Αθήνα

Την Κυριακή πήρα τα βουνά / οι περισσότεροι απ' αυτούς που γκρινιάζουμε για το πράσινο στην Αθήνα, κόβω το κεφάλι μου, δεν έχουμε πατήσει το πόδι μας στο λόφο του Φιλοπάππου, στο λόφο της Πνύκας και στα τριγύρω / προσωπικά τις είχα κάνει τις βολτίτσες μου, αλλά για απροσδιόριστους λόγους ποτέ δεν έπαιρνα την υπόθεση πολύ στα σοβαρά / ο λόφος του Φιλοπάππου νομίζω πως την έχει πατήσει όπως και η Τήνος / είχαμε συνδέσει την Τήνο με τον Δεκαπενταύγουστο, ξεγράφοντας διά παντός ένα από τα πιο όμορφα νησιά των Κυκλάδων / όταν άκουγα «λόφος του Φιλοπάππου» πλημμυριζόμουν από εικόνες Καθαρής Δευτέρας - ξέρετε, τσάμικα και καλαματιανούς, μία αίσθηση ΥΕΝΕΔ και φλοκάτες πάνω στη χλόη / καμία σχέση, που λένε / την επόμενη φορά, αντί το συνηθισμένο σουλάτσο πάνω κάτω στο νυφοπάζαρο του Θησείου, ανεβείτε το πλακόστρωτο του Δημήτρη Πικιώνη δίπλα στον «Διόνυσο», προσπεράστε τον Λουμπαρδιάρη (το ξύλινο περίπτερο για καφέ είναι κλειστό, γιατί;) και στο ύψωμα στρίψτε δεξιά / θα φτάσετε στην Πνύκα, που είναι ιδανικός χώρος για πικνίκ / ρομαντικό χαμούρεμα / υπαίθρια γυμναστική / βόλτα με σκύλο ή αλλοδαπή αγάπη που θέλετε να εντυπωσιάσετε / η θέα είναι κάτι το άλλο / τώρα, αν η αλλοδαπή σας αγάπη δείξει με το δάχτυλο τη λευκή θάλασσα από τσιμέντο που απλώνεται δυτικά προς τα φαλακρά βουνά του Αιγάλεω και ρωτήσει ελαφρώς γουρλωμένη «τι είναι αυτό;» / έχετε δύο επιλογές / ή της κλείνετε το στόμα (και τα μάτια, κατά προτίμηση) μ' ένα φιλί υποψήφιο για το ρεκόρ Γκίνες / ή της εξηγείτε κομψά αλλά πειστικά πως όλες οι μεγάλες πόλεις έχουν τα προβλήματά τους / προβληματάκια έχει και η Ερμού / ειδικά το πάνω κομμάτι / πόση φιλοσοφία χρειάζεται για να σουλουπώσεις στοιχειωδώς το πιο κεντρικό σημείο της Αθήνας; / τα φωτιστικά είναι για να τα λυπάσαι / ο και καλά πεζόδρομος ξεχαρβαλωμένος / τα κολονάκια σπασμένα / κι αυτά τα σιντριβάνια τόσο... χάλια / μπορεί να περιμένουν να τελειώσει το public στο Μέγαρο Πάλλη, γωνία με Καραγεώργη Σερβίας / σε κουβέντα να βρισκόμαστε / αφήστε την Ερμού και τρέχτε στα δάση.