- Μένω στη Νέα Πεντέλη από τον Οκτώβριο του 1996. Όχι στο ίδιο σπίτι αλλά στην ίδια περιοχή. Μου φαίνεται απίστευτο που έχουν περάσει τόσα χρόνια...
- Είναι πολύ ήσυχα, με κήπους και αυλές. Πολύ πεύκο. Έχουμε κυρίως μονοκατοικίες και μεζονέτες, χωρίς πολυκατοικίες. Υπάρχει μια άνεση στους δρόμους, καθαρή ατμόσφαιρα και είναι ανθρώπινα. Βέβαια, είναι μακριά από το κέντρο και αυτό μου λείπει, αλλά είμαστε μέσα στη φύση. Κάποιες γειτονιές της περιοχής είναι κυριολεκτικά μέσα στη φύση.
Λόγω της πλατείας η Πεντέλη είναι σαν μικρό χωριό. Δεν έχεις εύκολα αυτό το συναίσθημα στην πόλη. Περπατάς και βρίσκεις γνωστούς, χαιρετάς, σε χαιρετούν. Κάνεις γνωριμίες με τους επιχειρηματίες, αισθάνεσαι τα μαγαζιά δικά σου.
- Επιλέξαμε την περιοχή με τον τότε σύντροφό μου για να ενώσουμε ουσιαστικά δύο σπίτια κάτω από μια στέγη. Θέλαμε και χώρο για στούντιο κ.λπ. Βρήκαμε, λοιπόν, ένα πολύ ωραίο σπίτι που το αγάπησα πολύ και ενώ ήμουν μακριά από το κέντρο, όπου είχα συνηθίσει να κινούμαι, αυτό το σπίτι με αποζημίωνε. Εκεί γεννήθηκε και ο γιος μου.
- Όταν έφυγα από αυτό το σπίτι, αποφάσισα να παραμείνω στη Νέα Πεντέλη. Ήθελε και ο γιος μου, ήταν και κοντά στο σχολείο του. Εγώ είχα κάνει φίλους – έχω δεθεί πάρα πολύ με τους ανθρώπους. Και τώρα πια με την Αττική Οδό, το μετρό στη Δουκίσσης Πλακεντίας και τον προαστιακό είναι πιο εύκολο απ' ό,τι στο παρελθόν να κατέβουμε στο κέντρο.
- Λόγω της πλατείας η Πεντέλη είναι σαν μικρό χωριό. Δεν έχεις εύκολα αυτό το συναίσθημα στην πόλη. Περπατάς και βρίσκεις γνωστούς, χαιρετάς, σε χαιρετούν. Κάνεις γνωριμίες με τους επιχειρηματίες, αισθάνεσαι τα μαγαζιά δικά σου.
- Υπάρχει τρομερή φιλικότητα και ευγένεια. Περπατώ στους δρόμους με τον σκύλο και συναντώ ανθρώπους που κάνουν τζόκινγκ, πάνε στις δουλειές τους, αλλά είναι καλοσυνάτοι. Και μιλάει ο κόσμος εδώ. Συναντώ κάποιον στον δρόμο και λέμε καλημέρα.
- Έχουμε πολύ ωραία καφέ. Coupepe, Μουριές, Blue Café, Dadas, το Πράσινο Πιπέρι με πάρα πολύ ωραία σουβλάκια. Έχουμε και πολλά φαρμακεία, αλλά αυτό των Νταβαρίνου-Ξυλαγρά είναι κάτι το ιδιαίτερο. Πάντα θα ακούσεις πολύ ωραία μουσική. Kρεοπωλείο, φωτοτυπάδικο, κομμωτήριο, φούρνος, όλα δίπλα στην πλατεία. Ο Θανάσης ο χασάπης έχει φοβερό χιούμορ. Κάθε φορά που μπαίνεις στο μαγαζί, θα γελάσεις. Όλη η οικογένειά του έχει τρομερή ενέργεια. Η λαϊκή είναι μια κατηγορία μόνη της. Ακούω τα καλύτερα ανέκδοτα και τις μεγαλύτερες σοφίες κάθε Σάββατο που πάω.. Μια μικρή κοινότητα, τρομερά ζωντανή όμως.
- Δίπλα στο Μymarket, στο πάνω μέρος της πλατείας χτίζεται ένα καινούργιο κτίριο. Όλα τα άλλα κτίσματα στην Πεντέλη είναι συμβατικά, αλλά αυτό ξεχωρίζει, είναι πολύ σύγχρονο. Δεν ξέρω ακριβώς τι θα γίνει, το μόνο σίγουρο είναι ότι αποτελεί ένα μεγάλο αλλά ωραίο ρίσκο στη δύσκολη εποχή που ζούμε, με την έννοια ότι κάποιοι άνθρωποι αποφάσισαν να επενδύσουν στην τοπική κοινωνία.
- Λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου υπάρχει μια τεράστια έκταση με αρκετά στρέμματα, που θα μπορούσε να γίνει ένα μεγάλο πάρκο. Απ' ό,τι ξέρω, δεν έχουν απαλλοτριωθεί όλα, γι' αυτό δεν έχει προχωρήσει. Είναι ένα μεγάλο άνοιγμα κι έτσι όπως περπατάω το πρωί, αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στο δάσος, ενώ είμαι κυριολεκτικά ένα στενό από το σπίτι μου.
- Το πιο αγαπημένο μου σημείο είναι ο λόφος του Προφήτη Ηλία. Είναι πολύ ψηλά, αλλά είναι πολύ εύκολο να πας εκεί. Απίστευτη θέα. Είναι φοβερό ότι υπάρχει ένα σημείο στη γειτονιά όπου μπορείς να πας και να έχεις όλο το λεκανοπέδιο στα πόδια σου. Εκεί βαφτίστηκε ο γιος μου. Και μου κάνει εντύπωση που δεν πάει πολύς κόσμος.
- Τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά τα παιδιά βγαίνουν και λένε τα κάλαντα. Πλέον πάει και ο γιος μου. Εκείνος με το σαξόφωνό του και ο φίλος του με κοντραμπάσο συνθέτουν ένα πολύ ωραίο δίδυμο.
- Λίγο πιο έξω από την Πεντέλη είναι η σπηλιά του Νταβέλη, από τις αγαπημένες μου εξορμήσεις. Την ανακαλύψαμε σε μια βόλτα μας στο βουνό, ρωτώντας έναν βοσκό για άσχετες οδηγίες, και ήταν αυτός που μας πρότεινε να πάμε εκεί. Καταρχάς, είναι τεράστια και πολύ επιβλητική. Έχει δύο πολύ παλιά παρεκκλήσια που είναι ενωμένα. Νιώθεις την ενέργεια της περιοχής. Είναι ένα συγκλονιστικό τοπίο. Το δυσάρεστο είναι ότι έχει καεί το δάσος τριγύρω.
- Οι φωτιές που έχουν πιάσει κατά καιρούς είναι φυσικά μια τραγωδία. Η πρώτη μεγάλη φωτιά που θυμάμαι ήταν το 1997, μετά επίσης το 1998 και, φυσικά, η τεράστια φωτιά του 2007 που έκαψε σπίτια. Βέβαια, έχουν γίνει δεντροφυτεύσεις, βλέπεις μικρά δεντράκια, αλλά δεν είναι το δάσος που ήταν όταν ήρθα στην περιοχή. Το 1998, μάλιστα, ήμουν και έγκυος και βγαίναμε και βρέχαμε τα σπίτια. Τότε ήταν απέναντι ένα μικρό πευκοδάσος και ο κίνδυνος ήταν άμεσος. Το 2007 φοβήθηκα πολύ γιατί δεν ήμουν εκεί να δω ακριβώς τι συμβαίνει. Επέστρεφα από συναυλία στους Παξούς και μου είπαν ότι καιγόταν η Πεντέλη. Είναι ένας πολύ μεγάλος εφιάλτης. Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι να προκαλούν τέτοιες καταστροφές;
- Το Ναυτικό είχε ένα νοσοκομείο μεταξύ Πεντέλης και Μελισσίων που τώρα πια είναι κλειδωμένο, ένα ερείπιο με αλυσίδες, αλλά υπάρχει ένα υπέροχο πάρκο μέσα που πρέπει κάποια στιγμή να ανοίξει. Περνάει το ρέμα από μέσα, έχει ευκάλυπτους, μονοπάτια, είναι υπέροχα. Πού και πού κάποιος κόβει την αλυσίδα και μπαίνει μέσα ο κόσμος, πάει βόλτες κ.λπ. Θα πρέπει να υπάρχει πρόσβαση. Μια φορά πριν από πολλά χρόνια είχαν κάνει ένα φοβερό φεστιβάλ νεολαίας, αλλά από τότε τίποτα.
Info: Τα επόμενα τρία Σάββατα η Έλλη Πασπαλά θα βρίσκεται στον Σταυρό του Νότου με τον Vassiliko, τον David Lynch και τον Τάκη Φαραζή.
σχόλια