Είναι τόσο λαθεμένα τα μέτρα που εφαρμόζονται εδώ και σχεδόν τρία χρόνια στην Ελλάδα, ώστε το ΔΝΤ αναγκάστηκε να παραδεχτεί τελευταία ότι είχε κάνει λάθος υπολογισμούς: για κάθε ένα ευρώ μείωσης δημόσιων δαπανών ή νέων φόρων, το ελληνικό ΑΕΠ μειώνεται κατά δύο ευρώ και όχι κατά 0,4-0,5, όπως είχαν υπολογίσει οι διεθνείς φωστήρες. Αποτέλεσμα, η ύφεση της οικονομίας και η ανεργία δεν είναι πλέον διαχειρίσιμες.
Για μια κυβέρνηση που βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση όσο η ελληνική, η παραδοχή του «ακαδημαϊκού» -όπως το χαρακτήρισαν οι δανειστές- λάθους θα μπορούσε να αποδειχτεί σανίδα σωτηρίας: οι προβλέψεις για τα έσοδα έχουν πέσει τελείως έξω ήδη από τον Ιανουάριο, πριν δηλαδή αρχίσει να εφαρμόζεται το τελευταίο, ακόμα πιο υφεσιογόνο Μνημόνιο 3. Την άνοιξη οι άνεργοι θα πλησιάσουν το 1,5 εκατ. Όμως κ. Στουρνάρας προτίμησε να θέσει το ίδιο ακαδημαϊκά την αναγνώριση του λάθους στους συναδέλφους του υπουργούς Οικονομικών της Ευρώπης, που επίσης απάντησαν όπως θα έκαναν τα μέλη της Ακαδημίας Αθηνών: ίσως να ασχοληθούν με το θέμα, αλλά πάντως μετά τις γερμανικές εκλογές. Πάντα ακαδημαϊκά, εννοείται.
Οι Γερμανοί που κάνουν κουμάντο στην Ε.Ε. έχουν από την πλευρά τους δίκιο. Η πρακτική αναγνώριση του λάθους στην ελληνική περίπτωση θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου όχι μόνο στην Πορτογαλία αλλά θα έθετε σε αμφισβήτηση ολόκληρη την πολιτική του γερμανικού imperium: από την Ισπανία, όπου η κυβέρνηση Ραχόι είναι στριμωγμένη στη γωνία και εξαιτίας των μέτρων λιτότητας, μέχρι την Ιταλία, όπου η κεντροαριστερά, που αμφισβητεί τη νεοφιλελεύθερη συνταγή του Μόντι, καταλαμβάνει πιθανότατα την πρώτη θέση στις επερχόμενες εκλογές. Η σκληρή γραμμή απέναντι στα τεμπέλικα γουρουνάκια του Νότου αποφέρει εκλογικούς καρπούς στη Μέρκελ, που δεν έχει κανένα λόγο να τη διορθώσει. Η κυβέρνηση όμως;
Η ελληνική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να περάσει τα προβλήματα από photoshop. Έχει δημιουργήσει μια εικόνα πλαστής ευφορίας, ότι δηλαδή το κλίμα αλλάζει και όπου να 'ναι ξεκινάει η ανάκαμψη της οικονομίας. Σύμφωνα με όσα έχει υπογράψει στα μνημόνια, η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει στη λήψη και νέων μέτρων από τα τέλη Μαρτίου για να καλυφθούν τα νέα ελλείμματα. Επειδή νέα μέτρα δεν μπορούν να περάσουν από τη Βουλή, υπολογίζει ότι θα κρύψει τις νέες τρύπες με δημιουργική λογιστική, ελπίζοντας ότι η Μέρκελ και οι δανειστές θα κάνουν τα στραβά μάτια: προκειμένου να τη ρίξουν, ανοίγοντας τους ασκούς του ΣΥΡΙΖΑ, θα ανεχτούν τις παρασπονδίες της μέχρι τις γερμανικές εκλογές και μετά βλέπουμε. Αντί, δηλαδή, η κυβέρνηση Σαμαρά να εκμεταλλευτεί την παραδοχή του λάθους και την προεκλογική περίοδο στη Γερμανία για να ζητήσει δραστικές αλλαγές στο πρόγραμμα λιτότητας, ποντάρει στην επιείκεια των Γερμανών για να συνεχίσει το ίδιο μέχρι το φθινόπωρο, όταν η χώρα θα είναι σε πολύ χειρότερη θέση.
Υπάρχει όμως και μια άλλη αιτία για την κυβερνητική μακαριότητα. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών έχει υποπέσει κατ' επανάληψη στα ίδια παραπλανητικά λάθη που είχαν κάνει τα προγράμματα λιτότητας: είχε προβλέψει ανάκαμψη της οικονομίας από το 2012, τη στιγμή που είναι 2013 και είμαστε στο βάραθρο. Και δεν μπορεί κάποιος που υποπίπτει συνειδητά σε ένα λάθος να διορθώνει παρόμοια λάθη των άλλων...
> Οταν ο πολλαπλασιαστής φτάσει στο τρία
> Είναι μεγάλο κρίμα για τη χώρα που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν υπολόγισε σωστά τους «πολλαπλασιαστές». Διότι αν το ξέραμε πιο νωρίς, ότι για κάθε περικοπή 1% των δημοσίων δαπανών θα είχαμε ύφεση 1,7%, δεν θα αναγκαζόμασταν να περάσουμε όσα ζήσαμε. Το κράτος θα συνέχιζε να ξοδεύει 24 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραττε· οι δημόσιες υπηρεσίες θα ήταν πλημμυρισμένες από ευτυχισμένους «σταζιέρ»· θα ελπίζαμε να βγούμε στη σύνταξη στα 50· το μετρό θα κρατούσε τους υπεράριθμους, οι οποίοι προσελήφθησαν με μπιλιετάκια από το γραφείο του κ. Σουφλιά· οι συμβασιούχοι θα συνέχιζαν να μονιμοποιούνται. Γενικώς θα ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα.
> Αν μάλιστα το ΔΝΤ είχε κάνει το λάθος αντίστροφα και έβγαζε τον πολλαπλασιαστή γύρω στο 3, θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα. Θα μπορούσαμε π.χ. να δημιουργήσουμε ακόμη μία αγροφυλακή. Τα σαράντα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα θα μας φαίνονταν λίγα· θα μπορούσαμε να τα κάνουμε εξήντα, έτσι ώστε κάθε χωριό να έχει και τη δική του σχολή για να «αναπτύσσεται» χωρίς κόπο και αγωνία. Η κρατική διαφημιστική δαπάνη, που το σωτήριον έτος 2008 είχε φτάσει τα 80 εκατ. ευρώ, θα μπορούσε να πάει μέχρι τα 120, για να επιβιώνουν κάθε λογής έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Οι 26 επίσημα καταχωρισμένες εταιρείες δημοσκοπήσεων θα μπορούσαν να γίνουν σαράντα για να μετράμε κάθε πτυχή του ευτυχισμένου μας βίου.
> Πολλαπλασιαστές και διαιρέτες
> Η αλήθεια είναι ότι οι οικονομολόγοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προϋπολόγισαν λάθος τον «δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή». Διαπίστωσαν εκ των υστέρων ότι, περικόπτοντας δημόσιες δαπάνες, π.χ. 1% του ΑΕΠ, δεν είχαμε ύφεση 0,5% αλλά 1,7%. Αυτή η αστοχία έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι σύνθετες εξισώσεις επ’ ουδενί μπορούν να περιγράψουν την κοινωνική και οικονομική πολυπλοκότητα. Πόσω μάλλον την ελληνική. Ποιος λογικός άνθρωπος θα περίμενε, για παράδειγμα, ότι περικόπτοντας τα δημόσια έργα θα γονάτιζε η αγορά των ΜΜΕ; Αυτό που δεν είδαν ήταν ο βαθμός διείσδυσης του κράτους στην οικονομία. Πιθανότατα πίστευαν ότι έχουν να κάνουν με μια δυτική χώρα, που έχει δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Δεν ήξεραν ότι στην Ελλάδα υπάρχουν τρεις τομείς: ο στενός δημόσιος, ο ευρύτερος δημόσιος (ΔΕΚΟ) και ο ευρύτατα δημόσιος τομέας, ο αποκαλούμενος και ιδιωτικός.
> Δεν ήξεραν, δεν ρώτησαν, αλλά αν μάθαιναν, τι θα άλλαζε τα τελευταία τρία χρόνια; Είναι πιθανό να αποφάσιζαν ότι το πρόγραμμα εξορθολογισμού της ελληνικής οικονομίας να εκτεινόταν σε περισσότερα χρόνια, που σημαίνει ότι η λιτότητα θα ήταν πιο ήπια. Μόνο που αυτό προϋπέθετε περισσότερα χρήματα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των χωρών-μελών της Ε.Ε. και το ΔΝΤ, κάτι που κάνει πιθανότερο το δεύτερο σενάριο, δηλαδή τη χρεοκοπία.
Πέντ’ έξη μήνες άνεργος
και άστεγος προσφάτως
μένω σ’ ένα κιβώτιο
που τού ΄χει φύγει ο πάτος.
Χωρίς φως και τηλέφωνο
(με του θεού τη χάρη)
πώς θα με βρεί γκαλοπατζής
τη γνώμη μου να πάρει;
Γι’ αυτό σου γράφω τούτο ‘δω
και μάρτυρα σ' ορίζω,
πως για καταλληλότερο
τον Σαμαρά ψηφίζω.
(Δεν είναι δικό μου).
Άλλη μια θεωρία συνωμοσίας…
> Για όσους δεν κατάλαβαν,εχει τελειώσει η διακυβέρνηση τών πολιτικών ,και έχουμε πάει πλέον στην κυριαρχία τών τραπεζών.Υλοποιούν δηλαδή πλήρως την παγκοσμιοποίηση.
Σε ποια Σφραγίδα της Αποκαλύψεως είμαστε;
> Και γιατί δεν διορθώνουν το "λάθος" δίνοντας μας επιπλέον χρόνο προσαρμογής??
Το έχουν ήδη διορθώσει κι επιπλέον χρόνο μάς έχουν ήδη δώσει – με το δεύτερο και τρίτο Μνημόνιο!
Όχι, είναι πραγματικότητα. Αλλά ότι κάποιοι «υλοποιούν την παγκοσμιοποίηση» είναι θεωρία συνωμοσίας. Την παγκοσμιοποίηση δεν την επέβαλε κανείς. Άρχισε το 1492 με τον Κολόμβο, συνεχίζεται και θα συνεχίζεται ανεξάρτητ’ απ’ τη βούλησή μας. Αν είστε κατά της παγκοσμιοποίησης, τότε γιατί χρησιμοποιείτε το Διαδίκτυο, που είναι το έμβλημα της παγκοσμιοποίησης;
> Το ότι οι τράπεζες βρίσκονται πλέον στην κορυφή της πυραμιδος κυβερνωντας αυτές ουσιαστικά έχοντας τους κατά τόπους πολιτικούς απλά ως εκτελεστικα όργανα,και αυτό συνωμοσία ??
Ναι, είναι θεωρία συνωμοσίας. Κανείς δεν κυβερνά τον κόσμο. Κάποιοι είναι ισχυρότεροι από άλλους, αλλά κανείς δεν είναι τόσο ισχυρός ώστε να κινεί τα νήματα.
> Γιατί η Ευρώπη ας πούμε δεν φτιάχνει δικό της οίκο αξιολόγησης???
Οι οίκοι αξιολόγησης απλώς αξιολογούν, δεν επιβάλλουν τις αξιολογήσεις τους. Δηλαδή αν ένας οίκος αξιολόγησης θεωρήσει ότι μια χώρα έχει χρεοκοπήσει, αυτό δεν έχει νομικό αντίκρισμα.
> Οσο για το τρίτο μνημόνιο,περισσότερο σχοινί απλά τύλιξαν στον λαιμό μας....
Με το δεύτερο και το τρίτο μνημόνιο μας κούρεψαν το χρέος, μείωσαν τα επιτόκιο και μας έδωσαν περισσότερο χρόνο. Τι θα έπρεπε να είχαν κάνει;
Κανένας δεν κινεί τα νήματα λοιπόν;..
Θέλετε να πείτε ότι η πληροφορίες ,στις οποίες μας επιτρέπεται η πρόσβαση, δεν έχουν υποστεί κανένα φιλτράρισμα/μαγείρεμα..; Όλα είναι στο φως , και κανένας δεν λειτουργεί ιδιοτελώς ; Όλα αυτά πού συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα έντιμων χειρισμών, και αγαθών προθέσεων;