικητική στη λογική της εμβάθυνσης της ισότητας και πέτυχε πολλά τότε, είτε ως κυβερνώσα είτε ως αντιπολίτευση πιέζοντας, ενώ τα τελευταία χρόνια είναι μια ηττημένη αριστερά που προσπαθεί να μπει στο παιχνίδι με όρους ρεαλισμού, κάτι που παραπέμπει στις λογικές της δεξιάς και όχι της αριστεράς. «Έχει χαθεί η αριστερά των οραμάτων» λέει και περιγράφει πώς απώλεσε τα βασικά της χαρακτηριστικά.
Επίσης, αναφέρει πως η σημερινή αριστερά δεν θέτει πια την πολιτική ατζέντα· στη Δύση, και όχι μόνο, τη θέτει η άκρα δεξιά. Επισημαίνει πως «πολύ συχνά οι νέοι δεν αντιλαμβάνονται την άκρα δεξιά ως συντηρητικοποίηση αλλά ως κάτι επαναστατικό που χτυπάει το κατεστημένο». Πρόκειται για τη λογική του αντισυστημισμού, όπως εξηγεί, που όμως δεν είναι στην πραγματικότητα αντισυστημισμός γιατί η άκρα δεξιά δεν επιδιώκει να αλλάξει το σύστημα.
Η ακροδεξιά γίνεται αντιληπτή ως αντισυστημική, σύμφωνα με την κ. Βασιλάκη, επειδή «όλος ο υπόλοιπος πολιτικός λόγος αποκλείει τις ανησυχίες των ανθρώπων που τους πετάει έξω η Ιστορία».
Εκτιμά ότι η ακροδεξιά είναι «ένα αντικίνημα που ανεβαίνει», ενώ η αριστερά σε πολύ μεγάλο βαθμό έχει περιέλθει στην εντελώς αντίθετη κατάσταση. Όπως λέει, σήμερα «είναι μια lifestyle αριστερά».
Όσον αφορά το μεταναστευτικό ζήτημα, αναφέρει ότι αυτό διαμορφώθηκε μέσα από τη λογική της οικονομικής παγκοσμιοποίησης και επισημαίνει ότι σήμερα καμία παγκοσμιοποιημένη οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τον μετανάστη.
