[Μανδραβέλης](http://bit.ly/11IsdyU)> Οταν ο πολλαπλασιαστής φτάσει στο τρία> Είναι μεγάλο κρίμα για τη χώρα που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν υπολόγισε σωστά τους «πολλαπλασιαστές». Διότι αν το ξέραμε πιο νωρίς, ότι για κάθε περικοπή 1% των δημοσίων δαπανών θα είχαμε ύφεση 1,7%, δεν θα αναγκαζόμασταν να περάσουμε όσα ζήσαμε. Το κράτος θα συνέχιζε να ξοδεύει 24 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραττε· οι δημόσιες υπηρεσίες θα ήταν πλημμυρισμένες από ευτυχισμένους «σταζιέρ»· θα ελπίζαμε να βγούμε στη σύνταξη στα 50· το μετρό θα κρατούσε τους υπεράριθμους, οι οποίοι προσελήφθησαν με μπιλιετάκια από το γραφείο του κ. Σουφλιά· οι συμβασιούχοι θα συνέχιζαν να μονιμοποιούνται. Γενικώς θα ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα.> Αν μάλιστα το ΔΝΤ είχε κάνει το λάθος αντίστροφα και έβγαζε τον πολλαπλασιαστή γύρω στο 3, θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα. Θα μπορούσαμε π.χ. να δημιουργήσουμε ακόμη μία αγροφυλακή. Τα σαράντα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα θα μας φαίνονταν λίγα· θα μπορούσαμε να τα κάνουμε εξήντα, έτσι ώστε κάθε χωριό να έχει και τη δική του σχολή για να «αναπτύσσεται» χωρίς κόπο και αγωνία. Η κρατική διαφημιστική δαπάνη, που το σωτήριον έτος 2008 είχε φτάσει τα 80 εκατ. ευρώ, θα μπορούσε να πάει μέχρι τα 120, για να επιβιώνουν κάθε λογής έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Οι 26 επίσημα καταχωρισμένες εταιρείες δημοσκοπήσεων θα μπορούσαν να γίνουν σαράντα για να μετράμε κάθε πτυχή του ευτυχισμένου μας βίου.