«Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω!». Το γνωστό αντιμνημονιακό σύνθημα-κίνημα αντιτάσσει η κυβέρνηση στις εξουθενωτικές απαιτήσεις του ΔΝΤ, που, «χαλαρό» μεν στα δημοσιονομικά, αδιαπραγμάτευτο όμως σε ό,τι αφορά εργασιακά-ασφαλιστικά (διότι έχουμε, βλέπεις, και μια αρτηριοσκληρωτική νεοφιλελέ ιδεολογία να υπερασπίσουμε με τη δέουσα θρησκευτική ευλάβεια, άσχετα με το πόσο ρεαλιστικό ή, έστω, λειτουργικό είναι αυτό), παρουσιάζεται ως ο πλέον αδιάλλακτος «θεσμός», προειδοποιώντας πως μη καταβολή της επόμενης δόσης στις 5/6 συνιστά χρεοκοπία. Όμως «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» – κυβερνητικές αστοχίες, εσωτερική «παύση» πληρωμών, φυγή καταθέσεων και κεφαλαίων, αλλά κυρίως η έξωθεν εκπορευόμενη οικονομική ασφυξία εν είδει ενός δημοκρατικότατα ωμού εκβιασμού άδειασαν τα δημόσια ταμεία κι αυτήν τη φορά η κατάσταση δείχνει πραγματικά σοβαρή.
Ύστερα, λοιπόν, από τέσσερις μήνες εξοντωτικών διαπραγματεύσεων που πέρασαν από χίλια κύματα, ήρθε πιθανόν η ώρα να αντιμετωπίσουμε και το... τσουνάμι. Η ρήξη που ως τώρα αποφεύχθηκε είναι ξανά ορατή. Αλλά, αλήθεια, πίστευε κανείς στα σοβαρά ότι θα καταφέρναμε μια συμφωνία καλύτερη από την προηγούμενη «αβρόχοις ποσί»; Ότι το σύγχρονο ευρωπαϊκό κατεστημένο δεν είναι παρά μια «χάρτινη τίγρη» που θα το έριχναν μ' ένα φύσημα ο Αλέξης κι ο Γιάνης; Όχι βέβαια. Και επειδή δεν γίνεται ομελέτα δίχως να σπάσεις αβγά ή, τουλάχιστον, να καταστήσεις σαφές πως είσαι αποφασισμένος να το κάνεις, αν ο συνομιλητής σου επιμένει σε αξιώσεις παράλογες και δοκιμασμένα άκυρες. Διότι δώσαμε, ξαναδώσαμε, πισωπατήσαμε, αποδεχτήκαμε φορομπηχτικά και υφεσιακά μέτρα, κάναμε τις περισσότερες «κόκκινες γραμμές» μας... ροζ, όμως το παιχνίδι μοιάζει να έφτασε στο «ως εδώ». Οποιαδήποτε άλλη υποχώρηση θα ακύρωνε τελεσίδικα όχι μόνο την περίφημη λαϊκή εντολή αλλά και την ίδια την κυβέρνηση, που και να θέλει –η τελευταία ψηφοφορία στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι το μισό κόμμα σχεδόν αντιτίθεται σφόδρα– δεν μπορεί να κατεβάσει τελείως τα βρακιά, τουλάχιστον όχι αμαχητί. Και, πάντως, όχι στο ΔΝΤ, που, αντίθετα από τους άλλους δύο θεσμούς (Ε.Ε.-ΕΚΤ), δεν είναι καν «δικό μας», δηλαδή ευρωπαϊκό, κι ας έχει Γαλλίδα πρόεδρο. Είναι, επιπλέον, το πλέον... αμαρτωλό, χώρια που έχει συμμαχήσει με τον Σόιμπλε και τους άλλους σκληροπυρηνικούς της λιτότητας.
Αν, όμως, η τελική επιλογή είναι το γάλα του μωρού ή η δόση του τοκογλύφου, η απάντηση είναι, νομίζω, ευνόητη. Φτάνει να συνοδευτεί από εκείνες τις ρηξικέλευθες πολιτικές που θα αντισταθμίσουν τις μετασεισμικές αναταράξεις.
Ιδρύθηκε στην Ουάσινγκτον το 1945 προκειμένου να επιβλέπει το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, να παρακολουθεί τις ισοτιμίες, τα ισοζύγια πληρωμών και να προσφέρει τεχνική βοήθεια όταν χρειαστεί, ώστε να αποφευχθεί μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Ούτε το τελευταίο όμως επετεύχθη, ενώ σύντομα το ΔΝΤ έγινε συνώνυμο αδιαφάνειας, διαφθοράς, αμοραλισμού και επιβολής αυταρχικών πολιτικών τύπου «Δόγμα του Σοκ». Όπου ανακατεύτηκε ως τώρα ψαλίδισε βάναυσα δημοκρατικές κατακτήσεις, ανθρώπινα κι εργασιακά δικαιώματα, γι' αυτό άλλωστε στοχοποιήθηκε ιδιαίτερα από το κίνημα κατά της (οικονομικής) παγκοσμιοποίησης: Αργεντινή, Ταϊλάνδη, Ινδονησία, Μεξικό, Ισλανδία, Ουγγαρία, Ρωσία, Ουκρανία, Λετονία... Το ίδιο αντιτάσσει στις επικρίσεις ότι η δημοκρατία προϋποθέτει οικονομική σταθερότητα, στην πράξη όμως όπου, ελέω ΔΝΤ, ευημέρησαν οι δείκτες και οι αριθμοί, οι άνθρωποι (συγκεκριμένα, οι μη προνομιούχοι) φτώχυναν, υπέφεραν, εξαθλιώθηκαν – ακόμα και στα θεωρούμενα επιτυχημένα παραδείγματα (Βραζιλία, Τουρκία), εκείνοι που ευνοήθηκαν πραγματικά ήταν το διεθνές κεφάλαιο και οι ντόπιες ελίτ. Η τύπου «μαζί τα φάγαμε» υψηλή φορολογία και η ασφυκτική λιτότητα είναι, άλλωστε, για την πλέμπα.
Και ενώ μια δεκαετία πριν η αξιοπιστία του κατέρρεε διαρκώς –ακόμα και ο αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Τζόζεφ Στίγκλιτς θεωρεί το ΔΝΤ παρωχημένο θεσμό–, η τελευταία μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση το ξανάφερε στην Ευρώπη για πρώτη φορά μετά το μακρινό 1976, οπότε είχε υπαχθεί εκεί η Βρετανία. Τα αποτελέσματα, εμφανή – ακόμα και όπου τηρήθηκαν κατά γράμμα οι υποδείξεις του, η ανεργία αυξήθηκε, η ανέχεια επίσης, ο κοινωνικός ιστός δοκιμάστηκε και όσο για την ανάπτυξη, όπου υπήρξε, φλέρταρε και φλερτάρει έντονα με τη «φούσκα» σαν το δικό μας περσινό «success story».
Το ΔΝΤ απέτυχε και εδώ, άσχετα με το ότι δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος. Αυτό, άλλωστε, το έχει αναγνωρίσει η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ. Αν όμως φανεί τώρα υποχωρητικό απέναντι στις ελληνικές αιτιάσεις, αν τυχόν δεν λάβει εμπρόθεσμα μία, έστω, δόση, το κύρος και η ισχύς του θα δοκιμαστούν εκ νέου, γι' αυτό και... λυσσάει. Δεν ξέρω πόσο χρειαζόμαστε τα καινούργια δανεικά του. Πιθανόν πολύ, γι' αυτό ο Γιάνης δήλωσε χτες πως «πρόβλημα ουδέν» με την καταβολή. Αν, όμως, η τελική επιλογή είναι το γάλα του μωρού ή η δόση του τοκογλύφου, η απάντηση είναι, νομίζω, ευνόητη. Φτάνει να συνοδευτεί από εκείνες τις ρηξικέλευθες πολιτικές που θα αντισταθμίσουν τις μετασεισμικές αναταράξεις.
Το διλημμα, ετσι οπως εχει προκύψει ειναι ψευδο. Η επιλογή ειναι αν θα πληρωθει η επομενη δοση στο ΔΝΤ και θα πληρωθουν μισθοι και συνταξεις (ορισμένες σε ακομα υψηλο επιπεδο), σε ευρώ ή αν δεν θα πληρωθει η δοση στο ΔΝΤ και θα πληρωθουν μισθοι και συνταξεις σε IOUs, αγοραστικής αξίας χαρτοπολέμου.
Το δευτερο σκελός δεν το γραφεί κανεις. Και φυσικα μια οικονομια που εχει προετοιμαστει επι 20ετια σε σταθερη ισοτιμια με ξενο συναλλαγμα, η αλλαγη απροετοιμαστα σε μια νυχτα σε IOUs θα προκαλεσει ραγδαια πτωση, του ήδη υποτιμημενης, αγοραστικής δύναμης.
Το δε αλλο οτι θα μπουν με την μια capital controls, δηλαδη και να πληρωνεσαι σε ευρω, δεν θα μπορεις να τα παρεις, ενω το αναφερει ευρυτατα ο Λαπαβιτσας και ο Μηλιός, εδώ ξανά δεν αναφερεται.
Το ενδιαφερον ειναι οτι την λύση την ειχε αναφερει καποια στιγμη ο Βαρουφακης: περικοπή μισθων συνταξεων, λογω εκτακτης ανάγκης, ξεκινοντας απο ψηλά...
Ας συνειδητοποιησουμε οτι μας εχουν στην γωνια, αυτη τη στιγμη, οπως ελεγε ενα αρθρο του καραμπελια, αλλο κολωτουμπα αλλα τακτικη κινηση.
Δεν φταιει η κυβερνηση για αυτο, ηταν προδιεγεγραμενο, φταιει οτι επιταχυνε τις εξελίξεις, εκλογές, λίγο πριν τον διεθνες περιβαλλον ειναι οντως πιο ευνοικο, και τωρα θα χρησιμευσει για scape goat.
Τα λεφτα που θα "δωσουμε" στο ΔΝΤ ειναι λεφτα αλλων, πιο φτωχων, μερικων, απο μας, και περιμενουν να πληρωθουν για να αγορασουν το γαλα του δικου τους μωρου.
Αν υπαρχει κινδυνος να πεινασει κανενας στην Ελλαδα, ας εντεινουμε τις προσπαθειες μας για αλληλεγγυη αλλα ας μη σταθουμε εμεις η αιτια να πεινασουν αλλοι (εκεινοι που μας βοηθησαν).
ο Σύριζα να μην έβγαινε κυβέρνηση, δεν μπορείς να καταλάβεις ότι το ίδιο θα γινόταν? όχι η πλειοψηφία δεν θέλει να πληρώνονται οι δόσεις για να πεινάνε οι ίδιοι και όχι με το να μην ππληρώνεις τη δόση δεν προκαλείς τη πείνα κάποιου άλλου γτ πολύ απλά το τραπεζικό, το τοκογλυφικό και το τζογαδότικο σύστημα δεν θρέφονται με γάλα. Το ισχνό προεκλογικό πρόγραμμα του σύριζα ήταν το αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης και όχι το μέσο εξαπάτησης (άλλο αν τελικά το χρησιμοποίησε και καρπώθηκε τα οφέλη). Κανείς δεν αισθάνεται υπόχρεος για πληρωμή δόσεων οι οποίες αφενός πάνε σε απρόσωπους χρηματιστικούς κύκλους ή εθνικά τραπεζικά συστήματα και αφετέρου τα δάνεια των οποίων τους τόκους καλούμαστε εμείς να πληρώσουμε, χρησιμοποιούνται για την οικονομική θωράκιση των εγχώριων τραπεζών οι οποίες κρατάνε τη ρευστότητα στους 4 τοίχους των θησαυροφυλακίων τους. Είστε μια ισχνή μειοψηφία εσείς που θεωρείτε στη βάση μιας ακραίας χριστιανικής ηθικής ότι η αποπληρωμή των υπέρογκων δανείων τοποθετείται πάνω από την κοινωνική ευημερία και απορώ πως σας συναρπάζει αυτό το ιδεολόγημα, λες και δεν ζείτε στον πραγματικό κόσμο με το 1/3 του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας και με ένα ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, αλλά ρεμβάζετε από το παράθυρο του πύργου σας τρώγοντας παντεσπάνια. Η κοινωνική ευημερία εν έτει 2015 είναι το πιο αυτονοητο και το πιο απλό που μπορεί να πραγματοποιηθεί και δω συζητάμε την αναγκαιότητα αποπληρωμής τοκογλύφων λες και μεις προοριζόμαστε να ζήσουμε άλλες δέκα ζωές οπότε δεν παίζει πρόβλημα να χάσουμε τη μία.
Για να μην κουράζω θα έλεγα ότι είναι μια υπέροχη ρομαντική σκέψη η περιβόητη ρήξη αλλά αν θέλουμε να είμαστε προσγειωμένοι στην πραγματικότητα καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε το επίπεδο ζωής μας τώρα και το πως θα διαμορφωθεί με ψευτολεονταρισμούς και δήθεν μαγκιές.
Μπαχαχαχαχαχαχα!
Κόσμος θα πεινάσει αν το γυρίσουμε στη δραχμή και μειωθεί μέσα σε μια μέρα το ΑΕΠ της Ελλάδας κατά 50-60% από την υποτίμηση!
ΑΛΛΑ δεν θα είναι οι κηφήνες του δημοσίου οι πεινασμένοι οπότε στα @@ σας.
Από ότι βλέπω ο Ανηθικος Αυτουργός δε μιλά ούτε για πλέμπα ούτε για μικροσυνταξιούχους ούτε 900 ευρώ του δημοσίου. Αυτός μιλά για κερατιάτικα εφάπαξ που τα έχεις πληρώσει μόνο αν είσαι ασφαλισμένος στο δημόσιο και για ρετιρέ μισθών. Εσύ τα εξισώνεις με την πλέμπα.
Και επειδή πολλά δραματικά λέγονται για γάλατα και τοκογλύφους και παραπάνω ο Renton μιλα για πλειοψηφίες, η πλειοψηφία των Ελλήνων ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΕΙ, η μειοψηφία είναι που πεινά. Από τους υπόλοιπους κάποιοι απλώς κακοπερνάνε (ναι, απλώς. Όταν δεν πεινάς και δίπλα σου μια σημαντική μερίδα πληθυσμού πεινάει, *απλώς* κακοπερνάς) και κάποιοι περνάνε μια χαρά αλλά κλαίγονται για τον ΕΝΦΙΑ του εξοχικού. Εμείς πρέπει να φροντίσουμε να μην πεινάνε οι συμπολίτες μας, δεν είναι δουλειά ούτε του ΔΝΤ ούτε κανενός άλλου.
Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που ακόμα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρόλες τις προεκλογικές εξαγγελίες της μέχρι στιγμής πληρώνει ΚΑΝΟΝΙΚΑ τους δανειστές της χώρας. Ούτα αναλγησία είναι ούτε τίποτε απλά φοβούνται τις συνέπειες της μη πληρωμής.
Άλλωστε αν σκεφθείτε λογικά (έστω για μια στιγμή) θα δείτε ότι αν δεν υπήρχαν συνέπειες, τότε το επόμενο λεπτό κανείς δεν θα πλήρωνε κανέναν (όχι μόνο η Ελλάδα) και το σύστημα θα κατέρρεε στο λεπτό με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Όσο για τα υπόλοιπα που γράφετε περί ΔΝΤ απλώς απηχούν τις παρωχημένες ιδέες της μαρξιστικής ιντελιγκέντσιας της χώρας που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Το ότι βρήκατε έναν οικονομολόγο επικριτικό απέναντι στο ΔΝΤ δεν λέει κάτι. Ούτε λέει κάτι η παραδοχή ότι το ΔΝΤ δεν τα κάνει όλα σωστά. Προφανώς και δεν τα κάνει όλα σωστά. Το ερώτημα είναι αν η διεθνής οικονομία θα ήταν καλύτερη αν την επόμενη στιγμή το καταργούσαμε....
Ξέρετε, η συμμετοχή των χωρών στο ΔΝΤ είναι εθελοντική. Δεν εξαναγκάζεται κανείς ούτε να συμμετέχει ούτε να ζητάει οικονομική βοήθεια. ΠΡΟΦΑΝΩΣ όμως τα κράτη κρίνουν ότι τα ΣΥΜΦΕΡΕΙ να έχουν πρόσβαση στα κεφάλαια του Ταμείου αν αυτό κριθεί αναγκαίο.
Το ΔΝΤ είναι ένας διεθνής οργανισμός που χρηματοδοτεί χώρες πτωχευμένες. Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει πτωχευμένη χώρα; Είναι μια χώρα που αδυνατεί να πληρώσει το κόστος λειτουργίας της, οπότε η άμεση προτεραιότητα σε αυτές τις χώρες είναι οι πληρωμές μισθών σε στρατιωτικούς και αστυνομικούς (σώματα ασφαλείας) προκειμένου να μην υπάρξει ολοκληρωτική κατάρρευση και όχι οι συντάξεις. Το ΔΝΤ χρηματοδοτείται από όλα τα κράτη που μετέχουν σε αυτό και είναι φυσικό να θέλει τέτοιες πολιτικές ώστε να είναι σίγουρο ότι θα πάρει τα λεφτά του πίσω. Μην κατηγορείτε το ΔΝΤ για τις ολέθριες πολιτικές που έκαναν την Ελλάδα πτωχευμένη χώρα. Στο κάτω κάτω δεν είναι φιλανθρωπικός οργανισμός, δίνει λεφτά και τα θέλει πίσω.
Οι μισθοί και οι συντάξεις ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ θα πέσουν στο επίπεδο που μπορούν να χρηματοδοτούνται απ' τους φόρους των Ελλήνων πολιτών, δεν γίνεται ΚΑΝΕΙΣ άλλος να μας χρηματοδοτεί το συνταξιοδοτικό μας σύστημα. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε όλοι μας ώστε να μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες. Αλλιώς πάμε σε δραχμή αλλά αν θυμάστε επί δραχμής οι μισθοί στο δημόσιο ήταν "τρεις κι εξήντα" και αναγκαστικά εκεί θα πέσουν πάλι, ειδικά με δραχμή της πτωχευμένης Ελλάδας.
Γνώμη μου είναι ότι δημοσιογράφοι και πολιτικοί πρέπει να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό τι ακριβώς θα συμβεί σε κάθε περίπτωση γιατί ο ελληνικός λαός δικαιούται να γνωρίζει και πρέπει να κατέβει απ' το ροζ συννεφάκι του όσο είναι καιρός...
Μα είναι ερωτήματα αυτά;Θα μού πείτε...συριζέικα...Τότε εντάξει.Κύριοι τού σύριζα.Μάς κάνετε να ζούμε έναν εφιάλτη.Γειά σου Μπαλτά τής ρετσινιάς!
Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι πολίτες της χώρας που ψηφίσαμε για να μας εκπροσωπήσουν κάνανε ότι κάνουμε όλοι μας. Φρόντισαν την πάρτη τους και αγνόησαν το κοινωνικό σύνολο.
Πάραυτα τους δώσαμε το δικαίωμα να κάνουν ότι έκαναν άρα η συμφωνία με τους δανειστές σωστή και πρέπει να εκπληρωθεί.-
Τα χρήματα όμως δεν πρέπει να τα παίρνει το κράτος μόνο από αυτούς που δεν μπορούν να αμυνθούν αλλά από αυτούς που τα πήραν και τα καταχώνιασαν ανά τον κόσμο.
Ελληνικό Κράτος γίνε δίκαιο. Μάζεψε τα όλα πίσω, μην ασχολήσαι να αποδοθή τάχα δικαιωσύνη. Αλλα φέρτα όλα τα χρήματα πίσω και εάν τα χρήματα είναι σπίτια ασε ένα για να μένουν και κατάσχεσε τα αλλα 10.
Γιατί δηλαδή είναι σήμερα δίπλα στους Κινέζους οι Ελληνες οι καλύτεροι πελάτες για ακριβά ακίνητα στο Βερολίνο, γιατί μπορούν συγγενείς και φίλοι που βοήθησα να κάνουν έναν λογαριασμό στην Γερμανία να βγάζουν έξω ποσά που εγώ ποτέ δεν μπόρεσα να φανταστώ ότι θα μπορούσα να μαζέψω δουλεύοντας σαν χημικός σε υψηλότατο πόστο στην Γερμανία.
Τελικά το να πληρώσουμε είναι και νόμιμο και ηθικό.
Το να τα παίρνει το κράτος μόνο άπο όπου μπορεί είναι ανήθικο.
Καλημέρα, τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα!
Και επιβεβαιώνομαι!
Το άρθρο ΔΕΝ το διάβασα καν. Δεν έχω περιθώρια να συγχυστώ σήμερα, είμαι ήδη στην τσίτα.
Το μόνο που έχω πλέον να "ευχηθώ" είναι να χρεωκοπήσουμε και επισήμως, να σουταριστούμε από παντού, να μας κάνουν ντου από παντού (για να φέρω και μια cult νότα στο όλο θέμα να μειδιάσει το χειλάκι μας), να γίνουμε μια ξέφραγη Μπανανία (όχι ότι δεν είμαστε, αλλά όχι δεν είμαστε και τελείιιιιιιιιιως) για να πάψει μια επίπλαστα "ευαίσθητη" ομάδα γραφόντων και επηρρεαζόντων την κοινή γνώμη να έχει το άλλοθι ότι μας νοιάζεται και κόπτεται για το καλό μας!
Εγώ πάλι αυτό που φοβάμαι περισσότερο αν χρεωκοπήσουμε είναι ότι θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εύχεσαι. Ότι δηλαδή σε μία κατάσταση πανικού και έκτακτης ανάγκης οι *δήθεν* ευαίσθητοι όπως λες θα επικρατήσουν πλήρως. Με την άνεση να κόβει χρήμα κατά βούληση και χωρίς καμία ουσιαστική συνέπεια (από τον πάτο πόσο να κατέβεις) η *κάθε* κυβέρνηση θα έχει την άνεση να χρηματοδοτεί την ατζέντα της. Πάνω από το πτώμα θα μαζευτούν όλα τα αρπακτικά που απο τώρα το γυροφέρνουν και Θα γίνουμε (ακόμα περισσότερο) έρμαια απατεώνων και κλεφτών.
(ΥΓ. όχι, δεν εννοώ τον ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί ακόμα χειρότεροι)
Εμείς δεν υπονοούμε ΚΑΝ ότι είμαστε ευαίσθητοι. Η ευαισθησία είναι μια μιντιακή φενάκη στον δημόσιο διάλογο.
Eκπληκτική ατάκα, αληθέστατη, και άξια για στίχος γκαγκάν ροκ κομματιού.