Ένα ζεστό σπίτι χρειάζεται έναν ζεστό πατέρα. Φανερό, αλλά μπορεί και αφανή. Εγκαινιάζοντας πέρυσι το μεγάλο θέατρο της Στέγης με το έργο του Μπίχνερ Δαντόν ένιωσα πως στιβαρά και αθόρυβα ολόγυρα από τη σκηνή, μέσα στους διαδρόμους, κάτω στο φουαγέ, πάνω στις σκάλες, μας παρακολουθούν αφοσιωμένα μάτια, έτοιμα ν’ ανταποκριθούν με σεβασμό και, το κυριοτέρο, με ευγένεια σε κάθε παράλογή μας απαίτηση. Το ότι ο Αντώνης Παπαδημητρίου κατάφερε να είναι πατέρας όλων αυτών των ανθρώπων τον τιμά και τον υποχρεώνει. Όσο για μένα, είχα την ευκαιρία στο λίγο που τον γνώρισα να με κερδίσει η αβίαστη απλότητά του κι η εμπιστοσύνη του. Καλοτάξιδη η οικογένεια της Στέγης των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Ανθρώπων.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Απόψε η Αυγουστιάτικη Πανσέληνος: Ποιοι χώροι ανοίγουν για το κοινό
Το «αντίο» του Κώστα Σαμαρά στην αδελφή του Λένα: «Πώς να αντέξω χωρίς εσένα;»
Οικογένεια Αντώνη Σαμαρά: «Η Λένα μας θα ήθελε ενίσχυση κοινωφελών σκοπών»
Σε ύφεση η φωτιά στην Ανατολική Αττική: Μεγάλη καταστροφή και καμένα σπίτια
Ένα σπίτι ποπ, με χρώμα και επιτραπέζια
σχόλια