Είναι τόσο λαθεμένα τα μέτρα που εφαρμόζονται εδώ και σχεδόν τρία χρόνια στην Ελλάδα, ώστε το ΔΝΤ αναγκάστηκε να παραδεχτεί τελευταία ότι είχε κάνει λάθος υπολογισμούς: για κάθε ένα ευρώ μείωσης δημόσιων δαπανών ή νέων φόρων, το ελληνικό ΑΕΠ μειώνεται κατά δύο ευρώ και όχι κατά 0,4-0,5, όπως είχαν υπολογίσει οι διεθνείς φωστήρες. Αποτέλεσμα, η ύφεση της οικονομίας και η ανεργία δεν είναι πλέον διαχειρίσιμες.


Για μια κυβέρνηση που βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση όσο η ελληνική, η παραδοχή του «ακαδημαϊκού» -όπως το χαρακτήρισαν οι δανειστές- λάθους θα μπορούσε να αποδειχτεί σανίδα σωτηρίας: οι προβλέψεις για τα έσοδα έχουν πέσει τελείως έξω ήδη από τον Ιανουάριο, πριν δηλαδή αρχίσει να εφαρμόζεται το τελευταίο, ακόμα πιο υφεσιογόνο Μνημόνιο 3. Την άνοιξη οι άνεργοι θα πλησιάσουν το 1,5 εκατ. Όμως κ. Στουρνάρας προτίμησε να θέσει το ίδιο ακαδημαϊκά την αναγνώριση του λάθους στους συναδέλφους του υπουργούς Οικονομικών της Ευρώπης, που επίσης απάντησαν όπως θα έκαναν τα μέλη της Ακαδημίας Αθηνών: ίσως να ασχοληθούν με το θέμα, αλλά πάντως μετά τις γερμανικές εκλογές. Πάντα ακαδημαϊκά, εννοείται.


Οι Γερμανοί που κάνουν κουμάντο στην Ε.Ε. έχουν από την πλευρά τους δίκιο. Η πρακτική αναγνώριση του λάθους στην ελληνική περίπτωση θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου όχι μόνο στην Πορτογαλία αλλά θα έθετε σε αμφισβήτηση ολόκληρη την πολιτική του γερμανικού imperium: από την Ισπανία, όπου η κυβέρνηση Ραχόι είναι στριμωγμένη στη γωνία και εξαιτίας των μέτρων λιτότητας, μέχρι την Ιταλία, όπου η κεντροαριστερά, που αμφισβητεί τη νεοφιλελεύθερη συνταγή του Μόντι, καταλαμβάνει πιθανότατα την πρώτη θέση στις επερχόμενες εκλογές. Η σκληρή γραμμή απέναντι στα τεμπέλικα γουρουνάκια του Νότου αποφέρει εκλογικούς καρπούς στη Μέρκελ, που δεν έχει κανένα λόγο να τη διορθώσει. Η κυβέρνηση όμως;


Η ελληνική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να περάσει τα προβλήματα από photoshop. Έχει δημιουργήσει μια εικόνα πλαστής ευφορίας, ότι δηλαδή το κλίμα αλλάζει και όπου να 'ναι ξεκινάει η ανάκαμψη της οικονομίας. Σύμφωνα με όσα έχει υπογράψει στα μνημόνια, η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει στη λήψη και νέων μέτρων από τα τέλη Μαρτίου για να καλυφθούν τα νέα ελλείμματα. Επειδή νέα μέτρα δεν μπορούν να περάσουν από τη Βουλή, υπολογίζει ότι θα κρύψει τις νέες τρύπες με δημιουργική λογιστική, ελπίζοντας ότι η Μέρκελ και οι δανειστές θα κάνουν τα στραβά μάτια: προκειμένου να τη ρίξουν, ανοίγοντας τους ασκούς του ΣΥΡΙΖΑ, θα ανεχτούν τις παρασπονδίες της μέχρι τις γερμανικές εκλογές και μετά βλέπουμε. Αντί, δηλαδή, η κυβέρνηση Σαμαρά να εκμεταλλευτεί την παραδοχή του λάθους και την προεκλογική περίοδο στη Γερμανία για να ζητήσει δραστικές αλλαγές στο πρόγραμμα λιτότητας, ποντάρει στην επιείκεια των Γερμανών για να συνεχίσει το ίδιο μέχρι το φθινόπωρο, όταν η χώρα θα είναι σε πολύ χειρότερη θέση.


Υπάρχει όμως και μια άλλη αιτία για την κυβερνητική μακαριότητα. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών έχει υποπέσει κατ' επανάληψη στα ίδια παραπλανητικά λάθη που είχαν κάνει τα προγράμματα λιτότητας: είχε προβλέψει ανάκαμψη της οικονομίας από το 2012, τη στιγμή που είναι 2013 και είμαστε στο βάραθρο. Και δεν μπορεί κάποιος που υποπίπτει συνειδητά σε ένα λάθος να διορθώνει παρόμοια λάθη των άλλων...