Η θρυλική «Οικογένεια Νώε» της Ξ. Καλογεροπούλου και του Θ. Μοσχόπουλου ανεβαίνει ξανά μετά από 25 χρόνια

Οικογένεια Νώε: Η θρυλική παράσταση της Ξ. Καλογεροπούλου και του Θ. Μοσχόπουλου ανεβαίνει ξανά μετά από 25 χρόνια Facebook Twitter
Φωτογραφία από την παράσταση «Οικογένεια Νώε» των Ξένια Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου, 1996.
0

Πριν από πενήντα χρόνια ακριβώς, η Ξένια Καλογεροπούλου δημιούργησε την πρώτη παιδική της παράσταση, τον Πινόκιο. Στη συνέχεια, η δημιουργία της Μικρής Πόρτας θα άλλαζε οριστικά το τοπίο του παιδικού θεάτρου στην Ελλάδα.

Η Ξένια, όπως την αποκαλούν μικροί και μεγάλοι, κατάφερε να έχουμε ένα παιδικό θέατρο αξιώσεων, καθόλου διδακτικό, πολύ σύγχρονο, με ιστορίες γεμάτες ανατροπές, που κάνουν τη φαντασία των παιδιών να καλπάζει. Στη Μικρή Πόρτα δημιουργήθηκε μια σειρά παραστάσεων που άφησαν εποχή και σφράγισαν ανεξίτηλα τις παιδικές μνήμες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κάθε γενιά φέρνει τα παιδιά της στο Πόρτα – ο παλιός μικρός θεατής γίνεται γονιός και μέρος της αλυσίδας αυτής της παράδοσης.

Αυτόν τον χειμώνα συμπληρώνονται είκοσι πέντε χρόνια από μια θρυλική παράσταση, την Οικογένεια Νώε, ένα ιδιοφυές έργο που θεωρήθηκε επίτευγμα της ελληνικής δραματουργίας. Έκανε πρεμιέρα τον χειμώνα του 1996, όταν το θεατρικό τοπίο ήταν εντελώς διαφορετικό και ίσως με μεγάλη προχειρότητα φτιαγμένο.

Το έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου, που ανέβηκε και δεύτερη φορά το 2004, μιλάει για την οικολογία και την προστασία των ζώων, για το πόσα μας συνδέουν με τη φύση και πόσο απαραίτητη είναι για την ευημερία μας. Παράλληλα, δεν διστάζει να θίξει ζητήματα των σχέσεων μεταξύ γονιών και παιδιών, ανάμεσα σε αδέρφια, αλλά και τους προβληματισμούς των παιδιών σχετικά με την αρχή και το τέλος της ζωής. 

Mια παράσταση για όλη την οικογένεια, πρωτοποριακή τότε, εξαιρετικά επίκαιρη σήμερα, καθώς η κλιματική αλλαγή εξακολουθεί να είναι κύριο θέμα συζήτησης και η ανθρωπότητα αναζητά ακόμα τις κατάλληλες λύσεις. Με χιούμορ και σασπένς, αγωνία και τρυφερότητα, το έργο δείχνει πως η Οικογένεια Νώε θα μπορούσε να είμαστε εμείς.

Μια παράσταση για όλη την οικογένεια, πρωτοποριακή τότε, εξαιρετικά επίκαιρη σήμερα, καθώς η κλιματική αλλαγή εξακολουθεί να είναι κύριο θέμα συζήτησης και η ανθρωπότητα αναζητά ακόμα τις κατάλληλες λύσεις. Με χιούμορ και σασπένς, αγωνία και τρυφερότητα, το έργο δείχνει πως η Οικογένεια Νώε θα μπορούσε να είμαστε εμείς.

«Γράφοντας τη μυθική αλλά και πολύ καθημερινή ιστορία της Οικογένειας Νώε, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με πολύ γνώριμα προβλήματα αλλά και παιδικές απορίες που μας απασχολούν ακόμα. Γιατί η φύση, που είναι τόσο σοφή, να φέρνει και καταστροφές; Και γιατί οι άνθρωποι να καταστρέφουν τη φύση; Γιατί το ένα ζώο να κινδυνεύει από το άλλο και, πολύ περισσότερο, τα ζώα από τους ανθρώπους; Γιατί να είναι τόσο δύσκολες οι σχέσεις ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, γονείς και παιδιά, νέους και γέρους, μικρά και μεγαλύτερα αδέλφια;

Στο ταξίδι της Οικογένειας Νώε όλοι χαίρονται και πονάνε, αγαπάνε και ζηλεύουν, τσακώνονται και φιλιώνουν, ελπίζουν και απογοητεύονται. Και αναρωτιούνται για ένα σωρό πράγματα, αλλά σπάνια παίρνουν ικανοποιητικές απαντήσεις.

Στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν, οι ήρωές μας ανακαλύπτουν τη δύναμή τους και τις αδυναμίες τους, προπαντός όμως ανακαλύπτουν ότι όλα αυτά που ζήσανε, και τα καλά και τα κακά, ήταν εξίσου πολύτιμα και μοναδικά. Και ότι στο τέλος του ταξιδιού τους θα τα θυμούνται όλα με τρυφερότητα και χιούμορ, ίσως και με νοσταλγία. Με αυτήν τη διάθεση γράψαμε την ιστορία τους», ανέφεραν τότε στο πρόγραμμα η Ξένια Καλογεροπούλου και ο Θωμάς Μοσχόπουλος.

Στην ιστορία, ο μόνος από την οικογένεια Νώε που δείχνει να αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο που έρχεται είναι ο ίδιος ο Νώε. Τα παιδιά του ενοχλούνται από την έξαψή του να ολοκληρώσει το παράξενο μηχάνημα που κατασκευάζει.

Η σύζυγός του αγανακτεί με τα χτυπήματα που ακούγονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, λόγω των εργασιών που κάνει ο Νώε στην ταράτσα. Και όταν αρχίζει να βρέχει, τα σχολεία κλείνουν και τα σπίτια πλημμυρίζουν, αντικείμενα από το σπίτι εξαφανίζονται, καθώς ο Νώε τα μεταφέρει στην ταράτσα, μαζί με όσα ζώα μπορεί. Μόνο όταν ο κατακλυσμός έρχεται καταλαβαίνει η οικογένεια την αξία της επιμονής του Νώε.

Οικογένεια Νώε: Η θρυλική παράσταση της Ξ. Καλογεροπούλου και του Θ. Μοσχόπουλου ανεβαίνει ξανά μετά από 25 χρόνια Facebook Twitter
Φωτογραφία από την παράσταση «Οικογένεια Νώε» των Ξένια Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου, 1996.
Οικογένεια Νώε: Η θρυλική παράσταση της Ξ. Καλογεροπούλου και του Θ. Μοσχόπουλου ανεβαίνει ξανά μετά από 25 χρόνια Facebook Twitter
Φωτογραφία από την παράσταση «Οικογένεια Νώε» των Ξένια Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου, 1996.

Σήμερα, η πραγματικότητα που επέβαλε ο κορωνοϊός ανέδειξε την επικαιρότητα ενός ακόμα στοιχείου του έργου: τη σκληρή πραγματικότητα του αναγκαστικού εγκλεισμού. Ο κατακλυσμός αναγκάζει τους ήρωες να συμβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες, καθώς η κρίση απειλεί τη συνοχή του κοινωνικού ιστού και οι εντάσεις ξεσπούν εύκολα. Τότε όμως είναι που οι ήρωες της παράστασης θα αρχίσουν να ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τη δύναμή τους και να συνειδητοποιούν πως όσα βιώνουν, είτε καλά είτε άσχημα, είναι εξίσου πολύτιμα.

«Είχαμε με τον Θωμά δυο θέματα που μας άρεσαν πάρα πολύ: την ιστορία της κιβωτού, που μας μάγευε και τη βρίσκω πραγματικά απίστευτη, και τα οικογενειακά ζητήματα, αν θα χωρίσει ή όχι ένα ζευγάρι, ένα παιδί που ζηλεύει το αδελφάκι του που είναι μωρό. Αν τα τοποθετούσαμε αυτά σε ένα τριάρι, θα ήταν τηλεοπτικό σίριαλ», λέει η Ξένια Καλογεροπούλου που, συμπληρώνοντας φέτος πενήντα χρόνια στο παιδικό θέατρο, θα ανακηρυχθεί διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών χάρη στην προσφορά της σε αυτό, ενώ ετοιμάζει το νέο της βιβλίο, έναν τόμο με όλες τις τις εμπειρίες και την πορεία της σε αυτό το είδος θεάτρου.

«Είπαμε, λοιπόν, να συνδυάσουμε αυτά τα θέματα, μας άρεσε η ιδέα. Πήγαμε τότε με τον Θωμά στην Κοπεγχάγη, σε ένα φεστιβάλ, για να δούμε διάφορα παιδικά έργα, και την τελευταία μέρα, που είχαμε βαρεθεί, σκεφτήκαμε "δεν αρχίζουμε να το γράφουμε τώρα;". Και μείναμε στο ξενοδοχείο, όπου και γράψαμε την πρώτη εικόνα.

Όσοι ήταν σε εκείνη την πρεμιέρα του 1996, μια κλασική πρεμιέρα για μεγάλους που έκανε το θέατρο Πόρτα, θυμάται το κοινό που έκλαιγε από συγκίνηση βλέποντας το έργο, το οποίο μιλούσε για τη ζωή και τον θάνατο, τη φύση.

Οικογένεια Νώε: Η θρυλική παράσταση της Ξ. Καλογεροπούλου και του Θ. Μοσχόπουλου ανεβαίνει ξανά μετά από 25 χρόνια Facebook Twitter
Φωτογραφία από την παράσταση «Οικογένεια Νώε» των Ξένια Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου, 1996.

«Θυμάμαι την πρώτη σχολική παράσταση που κάναμε, οπότε ήρθε μια δασκάλα και με έβρισε σχεδόν γιατί δεν είχαμε βάλει στο έργο τον Θεό. Την επόμενη ημέρα ήρθε ένα άλλο σχολείο, που είχε επικεφαλής έναν παπά και εκείνος ενθουσιάστηκε, είπε ότι "αυτό το έργο τα λέει όλα". Είχαμε διαφορετικές και πολύ έντονες αντιδράσεις, π.χ. ένα παιδί δεν μίλαγε στον πατέρα του επί μήνες επειδή ήταν γουναράς και το Χαχούτι, ένα συμπαθητικό ζώο, στο έργο το κάνανε παλτό.

Αυτός που έσκασε στο κλάμα στη διάρκεια της παράστασης ήταν ο Ζιλ Ντασέν, που ήταν μεγάλος θαυμαστής της δουλειάς μας και αυτό το έργο τον είχε συγκινήσει πολύ.

Ο Νώε λειτούργησε εξαιρετικά και σε μεγάλους και σε παιδιά και σήμερα το απευθύνουμε σε μια νέα γενιά θεατών. Το σημερινό ανέβασμα είναι μια πολύ ανανεωμένη εκδοχή όχι σε επίπεδο κειμένου αλλά στον τρόπο που ανεβαίνει, εικαστικά, και σε άλλες λεπτομέρειες, είναι πολύ καινούργιο πράγμα.

Μου άρεσε πολύ από τότε η εικόνα όλων των ανθρώπων μαζεμένων σε ένα καράβι: από κάτω τα δέντρα, τα βουνά και εκείνοι από πάνω. Το ότι χαίρονταν πολύ που χιόνιζε, αλλά δεν έβρεχε, γιατί το χιόνι δεν κάνει θόρυβο, όμως τελικά γίνεται κι αυτό νερό. Κάτι άλλο που σήκωσε πολλή συζήτηση είναι μια σκηνή στην οποία ο πατέρας, πιστεύοντας ότι το παιδί του, ο Ζαχαρίας, έχει κάνει κάτι, του δίνει κατά λάθος ένα χαστούκι.

Αυτό είναι ένα θέμα που συζητήθηκε πολύ, θυμάμαι το συζητούσαν πολύ και οι ηθοποιοί. Αυτό εννοώ λέγοντας ότι υπάρχουν πολλά θέματα, περιλαμβάνει τη γέννηση, τον θάνατο –πεθαίνει το Χαχούτι, υπάρχει ο παρ' ολίγον θάνατος του Νώε–, τις σχέσεις με τους γονείς, με τα παιδιά, ένα οικογενειακό χρονικό που αγαπήσαμε πολύ και εμείς και το κοινό», θυμάται η Ξένια Καλογεροπούλου.

Οικογένεια Νώε: Η θρυλική παράσταση της Ξ. Καλογεροπούλου και του Θ. Μοσχόπουλου ανεβαίνει ξανά μετά από 25 χρόνια Facebook Twitter
Φωτογραφία από την παράσταση «Οικογένεια Νώε» των Ξένια Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου, 1996.

«Ήμασταν σε μια φάση με την Ξένια πολύ παιχνιδιάρικη, ήταν το δεύτερο έργο που γράφαμε μαζί. Θυμάμαι ότι είχα διαβάσει την Ιστορία του κόσμου σε δέκα και μισό κεφάλαια και είχα προτείνει στην Ξένια να κάνουμε κάτι για την Κιβωτό και για το κομμάτι "ζώα-άνθρωποι", δυο κόσμους που συναντιούνται στη μέση, και θυμάμαι πως η δουλειά βγήκε αβίαστα, ήδη από τις πρόβες. Θυμάμαι αυτήν ακριβώς την αίσθηση, την αναζήτηση κάποιων νέων τρόπων δικών μου, τη χαρά και, φυσικά, την επιτυχία που είχε τελικά.

Σήμερα, που κάνουμε πρόβες, αυτήν τη χαρά ανακαλώ και παίρνω δύναμη, ανακαλύπτω ότι, εκτός από τη δυσκολία και το ζόρι, υπάρχει στη ζωή μας και αυτός ο κύκλος της χαράς που συχνά ξεχνάμε. Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο, νιώθω ότι κάτι έρχεται από μια εποχή που οι δυσκολίες έμοιαζαν πιο μακρινές, και είναι σαν να έχει μαζευτεί ένα στοιχείο αισιοδοξίας που το χρειάζομαι τώρα, σαν να έχω κάνει ένα κομπόδεμα μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, μια παρακαταθήκη», λέει ο σκηνοθέτης Θωμάς Μοσχόπουλος.

Οικογένεια Νώε: Η θρυλική παράσταση της Ξ. Καλογεροπούλου και του Θ. Μοσχόπουλου ανεβαίνει ξανά μετά από 25 χρόνια Facebook Twitter
Φωτογραφία από την παράσταση «Οικογένεια Νώε» των Ξένια Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου, 1996.

«Σήμερα βιώνουμε τα στοιχεία του έργου, τον εγκλεισμό για να γλιτώσουμε μια μεγάλη καταστροφή, το φάγωμα μεταξύ μας, όταν είμαστε σε αυτή την κατάσταση. Σήμερα κοιτάζω όλα τα κομμάτια του έργου με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι πριν, δεδομένης της αγωνίας που προκαλεί η οικολογική καταστροφή αλλά και του πόσο ο μικρόκοσμος και ο μεγάκοσμος αντανακλούν ο ένας τον άλλον συνεχώς.

Τελικά το έργο έχει και μια ουτοπική ελπίδα, ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα τα βγάλουμε πέρα και θα πάμε παρακάτω. Είμαστε οι επιζώντες, τα ζώα που έχουν αποφασίσει να μείνουν στον πλανήτη.

Σε αυτή την καινούργια παράσταση δουλεύουμε μαζί με τη Σοφία Πάσχου, που βάζει κι αυτή τη δική της πινελιά, και το ξαναβλέπω κι εγώ διαφορετικά. Δουλεύουμε πολύ με τις εσωτερικές δυναμικές και τους ρυθμούς, τότε υπήρχε η όρεξη, η παιδικότητα, η αισιοδοξία η δική μου. Τώρα υπάρχει η γνώση, η νηφαλιότητα, ακόμα και μια τεχνική πιο ώριμη, και ψάχνω να βρω τους συνδέσμους επικοινωνίας μεταξύ των ηθοποιών, όσο εξελίσσεται η δουλειά, ώστε το έργο να φτάσει στο κοινό με σύγχρονο τρόπο».

Οικογένεια Νώε: Η θρυλική παράσταση της Ξ. Καλογεροπούλου και του Θ. Μοσχόπουλου ανεβαίνει ξανά μετά από 25 χρόνια Facebook Twitter
Φωτογραφία από την παράσταση «Οικογένεια Νώε» των Ξένια Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου, 1996.

«Οικογένεια Νώε» των Ξένια Καλογεροπούλου και Θωμά Μοσχόπουλου
Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος, Σοφία Πάσχου
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Μουσική: Νίκος Κυπουργός (πάνω σε θέματα του Λ.Β. Μπετόβεν)
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Προβολές: Μαύρα Γίδια
Σχεδιασμός ήχου: Λευτέρης Δούρος

Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):
Νώε: Παύλος Παυλίδης
Λία: Ελένη Δαφνή
Σίμος: Πολύκαρπος Φιλιππίδης
Ρούθ: Στέφη Ποuλοπούλου
Εύα: Μαρία Μοσχούρη
Χάμ: Άλκης Μπακογιάννης
Ζαχαρίας: Σπύρος Μαραγκουδάκης

Πρεμιέρα: 15 Οκτωβρίου
Κάθε Σάββατο στις 17:00 και Κυριακή στις 11:30

Προπώληση εισιτηρίων από 1 Σεπτεμβρίου

Πόρτα (Μεσογείων 59, Αθήνα, 210 7711333)


 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ξένια Καλογεροπούλου

Θέατρο / Ξένια Καλογεροπούλου: «Στα γενέθλιά μου με έπιασε παράπονο ότι δεν με θυμάται κανείς»

Η Αργυρώ Μποζώνη επισκέφθηκε την αγαπημένη ηθοποιό στο σπίτι της και μίλησαν για την περιπέτεια της υγείας της και την κατάθλιψη, τα νέα της σχέδια που περιλαμβάνουν τον ρόλο της μάνας του «Θείου Βάνια» στο Θέατρο Προσκήνιο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, και τη γατούλα της, τη Μαρούλα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θέατρο Αμόρε: Μια ιστορία αγάπης

Αφιέρωμα / Θέατρο Αμόρε: Μια ιστορία αγάπης

25 καλλιτέχνες μιλούν για όσα έζησαν στον θρυλικό θεατρικό οργανισμό που σαν σήμερα, πριν 13 χρόνια, διαλύθηκε οριστικά. Ανάμεσά τους ο εμπνευστής του, Γιάννης Χουβαρδάς, στην πιο προσωπική συνέντευξη της ζωής του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Καλντερόν και «ο Γιατρός της Τιμής του»: Decadence, πλούτος και χυδαιότητα στο Μεσαίωνα, όπως σήμερα

Θέατρο / «Ο Γιατρός της Τιμής του»: Μεσαιωνική παρακμή, πλούτος και χυδαιότητα στο Θέατρο Πόρτα

Η δεύτερη παράσταση που σκηνοθετεί φέτος ο Θωμάς Μοσχόπουλος είναι το άγνωστο στην Ελλάδα αριστούργημα του Ισπανού Καλντερόν ντε λα Μπάρκα που έχει χαρακτηριστεί ως «ένα από τα πιο ανησυχητικά έργα του παγκόσμιου δραματολογίου».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ