Η επανάληψη, τα όνειρα και η μνήμη, το καλειδοσκοπικό παζλ (που τελικά δεν ενώνεται ποτέ) είναι τα θέματα που μ' ενδιαφέρουν στη ζωή μου. Αν ήμουν καλλιτέχνης αυτές θα ήταν οι θεματικές του έργου μου.
Ήμουν στο Λονδίνο και είχα μια βιντεοκάμερα – κι ήθελα να γίνω σκηνοθέτης.
Λίγο μετά άρχισα να κάνω κάτι εικαστικά, κομματάκια από το background φωτογραφιών [κάποιος που περνούσε τυχαία, κάτι που δεν ξεχωρίζει καλά] και τα μεγέθυνα – σαν όνειρα που ξεχάστηκαν, που δεν τους δόθηκε η πρέπουσα σημασία και πέρασαν στο υποσυνείδητο.
Αργότερα άρχισα να γράφω παιδικά βιβλία, μετά άνοιξα μπλογκ.
Ο συνδετικός κρίκος σε όλα τα παραπάνω ήταν η μνήμη, τα όνειρα και η εμπλουτισμένη επανάληψη. Είχα πολλές ιδέες, άσχετα αν δεν έκανα τίποτα. Βίντεο-αρτ, τεκνικολόρ όνειρα, σκηνές ξανά και ξανά με μικρές διαφορές, ομιχλώδη σύμπαντα με αναμνήσεις σε αντίστροφη σειρά. Είχα τρομερή όρεξη και γέμιζα σημειωματάρια με ιδέες και βιντεοκασέτες με υλικό.
Και τότε γνώρισα τη δουλειά της Maya Deren. Εικαστικός, σκηνοθέτης, ιέρεια των βουντου, η Deren πειραματιζόταν συνέχεια. Είτε με τις εικόνες, είτε με την λεγόμενη μαύρη μαγεία, είτε με τις δυνατότητες του μυαλού της. Έκανε πολλά, κάηκε όμως γρήγορα. [Πέθανε το 1961, σε ηλικία 44 ετών. Οι αμφεταμίνες και τα άπειρα άλλα ναρκωτικά που κατανάλωνε βοήθησαν εξαιρετικά σε αυτό.]
Eίδα το Meshes of the Afternoon στη βιντεοθήκη του πανεπιστημίου. Στα πρώτα λεπτά είχα ένα χαρτί κι ένα στιλό κι έκλεβα ιδέες, μετά όμως τα παράτησα όλα κι αφοσιώθηκα στο φιλμ.
Μόλις η ταινία τελείωσε (μικρού μήκους είναι, κρατάει 13 λεπτά) έκλεισα το σημειωματάριο – για πάντα. Αυτή η γυναίκα, πριν από 70 χρόνια είχε πει όλα όσα θα ήθελα να πω ποτέ. Δεν υπήρχε λόγος καν να προσπαθήσω να κάνω κινηματογράφο.
To Meshes of the Afternoon είναι μια μάλλον δύσκολη και επιτηδευμένη ταινία, κι αν δε συμπύκνωνε όλα αυτά που πρεσβεύω σίγουρα δεν θα την είχα στο Νο1 της λίστα μου. Η Deren θεωρείται πρόδρομος των αμερικανών underground σκηνοθετών των '60ς (δεν πρόλαβε να τους καμαρώσει).
Η ταινία ενέπνευσε τις ταινίες του Lynch σε τρομακτικά μεγάλο βαθμό∙ τις τελευταίες δεκαετίες έγιναν διάφορα remakes, χωρίς να πλησιάσουν το αυθεντικό.
σχόλια