Την ίδια ώρα που ο αυτάρεσκος καλλιτέχνης Ανδρέας Ευαγγελόπουλος έκανε απεργία πείνας (διάρκειας 2 ωρών) μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία διαμαρτυρόμενος για τη φυλάκιση της Πάρις Χίλτον, η ελληνική αστυνομία περνούσε, με εντυπωσιακή ακρίβεια και πρωτοφανή αποτελεσματικότητα, το κατώφλι της Art Athina. Δεν το είδα το κατασχεθέν έργο, στο οποίο ένα νεανικό αιδοίο κινείται, λέει, στους ήχους του εθνικού ύμνου, αλλά νομίζω πως μάλλον ωφελήθηκε το έργο και η νεαρά καλλιτέχνις από την αναπάντεχη δημοσιότητα. Στο κάτω κάτω δεν δείρανε και κανέναν οι μπάτσοι, ευγενικά μπήκαν και συλλάβανε το διευθυντή της έκθεσης, χωρίς να ανοίξουν ούτε μία μύτη. Ούτε έναν αριστεριστή καλλιτέχνη που ελπίζει ο Συνασπισμός να περάσει το 3% και να μπει στη Βουλή δεν μπαγλάρωσαν οι μπάτσοι δημόσιοι υπάλληλοι που πληρώνονται για να κάθονται όλη την ημέρα και κατά το σούρουπο να συλλαμβάνουν τη νεαρά δημιουργό ενός αιδοίου που ανοιγοκλείνει ακούγοντας τον εθνικό ύμνο. Μιλώντας τώρα για το αιδοίο που κινείται στους ήχους τού «σε γνωρίζω από την όψη του σπαθιού την τρομερή (ωχ! σπαθί-μουνί, γινγκ-γιανγκ, αρσενικό εναντίον θηλυκού, φίλοι αναγνώστες δεν θέλω να φανώ υπερφίαλος αλλά νομίζω πως μόλις τώρα αποδόμησα το βαθύ εννοιολογικό παζλ του επίμαχου καλλιτεχνήματος!!!)», μου ήρθε στο μυαλό το ΠΑΣΟΚ. Ξαφνικός έρωτας έπεσε στη Χαριλάου Τρικούπη με τον Καρατζαφέρη και τα φίλα προσκείμενα μίντια προωθούν τις απόψεις του περισσότερο και από αυτές του ίδιου του Παπανδρέου (λογικό μού ακούγεται το τελευταίο). Τώρα τόσο παιδικά ύπουλο σχέδιο το σκέφτηκε μόνος του ο Ευθυμίου ή μήπως του το σφύριξε ο επαναπατρισθείς θείτσος;